آوا فیاض فعال هنری

تماشاگران محترم

نمایش «ژیلت» در تاریخ سه‌شنبه ۲۲ اسفند(چهارشنبه‌سوری) اجرا نخواهد داشت.
از چهارشنبه فقط به مدت ۳ شب دیگر روی صحنه می‌رود.
منتظر حضورتان هستیم.

گروه نمایش «ژیلت» دریافت جایزه به‌ترین بازیگر مرد از دومین جشن تئاتر و موسیقی علی معلم را به شهروز دل‌افکار عزیز که این شب‌ها در نقش مصصح نمایش ژیلت بازی می‌کند، تبریک می‌گوید.

حفظ سنّت‌ها/ نگاهی به نمایش «ژیلت»
سینما سینما، پوریا یوسفی کاخکی

از بلک‌باکس ایران‌شهر که بیرون می‌آیم، با خودم خیال‌خیال می‌کنم: چرا خونم به جوش نیامده؟ چرا نه اشکی به چشم نشسته و نه نعره‌ای بر لب نشانده شده است؟… ساعت‌های حین و بعد تجربه‌ی تماشای نمایش «ژیلت» بر پهنه‌ی سالن سمندریان آکنده از خیال‌بازی یا دست‌کم معادل‌یابی و تمثیل‌گشایی می‌شود. و این بی‌تردید برای هر مخاطبی با هر میزان شور و شهودی بیش‌وکم اتفاق می‌افتد: درواقع تراژیکمدیِ ژیلت، علاوه بر کیفیت هیبریدی نمایش، ماهیت اغلب لازمان و گاه زمان‌پریشانه (که میزانسن نمایش را به مجلسی فراتاریخی مبدّل می‌کند)، در روی‌کرد ضدّنخبه‌گرایانه‌ برای پرداخت درون‌مایه‌‌اش هم–بی‌آنکه این البته خود امتیازی برای اثر باشد- پست‌مدرنیستی‌ست؛ و برای این‌که معتقدم اولین پوستر نمایش که به پوسترهای «نمایش‌های کمدی-موزیکال» عامه‌پسند بی‌شباهت نیست (در مقایسه‌ با پوسترِ احتمالن چشم‌گیرترِ دوم) پوستر بهتری‌ست، دلیلی مشابه دارم…
باری، به خون و اشک نجوشیده فکر می‌کردم که هم‌زمان حرف‌های منوچهر محجوبی را در یاد کردم. در مستند «واپسین دیدار با غلام‌حسین ساعدی»، محجوبی تعریف می‌کند که تماشاچی‌های‌ خشم‌گینی که به تماشای «آی باکلاه، آی بی‌کلاهِ» دکتر ساعدی رفته بودند، بعدِ تماشا، بی‌غیظ‌وغضب، «راحت»، از سالن بیرون می‌آمدند. ... دیدن ادامه ›› محجوبی تعریف می‌کند که نقل این موضوع ساعدی را غم‌گین کرده است، اما خود توضیح می‌دهد که چه‌طور طنز به منزله‌ی یکی از ابزارهای اصلی ادبیات سمبلیک، عوض خشم‌گین‌کردن، دست می‌اندازد و هَجا می‌کند و خشم‌گین‌کردنی هم اگر در کار باشد، نه مردم، که قدرت حاکمِ ریشخندشده را عصبانی و متعاقبن علیل می‌کند.

ادامه در لینک: https://cinemacinema.ir/theater/حفظ-سنّتها-نگاهی-به-نمایش-ژیلت/

خبرگزاری ایسنا:

کارگردان تئاتر «ژیلت» مطرح کرد:
«بحران بازیگر» در راه است.

یک کارگردان تئاتر تاکید کرد که اگر تا چند سال آینده فکری برای اقتصاد این هنر نکنیم، با بحرانی جدی در زمینه بازیگری رو به رو خواهیم شد.

به گزارش ایسنا ،حسن جودکی که این روزها نمایش «ژیلت» را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌برد، با ارایه توضیحاتی درباره این اثر نمایشی، ... دیدن ادامه ›› نسبت به اقتصاد ضعیف تئاتر و بحران بازیگری در این حوزه هشدار داد.

او که بیشتر در حوزه تهیه‌کنندگی و مدیریت تولید تئاتر فعالیت دارد، درباره حضورش در عرصه کارگردانی توضیح داد: دغدغه اصلی‌ام، تهیه و تولید تئاتر و حتی تصویر است. کارگردانی برایم یک کار دلی است. مانند یک تابلوی نقاشی که می‌توان سالی یک بار بومی گذاشت و رنگی پاشید و اثری خلق کرد. درواقع در کارگردانی، بحث خلق کردن برایم جذابیت دارد که پیش از این به دلیل حضورم در تئاترشهر، این کار سخت‌تر بود و معمولا با فاصله چند سال، کار می‌کردم. البته در این سال‌ها در فضاهای گوناگون کارگردانی کرده‌ام؛ از جشنواره دانشجویی تا اجرای نمایش کافه‌ای و اجرا در سالن‌های مختلف تئاتری.

