درود و هزار درود بر بهرام بیضایی، استاد سینما و تئاتر ایران زمین
نمی دانم چرا مستند ساز ما فکر می کند مستند یعنی گلچین بی ربط و کم رمقی از مصاحبه ها و تصاویر آرشیوی! نمی دانم چرا شیفتگی بیش از اندازه تنها ما را به ستایش و تحسین می کشاند! دریغ از کمی نقد و تحلیل!!
ما ایرانی ها عموما و متاسفانه یا عاشق سینه چاک بزرگان خود می شویم یا دشمن کینه توزشان. یا یکسر تعریف و تمجید می کنیم یا زبان به لعن و نفرین باز می کنیم. تنها نام بزرگ بیضایی کافی است تا منتقدان و هنرمندان ما در مقابل دوربین بنشینند و مریدوار از محاسن آن استاد به دل خوری از ایران رفته بگویند ...