«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
اجرای آخر این نمایش رو دیدم. کاملا" مشخص بود که همه عوامل برای این کار زحمت کشیده بودند و باید بهشون آفرین گفت. اما ای کاش این زحماتی که کشیده شده بود ذره ای دست مخاطب را هم می گرفت!!
بعد از دیدن این نمایش متوجه شدم که ایده ایجاد طنز از کارهای تراژدی یا به قولی همان پارودی مطابق سلیقه من نیست. چون از نمایش ننه دلاور و فرزندانش که ایده اش مثل این نمایش بود هم لذت نبردم.
همیشه دوست دارم وقتی یک اثر هنری می بینم آخرش احساس کنم که اون اثر حرف جدیدی برای گفتن داشته و من بعد از پایانش با اون آدمی که قبل بودم متفاوت هستم و حس کنم که درک جدیدی از مسائل به من اضافه شده. اما نمایش هایی مثل هفت خوان هملت چه حرفی برای گفتن دارند جز اینکه برای مدتی کوتاه چند نفر رو بخندونند و بازیگری که رقص پا داشته بیشتر از همه مورد تشویق قرار بگیره؟ حداقل این سبک مورد علاقه من یکی نیست.
این تیاتر رو خیلی دوست داشتم
کاری جذاب و خلاقانه بود
اول از همه ایده ی اثر مهمه٬ پارودی!
پارودی سبکی جالب و دوست داشتنیه که آثار و موضوعات جدی و مهم رو به ورطه ی طنز می کشونه. این اثر هم یک پارودی خوش ساخت از داستان معروف هملت بود. پارودی از نظر کمی در تیاتر امروز ما معدود و کمه٬ امیدوارم گروه های بیشتری توی این سبک کار ارایه کنند. خصوصا خیلی از موضوعات و داستان های «ایرانی» احتیاج به پارودیک شدن دارن!
و من یک پارودی خوب و خلاقانه دیدم. نمایشنامه ی خوبی داشت و نویسنده به خوبی طنزهای عالی ای رو ساخته بود. و در کنار متن عالی بازی های خیلی عالی ای دیدم. واقعا بازی ها بی نظیر و هوشمندانه بودند. و نکته ی مهم در این اثر اینه که تلفیقی خوب و هنرمندانه از انواع نمایشی هست٬ یعنی تیاتر مدرن٬ تیاتر ایرانی٬ نقالی٬ سیاه بازی و...
به عوامل این اثر تبریک میگم و این کار رو شدیدا به همه پیشنهاد می کنم.
امروز به تماشای این نمایش نشستم
نمایشی در ژانر کمدی که در عرض یک ساعت حالم رو خوب کرد
از روونی بازی ها مشخص بود بازیگران خیلی سخت تمرین کرده اند
به تمامی بازیگران و عوامل این نمایش خدا قوت میگم و براشون آرزوی موفقیت دارم