دختری که قصد فرار از همه چیز و همه کس را دارد، از خانه بیرون می زند. او بی آنکه به فرجام کارش بیاندیشد خود را درون قطاری می اندازد و نا خواسته در طول مسیر درگیر ماجراهایی می شود که....!
- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۴ سال خودداری نمایید.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
یک نمایش جمع و جور و ارزشی که در عین اینکه ذره ای از دریایِ معضلات جامعه رو به تصویر میکشه (اعم از مشکلات اقتصادی و اخلاقی جامعه و تبعات اون که ساده ترین ش فرار دختران از خونه و خانواده ست و به وفور در جامعه دیده میشه) سیاه نمایی نمیکنه و امید رو هم ناامید نمیکنه ... بالاخص که در جامعه ی امروزِ ما ناامیدی بیداد میکنه و دامن زدن به این ناامیدی ریشه ی غالبِ بیماری های روانی هست... اگر این مهم رو باور داشته باشیم ارزشِ چنین اثری رو درک خواهیم کرد که این اثر یک اثری روانشناسانه ست تا مذهبی گرچه خود علمِ روانشناسی از نظر بنده پر از مذهب هست. جذاب ترین قسمت این نمایش و نمایشنامه نقل قول های مادربزرگِ شخصیت قصه ست که با تک جمله و ضرب المثل هایش و ایجاز دنیایی از حرف دارد.. یک بازیگر بی ادعا که خالصانه ایفای نقش می کند و یک کارگردانی قابل تامل باعث شده تماشاگر تا آخرین لحظه ی اثر رو حتی اگه بر خلاف باورهاش باشه ببینه... گرچه قطعا هیچ اثری که نمره ی ۱۰۰رو گرفته باشه بنده فعلا ندیدم ... و به عبارتی در دنیای هنر آخرین اثرِ هر شخصی اولین هنرِ او محسوب میشه ... چرا که مسیرِ تعالی در هنر بی انتهاست...
خانم فیضی نظر شما در مورد نمایش قابل احترام و به خودتون ربط داره ولی جسارتاً در مورد علم روانشناسی نظرتون اشتباه محض و کاملاً غلط!
علم روانشناسی کاملاً به دور از رگ و ریشه مذهب شما کدوم رویکرد رولنشناسی مذهبی می دونید؟ کدوم یک از بنیانگزاران علم روانشناسی کشیش یا مبلغ یا روحانی بودن و بر مذهب تاکید داشتن؟!
شما تازه وارد دنیایی نمایش شدید بهتر اطلاعتون رو کامل کنید بعد نقد بنویسید چون در اینصورت باعث گمراهی دیگران می شید!
خانم فیضی نظر شما در مورد نمایش قابل احترام و به خودتون ربط داره ولی جسارتاً در مورد علم روانشناسی نظرتون اشتباه محض و کاملاً غلط!
علم روانشناسی کاملاً به دور از رگ و ریشه مذهب شما کدوم رویکرد ...
الان خوان ویوز و برنتانو رو یادم میاد که مذهبی بودن یا ایوان پاولوف یا وونت که هر دو کشیش زاده بودن و موندن . و فکر میکنم ویوز ( که برای قرن 15 بود فکر میکنم ) و وونت تاثیرِ زیادی هم بر روانشناسهای بعدی گذاشتن . دو سالیه که به درس و مشق برگشتم :d و در حالِ تحصیل در الهیاتِ مسیحی هستم . دروسی داریم بنام روان درمانیِ مبتنی بر کاتولیک که از آموزه های سنت اکویناس و سنت اگستین و سنت ایگناتیوس و ... شروع میکنه و میاد جلو تا به جان چاوز و پریبیل و ... میرسه که مثل روانشناسیِ مسیحی بیسش بر الهیات مسیحیه . لذا به نظرم نمیتونیم قاطعانه بگیم که علم روانشناسی " کاملن " به دور از رگ و ریشه ی مذهبیه چون بهرحال وقتی از انسان صحبت میکنیم به چیزی برمیخوریم که بیشتر از اجزاشه .و به طور کلی در برابرش هرگونه قطعیت رنگ میبازه چراکه مثل علومِ دیگه و ماشینها و ابزارآلات ؛ انسان اساسن تن به معادلات و خط کشیهای تجربی و آزمایشگاهی و ... نمیده . برای همینه که بیشمار نگرش و شاخه در هر جایی که انسان توش نقش داره ایجاد شده و میشه همچنان
الان خوان ویوز و برنتانو رو یادم میاد که مذهبی بودن یا ایوان پاولوف یا وونت که هر دو کشیش زاده بودن و موندن . و فکر میکنم ویوز ( که برای قرن 15 بود فکر میکنم ) و وونت تاثیرِ زیادی هم بر روانشناسهای ...
معنویت گرایی هم گاهی پیشنهاد می شه اما تمام تلاش علم روانشناسی فارق بودن از مذاهب حالا بگذریم که سازمان نظام روانشناسی با حوزه قرارداد می بنده برای ترویج روانشناسی اسلامی!
