امشب برای بار دوم این نمایش رو دیدم...بار اول نوروز امسال تو تماشاخانه سپند بود..
بازیگرا عالی ، کارگردانی عالی و متن هم عالی...یک گروه کاملا حرفه ای...فکر کنم الان استقبال بیشتری شده تا نوروز...
روی هم رفته دوست داشتنی بود اثر پرتو گاما بر گلهای همیشه بهار...
ثشکر ویژه از سرکار خانم مهتاب نصیرپور واسه بازی و کارگردانی این نمایش..
همچنین استاد رحمانیان واسه دراموتوری این تاتر زیبا...
نمایشنامه ای بسیار تلخ و تاثیر گذار .با گارگردانی و اجرای همه چی تمام خانم نصیرپور . طراحی صحنه و دکور هر دو بسیار خوب کار شده بودن .
بازیها بعد از اجراهای مختلف به نهایت پختگی رسیده .
البته در اجرای که دیدم اجرای رستاک حلاج رو نشنیدم .ولی بجاش نمایش با ترانه زیبای Parisienne Moonlight از گروه جاودان آناتما به پایان رسید که
بنظرم دیگه حرفی برای گفتن بجا نذاشت ..
مهتاب نصیرپور برای من نمادی است از زیبایی ، سادگی و توانمندی. تحسینش میکردم چه همان موقع که در نوجوانی او را در "مسافرخانه شماره 5" می دیدم چه دیشب که بتی خسته ای بود و در تلاش برای معنای زندگی. لذتی وصف نشدنی بردم از دیدن جزئیات بازی صورتش و شنیدن صدای آهنگینش.
شاید بشود گفت این توان بالای بازیگری نصیرپور ، خود عدم توازنی بود در کل نمایش، او به تنهایی بیش از نود درصد وزن کار را به دوش می کشید. سایر بازیگران همچون شاگردانی نوآموز در حاشیه کار می نمایاندند. بیان تیلی و اکت روت ضعیف بود ، مامانی را اصلا نپسندیدم. بازی گودمن و دختر دیگر قابل قبول بود.
دوست داشتم دکور ، گریم و لباس با توجه به دوره زمانی و مدل روایتگری نمایش ، فانتزی تر و غلوشده تر باشد (تقریبا مثل لباس و گریم آقای گودمن)
موزیک چندان قابل ملاحظه نبود ، یادم نمیاید صدای رستاک را شنیدم یا نه؟!
قیمت بلیت به نظرم منطقی نبود (60هزار تومان ردیف جلو)
در مجموع کاری دیدنی از هنرمندی قابل
4 از5