اما اجرا..
سبک اجرا میخواست متفاوت باشه اما نشد.. چون به نظرم سجاد به برندی تبدیل شده که روی اجرا و مخاطب تاثیر میذاره.. به نظرم لحظه های سکوت و لحظه های تاریکی هرچقدر در بک تو بلک مهم و دقیق بود اینجا تاثیر لازم رو نداشت و ضروری به نظر نمی آمد.. و به نظرم کاش به جای اون همه سکوت و ریتمِ کُند؛ کاش داستانِ سه نفر روایت میشد و کاش داستان نزدیک تر بود به این ایرانِ عجیب

من عاجزانه تقاضا دارم برای همچین نمایشی که این چنین تمرکز بالا میخواد.. لطفاً لطفاً بلیط خارج از ظرفیت نفروشید..! لطفاً لطفاً حالا که به قول خودتون تعداد آدمای بیشتری رو به سالن های تئاتر کشوندید؛ قبل از شروع اجرا آدابِ نشستن یک ساعت و نیمه رو بهشون بیاموزید .. نورِ گوشی.. آروم و قرار نداشتن روی اون صندلی.. صدای پچ پچ.. زمین خوردنِ چند باره وسایل وسطِ اجرا.. حتی خودِ سجاد تمرکزش به هم ریخت..! من به شدت نقد میکنم اجرای چنین نمایشی رو در این سالن و با این شرایط که تا انتها و گوش تاگوش بیننده بنشونید.. که از میکروفون استفاده کنید که بیننده روبروی همدیگر باشند و و و…. که هرچقدر تلاش کنی هرگز به تمرکز لازم نمیرسی..!

من لذت نبردم.. حتی در لحظات طنز هم نخندیدم.. تکرار مکررات.. داستانی که میشد عمیق تر پیشش برد و نکردید.. مثل سرِ هم کردن چند دیالوگ و چند دادو بیداد و چند آشفتگی و در انتها اشاره به اسامی ای که قلب مونو مچاله کنه..
توصیه نمیکنم

خسته نباشید؛
معمولی.. بی حرفِ اثرگذار..
کمدی سبک..فکرمو درگیر هم نکرد