به شخصه به عنوان کسی که در این حوزه ( روانشناسی) فعالیت می کنم قاطعانه عرض می کنم که مذهب در روانشناسی روز دنیا نقشی نداره و نباید هم داشته باشه.
معنویت گرایی هم گاهی پیشنهاد می شه اما تمام تلاش علم روانشناسی فارق بودن از مذاهب حالا بگذریم که سازمان نظام روانشناسی با حوزه قرارداد می بنده برای ترویج روانشناسی اسلامی!
به شخصه به عنوان کسی ...
بله عرض منم همین بود :) فقط با اون بخشِ آخر که میفرمایید " نباید هم داشته باشه " همراه نیستم چون معتقدم این اساسن دستِ ما نیست . علم ، دین ، هنر و هر چیزی که انسان توش فعاله ، هیچ بایدی رو بر نمیتابه . و همونطور که عرض کردم برای همینم هست که در هر شاخه ای میبینیم بیشمار بدعت و ایده و ... بوجود میاد . چون انسان مطلقن به هیچ " بایدی " تن نمیده و به مرور ، هستی رو طبق ایده ی خودش تفسیر میکنه و معنا میبخشه
خانم بهروزی بزرگوار بنده ممنونم از پاسخگویی تون.. نظرتون برام قابل احترام هست . و تعریف من از مذهب متفاوت از چیزی هست که شاید در جامعه باب هست... قبول دارم بدون اینکه تعریف از مذهب رو عنوان کنم نباید کلمه ی مذهب رو در نظرم می گنجوندم تا سو تعبیر و سو تفاهم ایجاد نکنه.. باید ی در مطالب بنده وجود نداره. یک نظر شخصی... مثل همه. و یک تجربه ی زیسته ست... بنده ادعای هنر و هنرمندی نداشتم و ندارم. گرچه حداقل ۱۵ سال در این حوزه اگر تماشاگر هم باشم کم زمانی نیست.
ولی شناختی هم از سابقه ی هنری شما ندارم .. و دوستانه عرض میکنم که حس کردم تمام نظرات شما با سوگیری و یک خشم درونی از کار و عوامل همراهه ... و این ارزش نظرات شما رو برای بنده پایین میاره .چون شبیه به تسویه حساب شخصی... البته برداشتم از نوع پیام هاتون این بود و صادقانه خدمتتون عرض کردم و اگر اشتباه برداشت کردم پیش تر عذر خواهی میکنم . با آرزوی بهترین ها برای شما.
معنویت گرایی هم گاهی پیشنهاد می شه اما تمام تلاش علم روانشناسی فارق بودن از مذاهب حالا بگذریم که سازمان نظام روانشناسی با حوزه قرارداد می بنده برای ترویج روانشناسی اسلامی!
به شخصه به عنوان کسی ...
در جملاتتون خوندم در حوزه روانشناسی فعالیت می کنید و جالبه از باید و نباید ها حرف می زنید .. این کلمات تناقض در درست یا غلط بودن آموزه های شما رو نشون میده ... و در مورد مذهب هم باز تاکید میکنم در جمله م تاکید کردم یک نظر شخصی... ولی نقدی به شما وارد هست که گویا اطلاعات شما در مورد اندیشمندان حوزه روانشناسی هم کم هست... که مطلق رد می کنید ما روانشناسی نداریم ریشه ی مذهبی یا باور های مذهبی داشته باشه...
موفق باشید خانم بهروزیان و البته ممنونم که نظر بنده رو مطالعه کردید ...
خیر خانوم اصلا هم اینطور نیست که تماشاگر تا آخرین لحظه ی اثر رو حتی اگه بر خلاف باورهاش باشه ببینه، اتفاقا دقایق پایانی این مثلا تئاتر؛ جزء زجرآورترین لحظات زندگیم بود، یعنی حاضرم همه بیماری هایی که از سر گذروندم یا عملهای جراحی که هوشیار بودم و رووم انجام شد یا حتی اساسکشی های پی در پی و ... رو دوباره تحمل کنم ولی ثانیه ای از این اجرا نبینم، این اجرا فاجعه بتمام معنا از هر لحاظی که فکرش رو بکنید هست و کامنت های مثبت عضوهای دو روزه و سه روزه که همه از دوستان عوامل هستن؛ از بی ارزشی این اجرا کم نمیکنه، متاسفم که برای وقت خودم ارزش قائل نشدم
بیست دقیقه پایانی : پلی شدن آهنگ آمده ام ای شاه پناهم بده + حرکات موزون ملی-میهنی-اسلامی- انقلابی خانم بازیگر
واقعا باورم نمیشد روی صحنه تئاتر، همچین چیزای فاجعه ای ببینم، مطمئنا اگر میهمان نبودم با شروع اون آهنگ (که بنظرم آزاردهنده ترین قطعه موسیقی ساخته شده در کل جهان هستی هست) یکی از انگشتان شریف دستم رو به کل گروه اجرایی نشون میدادم و از سالن خارج میشدم