من اجرای سقراط رو دوست داشتم و عاشق بازی حامد کمیلی توی ریچارد شدم که نتیجه اش شد دوبار تماشای پر از لذت ولی اینبار با توجه به کامنتا تصمیم داشتم که به تماشای این تئاتر نشینم که توسط دوستی دعوت شدم و این شانس رو به خودم دادم که شاید اشتباه فکر میکنم اما نه!
اول و عجیب ترین چیز این حجم از آدم هایی بودن که ذره ای فرهنگ تئاتر دیدن نداشتن! تمام مدت نور گوشی ها بود که روشن میشد(خانم جلوی من که سن نسبتا زیادی داشتن تمام مدت اجرا گوشی به دست با نور زیاد مزاحم همه بودن!حتی نه اینکه اپ خاصی رو چک کنن صرفا فقط الکی اسکرول میکردن یا گوگل رو باز میکردن!بله تا این حد این نور مستقیم تو چشم من بود!)
صدای چیپس و پفک،حرف زدن های بلند و حتی راه دادن تماشاچی حتی تا نیم ساعت به انتهای اجرا!
تایم فوق العاده بلند و کسل کننده.میشه گفت این نمایش جز قسمت های رقص اصلا ریتم نداشت!
بازی آقای نعیمی خیلی خیلی بد بود.این میزان راحتی برای سخنرانی هست نه بازی روی صحنه.درسته حرف های زیادی گفته شد ولی نه در قالب نمایش بلکه سخنرانی شعار گونه.حتی جایی خنده شون گرفت و اصلا سعی نکردن حتی خودشون رو کنترل کنن و شخصیت رو شکستن.
در کل رنگ و لعاب برای نمایشی که خیلی تو خالی بود.اگه صحنه های رقص های تکراری و خواننده هایی که حتی سینک هم نبودن حذف میشد واقعا نمیدونم چی قرار بود مخاطب رو نگه داره البته که خیلی ها سالن رو ترک کردن.
با احترام به زحمت های کشیده شده ولی واقعا خیلی خیلی کار ضعیف و مارکتی محسوب میشد.