با تشکر از کارگردان، عوامل و بازیگران نمایش گنجفه، پس از دیدن این نمایش از نحوهی بازتاب وقایعتاریخی، ارزشها و هنجارهای اخلاقی-فرهنگی مردمان کشورمان در دورهی جنگجهانی و همچنین به تصویر کشیدن زندگی اعیانی-رعیتی و استفاده از نوعی رویکرد پسااستعماری در نگارش آن نهایت لذت را بردم. در ابتدا و پیش از حضور به عنوان تماشاچی، با سرک کشیدن در نظرات کاربران در همین صفحه که راجع به پیرنگ نمایش نوشته شده بودند به یاد درونمایههای اصلی داستان «سقوط خانهی آشر» نوشتهی ادگار آلنپو افتادم که حول محور افول زندگی اشرافی میچرخید، البته پس از نمایش متوجه تفاوت فراوان آنها شدم. از نظر بنده نقاط قوت این نمایش استفاده از گویشهای محلی و صدالبته موسیقی سنتی و «آواز» در آن به عنوان مؤلفهای کارساز در القای حسی درخور با هر صحنه بود.
این روزها سالن سایه تئاتر شهر روزهای نسبتا خوبی رو سپری میکنه. اگر دیدن روایت های تاریخی برای شما جذابه، نمایش گنجفه در مجموع شما را راضی از سالن بیرون میفرسته. هرچند به نظرم کار عالی و بی نقص نیست و بعضی بازی ها درست درنیومده بودن ولی با این وجود بازی محمدرضا مالکی رو خیلی دوست داشتم. ضمن اینکه یک جاهایی کار از ریتم می افتاد و شاید حذف بعضی از دیالوگ های غیر ضروری میتونست ریتم کار رو بالا ببره ( که شاید در اجراهای بعدی درست بشه ) ولی در مجموع مشخصه که برای کار زحمت کشیده شده .علاوه بر اینکه نوع داستان، شیوه روایتش، موسیقی، نورپردازی و دکور هم جزو نقاط قوت کار بود و برای من مخاطب راضی کننده بود.