جودکی که از سال‌ها پیش دغدغه اجرای نمایش «ژیلت» را داشته، اضافه کرد: به دلیل مطالعاتی که درباره وضعیت نویسندگان در دوران استالین داشتم، برایم خیلی جذاب بود که نمایشی در این باره اجرا کنم. این ایده را با عباس عبدالله زاده در میان گذاشتم، و او سال ۹۲ این نمایشنامه را نوشت و البته میان نگارش متن و اجرای کار، ۱۰ سالی فاصله افتاد. از ۲ سال پیش پیگیر اجرای آن بودیم و در نهایت، تماشاخانه ایرانشهر، این زمان را در اختیار داشت و به اجرای ما اختصاص داد.

این کارگردان یادآوری کرد: فضای نمایش من یک کمدی تلخ است؛ اتفاقاتی که نویسندگان در دوره استالین تجربه کرده‌اند. البته ظاهرا این روزها مردم خیلی دنبال کارهای تلخ نیستند و از تئاتر انتظار سرگرم‌کنندگی هم دارند. یعنی قرار نیست تئاتر فقط رسانه‌ای برای تولید اندیشه و فرهنگ باشد. به نظر می‌رسد یک اثر نمایشی باید بینابین باشد یعنی هم به تولید بپردازد و هم از جنبه سرگرم‌کنندگی برخوردار باشد.

او اجرای این نمایش را کار دشوار خواند و در این باره توضیح داد: نمایش ما از نقطه‌ای آغاز می‌شود و کارکترها طی آن به دگرگونی می‌رسند. این تغییر، برای بازیگر خیلی انرژی‌گیر است. بازیگران نمایش ما ۷۰ دقیقه بدون وقفه روی صحنه حضور دارند. از سوی دیگر دکور ما کاربردی است و در طول اجرا مدام جمع‌تر می‌شود و حالا بازیگران باید در فضایی که هر لحظه محدودتر می‌شود، بازی کنند و این نیز دشواری دیگری برای آنان به همراه دارد.

جودکی که سال‌هاست در زمینه تهیه و تولید تئاتر فعالیت می‌کند، انتخاب بازیگر را یکی از چالش‌های مهم گروه‌های نمایشی دانست و افزود: در ۵، ۶ سال گذشته با گسترش شبکه نمایش خانگی، اتفاقی در زمینه بازیگری رخ داده است. زمانی، دوستان بازیگر دل‌شان برای تئاتر می‌تپید و برای آن خیلی انرژی می‌گذاشتند. خوشحالم طی این سال‌ها، بچه‌های تئاتر به شبکه نمایش خانگی وصل شده‌اند و بعد از مدت‌ها و گاه بعد از ۲۰ سال کار و تلاش در تئاتر به دستمزدهای شایسته خود نزدیک شده‌اند ولی این موضوع همان اندازه که خوشحال‌کننده است، برای تئاتر آسیب‌زاست.

او ادامه داد: برای نمایش‌هایم با چند بازیگر صحبت کردم که دل‌شان برای تئاتر تنگ شده بود و دوست داشتند به صحنه بازگردند ولی اقتصاد تئاتر، اجازه چنین کاری به آنها نمی‌داد چراکه دستمزد تئاتر، یک دهم دستمزد تصویر است. بنابراین در یکی دو سال آینده با بحران جدی در زمینه بازیگری تئاتر رو به رو خواهیم شد چون نسل جدیدِ بازیگرانِ تئاتر مانند نسل‌های گذشته، دل‌شان برای این هنر نمی‌تپد و از آغاز به دنبال حضور در تصویر هستند و به اقتصاد و آینده‌شان فکر می‌کنند.

جودکی که نمایش خود را با بازی امیرکاوه آهنین جان و شهروز دل‌افکار اجرا می‌کند، با تقدیر از این دو بازیگر افزود: دوستان بازیگرم در این نمایش مشغول بازی در سریال هستند و گاهی از ۵ صبح تا ۷ شب در اطراف تهران آفیش می‌شوند و بعد از آن برای بازی در نمایش ما، انرژی فراوانی می‌گذارند که جای تقدیر دارد اما نسل جدید، رویکردشان متفاوت است.

