نیلوفر ثانی فعال هنری

سلام خانم دکتر نیلوفر ثانی عزیززز

حال شما چطوره
دلتنگ خواندن نوشته‌های فاخر شما بودم؛
خوشحالم دوباره به جمع تیوال برگشتم

و فردا روز تولدم نمایش" مختلفیم " پردیس تئأتر شهرزاد می آیم.
شما هستید؟

آقای محمد لهاک نوشته هایش را پیدا نکردم هنوز در دیوار نوشته تیوال؛
از ایشون فرهیخته تئاترشناس خبر دارید؟؟

درود آرزوجان. خوش آمدی و زادروزت مبارک. امیدوارم لحظات خوبی رو تجربه کنی.
آقای لهاک مدتیست بیشتر در کنار گروه های تئاتری همکاری دارند و در تیوال بر حسب موردی خاص، یادداشت منتشر کنند.

سپاس از نگاهتون

بعد از مدت ها یک تئاتر فاخر دیدم.
واقعأ اگه میخواید تفاوت هنر و لودگی رو متوجه بشید، این نمایش رو ببینید. از نظر من موارد زیر نکات قوی این نمایش بودند.
1. نمایشنامه:
اگر چه نمایشنامه های غیر ایرانی هم لطف خودشون رو دارند، ولی خلق یک اثر بومی، اون هم چنین اثر فاخری واقعأ مایه مباهات و افتخاره. عقب و جلو رفتن زمان در سناریوی نمایشنامه، بسیار حرفه ای انجام میشد، و نظاره گر خیلی راحت این موضوع رو حس میکرد که (مثلأ) در این بخش از نمایشنامه، ماجرای چند ماه قبل تر داره روایت میشه. جذابیت موضوع و داستان هم به قدری بالا بود که واقعأ حیفتون میاد پلک بزنید، نکنه بخشی از داستان رو ... دیدن ادامه ›› از دست بدید.
2. موسیقی زمینه و صدا:
موسیقی ها و صداهایی که در لحظات مختلف پخش میشد، بسیار سازگار با صحنه در حال نمایش بودند، و جذابیت اون لحظه رو صد چندان میکردند. حیف نمیتونم مثال بزنم چون اسپویل میشه 😉
3. اجرا:
تمامی بازیگران، نقش خودشون رو به بهترین شکل ممکن اجرا کردند، واقعأ چنان اجرای پر از احساسی داشتند که میتونستی خودت رو توی صحنه ی واقعه تجسم کنی. اصلأ نمیتونم از اجرای زیبای بازیگران مثالی بزنم، چون همه شون خوب بودن، همه شون هااااا
4. نور:
انتخاب مناسب نور در این نمایش باعث شده بود حس لحظه ای که در حال روایتش هستند، خیلی بهتر به مخاطب منتقل بشه. همچنین تمرکز نور روی گویندگان بعضی دیالوگ ها خیلی مناسب و به جا بود.
5. ترانه:
انتخاب ترانه ها و اجراشون واقعأ عالی بود. نه لوس بازی بود و نه لودگی، و کاملأ متناسب با حال و هوایی بود که به مخاطب القا میشد.

در پایان از همه علاقه مندان به تئاتر میخوام که با حمایت از این نمایش، به روند جایگزینی نمایش های فاخر با نمایش های پر از لودگی (و متأسفانه) پرمخاطب، کمک کنند.
دم همه تون گرم

نیلوفر عزیز؛ مثل همیشه نقدی موشکافانه و منطقی.

بله حتما مطرح کردن مشکلات تئاتر بخصوص در وضعیت چند وقت اخیر مهم و اساسی‎ست اما تا جایی که بتوانم در مطالبم به آنها اشاره می کنم یا مطلب مجزایی می نویسم.. نمونه اش هم نوشته ای که به مناسبت روز جهانی تئاتر به برخی از آن مشکلات اشاره کرده ام . اگر آن مطلب را نخواندید لینکش رو میذارم. شاید آن نقد تاحدودی به منظور شما نزدیک باشه.
https://www.tiwall.com/wall/post/331862
https://www.tiwall.com/wall/post/326994

