خوش بُوَد گر مَحَکِ تجربه آید به میان
تا سِیَه‌روی شود هر که در او غَش باشد

به نظاره نشستیم در این حجم تلخ روزگار و هیاهوی شهر
تیاتری که کمتر میتوان این روزها دید یک نمایش خلاقانه کارگردانی قوی از محمود موسوی گرامی

از موسیقی بجا و دلنشین گروه عبد گرامی و دم و باز دم نفس این خوش رقصان صحنه که انصافا درخشیدند و لحظات خوشی را به شوق و یک دل سیر قهقهه از ته جان برای من و ما رقم زدند .

و باز هم تبریک بابت جمع زیبا و این یادگار سبزتان در ذهنمان .

فرجامتان نیک .
تصدقتان.

البته‌که اینجا باید راجع به تیاتر و بازی عزیزان‌نوشت.

اما خب گله مندم از سالن‌ و ردیف پنجم صندلی شماره ده که شکسته بود ...! اما اعتراضی نکردم‌ و تا به آخر نمایش به سختی نشستم‌.
سوالم این هست آیا برای مجریان‌ و‌ دست اندرکاران این حوزه مهم‌هست سالن‌ و نظم‌ و‌ نظام و کیفیت ؟
یا بیشتر از کیفیت سالن و اسکان ، باریستای سودآور و خوراکیها براشون مفهوم تیاتره؟!