این تهیه‌کننده تئاتر هشدار داد: اگر تئاتر به فکر اقتصاد خود نباشد، در یک دو سال آینده وضعیت دشواری از نظر حضور بازیگران خواهد داشت. در حال حاضر اگر سالن اجرای یک اثر نمایشی در تمام ۳۰ شب اجرای آن پر شود، باز هم کفاف هزینه‌های ساخت این اثر را نمی‌دهد. به همین دلیل همه جای دنیا، دولت و شهرداری‌ها از تئاتر حمایت می‌کنند چون بدون این حمایت‌ها، نمی‌تواند به حیات خود ادامه بدهد.

جودکی با اشاره به تعداد محدود اجرای اثار نمایشی در ایران اضافه کرد: یکی از راه‌های نجات اقتصاد تئاتر، تعداد بالای اجراهاست. یک نمایش با ۲۵، ۳۰ اجرا نمی‌تواند درآمد قابل توجهی به دست بیاورد. به همین دلیل در کشورهای پیشرفته، گاه یک اثر نمایشی حتی چندین دهه روی صحنه می‌ماند. این ثبات، می‌تواند تئاتر را سرپا نگه دارد. در حال حاضر به دلیل وضعیت اقتصادی نامطلوب تئاتر، کسی حاضر نیست در این حوزه سرمایه‌گذاری کند.

او در پایان درباره وضعیت تبلیغات نمایش خود گفت: ما از تمام اهرم‌های تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی، از فضای مجازی تا تبلیغات کاغذی و ... استفاده می‌کنیم ولی یکی از مهم‌ترین ابزارهای تبلیغی برای تئاتر، بیلبوردهای شهری است که عموم تماشاگران را از اجرای یک نمایش باخبر می‌کند. با این همه اقتصاد تئاتر، اجازه بهره‌مندی از این امکان را نمی‌دهد. از سوی دیگر نگاه شهرداری و سازمان زیباسازی هم تجاری است و گرنه می‌شد در کلان‌شهری مانند تهران در کنار این همه بیلبورد برای کالاهای گوناگون، ۲۰ بیلبورد هم برای تئاتر در نظر گرفت.

نمایش «ژیلت» هر شب ساعت ۲۰ و سی و به مدت ۶۵ دقیقه در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود.


منبع: https://www.isna.ir/amp/1402120603242/

گری گوری: خب شما به آثاری مجوز می‌دادین که نه ارزش ادبی داشتن نه هنری؛ معلومه خب هرکسی فکر می‌کنه شما ……!

دوستان عزیز تیوالی،
موافقین یک قرار دسته جمعی برای دیدن نمایش «ژیلت» بذاریم و بعد از اجرا با بازیگران و کارگردان بریم کافه طبقه بالا گپ و گفت خودمونی داشته باشیم؟

- آقای نویسنده انگیزه‌‌تون از نوشتن این داستان چی بود؟
- می‌خواستم شغلی داشته باشم که نشستنی باشه.


عکس از سعید اسدی

«ژیلت» یک کمدی سیاه درباره‌ی نویسنده‌ای در پی مجوز است در دوران سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ی سانسور شوروی زیر سلطه‌ی استالین.

فحش بده اما قربون‌صدقه نرو؛ این اولین اصل سگ بودنه!

ایلنا: یادداشت سامان خلیلیان درباره نمایش زیگموند؛
«جدال بر سر خسران یا عبودیت انسان»؟

با همه باورها و آشناییت پیشین نسبت به فروید و باورها و حوزه مطالعاتی روانشناسانه او، به پیشواز دیدن اثری نمایشی به نام «زیگموند» به نویسندگی و کارگردانی مهرداد کوروش نیا نشستم.

روایتی از پرتره و زندگی شخصی که عموما از دیدگاه همگان شخصی دین ستیز و البته شدیداً مادی گرا (به معنای انسان زمینی) او را معرفی میکنند. اصولاً نقد بر تفکرات فروید بیشتر در زمینه معارضت او با دین و تعریف و نگاهش به این موضوع و از سویی تاکید بر قوه جنسی انسان و تاثیرات ناشی از آن برای به وجود آمدن مسأله خدا باوری صورت ... دیدن ادامه ›› پذیرفته است.