واقعیت این است که گالیله بدعت گذار اندیشه جدیدی شد که واپسگرایان تحمل ان را نداشتند وچون زورشان زیاد بود مانند همیشه،حق با انها بود.درنتیجه گالیله ترجیح داد تا حقیقت را انکار کند.موضوع نمایشنامه گالیله را برشت،مسئولیت اجتماعی دانشمندان تعریف کرده است که وقتی در کنار درون مایه اثر،یعنی تضاد قرار می گیرد،مجموعه ای فراهم می شود که شخصیت اصلی دارد،قهرمان دارد،نقطه اوج دارد ونتیجه گیری وهمه این مجموعه را کارگردان،یعنی شهاب حسین پور با اگاهی ودرک درست از اثر کنار هم قرار داده است.باین ترتیب که فرهاد آییش را در جایگاه شخصیت اصلی نشانده است واین هنر مند در تمام طول نمایش در راستای خواست کارگردان ونویسنده همه کار می کند تا قهرمان نباشد وچقدر خوب از پس این کار بر می اید.چراکه اساسا گالیله یک قهرمان نیست.یک سنت شکن نابغه فرصت طلب است که آسایش،رفاه وآرامش را دوست دارد.از شکنجه وابزار شکنجه می ترسد وزمانی که تهدید به مرگ می شود علنا علیه اعتقادات خود،شورش میکند وبقیه عمرش را در حبس خانگی می گذراند..اما گالیله،گالیله است وباید بماند تا در سرعت گرفتن پیشرفت علوم موثر واقع شود.چون برشت خوب اگاهی داشت که تاریخ بر اساس زندگی توده های مردم شکل نمی گیرد.بلکه تاریخ را افراد انگشت شماری چون گالیله شکل می دهند.چرا که انها مجهز به سلاح خطرناک حقیقت هستند که هر گاه در اختیار توده های مردم قرار بگیرد،مقابله باان اگر غیر ممکن نباشد،بسیار دشوار است ودقیقا در ... دیدن ادامه ›› راستای همین تفکر است که وقتی گروهی با گالیله واندیشه اش اشنا می شوند تا نقطه اوج نمایشنامه که همانا به صدا در امدن ناقوس ها است،دست از همراهی گالیله بر نمی دارند وهمه انچه که امد در کنار دکور خوب وبهره وری از اشکال هندسی که مبین زمین وکرات اسمانی است به تماشاگر در درک بهتر اندیشه شهاب حسین پور کمک میکند.بویژه زمانی که با نور پردازی مناسب همراه می شود.کارگردان در بهره وری از موسیقی نیز هوش فراوانی به خرج می دهدودر بسیاری از لحظات،گوش تماشاگر را می گیرد وهوشیاری اش در توجه به صحنه را بیشتر می کند.صحنه ای که در تمام طول کار به نحو احسن مورد استفاده قرار می گیرد.لازم به توضیح است که در یک کار گروهی خوب ،ضرورتی به ذکر نام تک تک بازیگران هنر مند نیست که اگر نامی از قلم افتد،بی مهری تلقی می شود.بویژه انکه گروه بازیگران گالیله نه تنها در ایفای نقش خود،موفق عمل می کنند،به خوبی رگ خواب تماشاگران را نیز در دست می گیرند.در پایان از طراحی هوشیارانه وزیبای حرکت های سمبلیک وجمعی بازیگران توسط شهاب باید یاد کرد که تماشگر رادر درک مفاهیمی چون طاعون،حمایتگری،تهدید وشکنجه کمک میکند.خلاصه اینکه شهاب خسین پور موفق است واین موفقیت باعث شده است تا حدود دوماه ،پارک دانشجو وتئاتر شهر با گالیله زندگی کند.حیف که بیش از یک هفته از عمر اجرای گالیله باقی نمانده است.

امید است در کار بعدی جناب اخوان عزیز و خوش فکر در ما انگاره هایی ایجاد کنند که به سمت پیچیده تر شدن نرویم.
انسان به سادگی نیاز دارد. ما خود به خود در لایه های خویش پیجیده هستیم . سیر در این اعماق خود پیجیده گی های دیگریست.