نمایشگاه›سرخوشی

 روزهای تعطیل گالری: پنج‌شنبه‌ها 

امروزه دنیای ما از تصاویر رسانه­ ای پر شده، عکاسی به‌راحتی در دسترس است و ما دائما با تصاویر متعدد سروکار داریم؛ عکس بخشی از زندگی انسان معاصر است. حتا زبان و احساسات ما هم تصویری شده‌اند. بخشی از نقاشی معاصر، نقاشی فیگوراتیو با محوریت استفاده از عکس است. ما از طریق آیکون­ های تصویری از پیش تعیین‌شده در فضای مجازی احساسات‌مان را به هم نشان می­ دهیم، این مسئله روزبه­روز فراگیرتر می ­شود و ما درحال بازگشت به عصر زبان تصویری هستیم. به این‌ترتیب اساسا دعوای عکاسی و نقاشی به‌سرآمده و امروز این دو رسانه به شکلی مسالمت­‌آمیز و گاه مشترک، موجب خلق آثار هنری می­ شوند. راهگشای این مسیر گرهارد ریشتر بود. او تاثیر زیادی بر نقاشی پست‌مدرن گذاشت؛ جریانی که گسترش زیادی یافته و به ریشه­ های فرهنگی و جغرافیایی هنرمند نقاش گره خورده است.
تصاویر میلیتاریستی بخشی از کانسپتی است که از سال ۱۳۸۸ (۲۰۱۰) در آثارم از آن­ استفاده کرده­ ام و درحال حاضر ماده ­ی خام نقاشی­ های من هستند که گاه با استعاره­ هایی کنایی ادغام می­ شوند. در مجموعه­ ی آخر با عنوان سرخوشی (Euphoria)، ماهیت تصاویر رسانه ­ای حفظ شده و امر نقاشی برای مکاشفه و تاخت­ و­تاز به عرصه­ ی وسیع‌تری دست پیدا کرده ­است؛ بازی­ های رنگ و نور، کنش‌های نقاشانه­، لکه­ ها و شره­ های رنگ، اتفاق­ ها، بافت و از این دست.
درواقع این‌بار موضوع از نقاشی آزاد می­ شود، نقش کیچ را پیدا می­ کند و نقاش آزادانه به نقاشی می‌پردازد. پرداختن به تصاویر میلیتاریستی به نوعی ریشه در فرهنگ پاپ دارد و از حیث نظم و ترکیب نوعی نگاه به مینیمالیسم است. رسانه جا­به­ جا می ­شود و فرایند نقاشی شکل می­ گیرد. درنهایت یک کالای هنری خلق می­شود که از نظر من هیچ جایگاه یا منزلت متعالی‌ای ندارد و چیزی جز یک شی هنری نیست.