در باور فروید شکل گیری دین از ریشه‌های ترس از قهر طبیعت صورت پذیرفته و انسان‌ها برای پناه بردن از آسیب‌های طبیعی خود را در دامان آن چیزی که دیده نمیشد و به گمانشان با خلق آیین‌ها و مناسکی، سعی بر آن نمودند تا از ترس خود بکاهند و البته تا به امروز بر پای مانده است. خدا از دید فروید همان حس فرزند به پدر است و احساس نیاز کودک به قدرت و حمایت پدرانه که در سنین بزرگتر احساس نیاز فرد به یک حامی است که در ذهن آدمی چیزی به نام خدا را خلق می‌کند. خلق موجودی به نام «توتم» و ایجاد آیین توتم پرستی هم ناشی از همین احوالات است و قدیس نمودن آن راهکاری است که بشر اولیه برای رهایی از قیودات جبر و توجیه رفتار سرزده از روی ندامت خود و از بین بردن سلطه حاکم بر آن‌ها دست آویزی می‌شود برای خلق مناسک و تا به امروز ادامه دارد. در بخش دیگر تاکید بر قدرت جنسی انسان و نقش کلیدی و راهبردی این خوی درونی به صورتی پر رنگ مطرح میگردد تا بدانجا که تمام محوریت اعمال انسان را ناشی از آن میداند. تاکید بر جریان و روایت زندگی ادیپ پادشاه و کشتن پدر خود برای ازدواج با مادرش و هم چنین در هیبت زنانه آن در زنی به نام الکترا که منجر به کشتن مادر و انتقام گیری به سبب خونخواهی قتل پدر دستمایه این تفکر و خوی قهریه و ویرانگر احساسات کودکی و قلیان شهوت و تمایلات جنسی است که فروید آن‌ها را در می‌آمیزد و علت العلل همه رفتارهای انسانی میبیند.

همه این موارد دستمایه ذهن مهرداد کوروش نیا شده است که هم تاریخ و هم اسطوره‌ها و هم درام را به خوبی می‌شناسد و همین توانمندی او را به سمت خلق اثری دراماتیک با محوریت شخصیت مغضوب فروید کشانیده تا بتواند از زیر لایه‌های زندگی او به کشف و شهودی برسد و نیمه خالی لیوان را برای ما آشنازدایی کند. نویسنده در مقام مولف اول به خوبی با گرته برداری‌های تاریخی خود پس از ارائه شناسنامه زیگموند و بررسی احوالات پیرامونی‌اش با طنازی و زیرکی هوشمندانه‌اش شروع به لایهی برداری و نقب به زیرین فلسفه ذهنی فروید زده و با ریز بینی ما را با دنیای جدیدی از حقیقت ذهنی او روبرو می‌کند که خود کشف و شهود همراه با استدلال است. این خلق دنیای جدید دراماتیک زندگی فروید در معنا باوری و به نوعی تاکید بر دیالکتیک فلسفی آن تا حدودی جهان هستی ناپیدای فروید را مشهود میسازد و در آخر تصورات مخاطب نسبت به فروید سطحی نگر را به شناخت دیگر از جهان جدیدی از فروید تبدیل میکند. وجود اطرافیان فروید و تبادلات اندیشه‌اش و روبرو شدن با دخترش و خود خود او و خانواده‌اش و تلاش برای تغییر نگرش‌ها و باورهای او و استدلال‌های زیگموند در برابر آن‌ها نیز به خصوص در صحنه مواجهه با خاخام یهودی و مجادله و مباحثه با یکدیگر و یا مجادله ادیپ و الکترا با زیگموند از درخشان‌ترین بخش‌های نمایشنامه است که با طنازی نویسنده در تلاش برای خلق جهان بینی دو طرف را دارد. در بخش کارگردانی اثر مهرداد کوروش نیا با بهره گیری از بازیگرانی مستعد و خبره در جانمایی خلق شخصیت‌های درون نمایشنامه نیز و با تاکید بر کمترین استفاده از آکسساسوار و دکوراتیو کردن صحنه نمایش سعی نموده تا جهان خالی از هیچ را برای نشان دادن تلاش بیهوده بشر برای توجیه ادله‌های متافیزیکی و جهان پس از مرگ را که فروید بر آن تاکید دارد به تماشای مخاطب بگذارد و از عبثی میگوید که شاید تلاش بر آن دارد که بگوید هر آن چه که هست همین لحظه است و بودن در این وادی اصل است و دیگر هیچ. این هیچ در بی‌آرایه بودن هر نوع پوششی در روی صحنه نمایان میشود و در نهایت با خوابیدن در یک تابوت در میان صحنه‌ای به گستره تمام دنیای هستی مانند تکه چوبی از یک قایق متلاشی در امواج سهمگین اقیانوس خود را نمایان می‌کند که شاید پایانش قعر دریا خواهد بود وعدم. به هر روی نگاه مهرداد کوروش نیا و گروه بسیار توانمند اجراگران در کنار یکدیگر به خلق اثری جسورانه منتج گردیده که در این زمانه وانفسای که همگی به دنبال واقعیت میگردند از حقیقت‌ها و باورها حرف میزند و تلنگری است برای لحظاتی اندیشیدن در میان بودن یا هستن.

منبع ایلنا: https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1394634

برای سومین شنبه متوالی، اجرای ویژه داریم.

شنبه ۱۸ شهریور ساعت ۲۱.

منتظر حضورتان هستیم.