«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
سلام
نمایش مجلس زنانه رختشور شاه نمایش متوسطی بود اما.در عین حال در برخی از شاخص ها برتریهای خیلی خوبی داشت. مثلاً.با توجه به تعداد زیاد بازیگران و حضور همزمان آنها در صحنه هماهنگی فوق العاده ای بین بازیگران بود که خود نشان از تمرینات و دقت در اجرای آنها داشتد.ضمن اینکه موسیقی زنده متن هم علیرغم اینکه در کیفیت صدا سالن ضعف دیده می شد از نقاط قوت نمایش بود.کاش در شوخی ها دقت بیشتری بخرج داده میشد. در پایان دست همه ی عوامل نمایش درد نکنه.
سلام
نمایش خوبی بود، طنز خوبی داشت بدون استفاده از شوخیهای جنسی که متأسفانه در نمایش پپرونی که از قضا همزمان با این نمایش در سالن اصلی اجرا میشه این شوخی ها بیداد میکرد. متن خوب و قدرتمند و نقدهای اجتماعی اش در بستر یک کمدی پاک قابل تحسینه. کاش از طراحی صحنه بهتری استفاده میشد.
دست مریزاد به عوامل
سلام
نمایش خوبی بود، طنز خوبی داشت بدون استفاده از شوخیهای جنسی که متأسفانه در نمایش پپرونی که از قضا همزمان با این نمایش در سالن اصلی اجرا میشه این شوخی ها بیداد میکرد. متن خوب و قدرتمند و نقدهای اجتماعی اش در بستر یک کمدی پاک قابل تحسینه. کاش از طراحی صحنه بهتری استفاده میشد.
دست مریزاد به عوامل
سلام. نمایش پپرونی برای دیکتاتور به لطف بازیگران چهره و سرشناسش نمایش بدی نبود.شاید بشود گفت خوب. و شاید بشود گفت متوسط.اما در دکور و طراحی صحنه عالی بود. بازیهای آقای کیایی و خانم میرعلمی فوقالعاده بود.نمایش هر جا از نفس میافتاد با ورود یک شخصیت تازه جان میگرفت.نمایش کمی طولانی بود و صدای سالن هم خوب نبود.شخصیت های کلود و آنا آنچکه که گفته میشد نه در ظاهر و نه در رفتار بنظر نمیامدند باشند کاش دقیق تر پرداخته میشدند اما نمایش به لطف بازیگران حرفهای خود در بیان دقیق دیالوگ ها و بروز احساسات به شدت از مخاطب خنده میگرفتند.سپاس
سلام و خداقوت به همهی عوامل نمایش من و گربه پری.
انتخاب موضوعی که موضوع روز هست و به شدت دغدغه ی بسیاری از خانواده هاست انتخاب بسیار خلاقانه و عالی بود. داستان شروع بسیار خوبی داشت و با اضافه شدن کمدی به اصل قصه جذابتر هم شد اما داستان در صحنه های پایانی به شدت افت میکنه و بلاتکلیف میشه اینکه چرا بدون هیچ دلیل قانع کنندهای ساسان ناگهان عاشق گربه میشه کمی جای کار داشت و نکته دیگر اینکه پایان قصه قاعدتاً باید بر محور دعوای ساسان و پری متمرکز میشد اما این موضوع کمرنگ شد و قصه با مرگ گربه به دلیل بی وجدانی دوست پری تراژیک شد.که امیدوارم اگر قرار باشه نمایش در طول سال جاری به اجراهای دوم و سوم برسه کمی روی قصه کار بیشتری بشه.بازیها عالی بود.طراحی صحنه هم خوب بود. توصیه میکنم در چند اجرای باقیمانده دوستداران به موضوعات روز حتمن نمایش رو ببینن.
سپاس
سلام و درود
نمایش خاطره ی تحمل ناپذیر یک همهمه ی نامفهوم نمایشی خاص با مخاطب خاص است.درک این نمایش بدون شناخت بکت و آثارش همانطور که در خلاصه متن و گزارش چاپ شده در روزنامه به آن اشاره شده است سخت است اما با همه این موارد واقعاً باید به تیم نویسنده و کارگردانی این نمایش دست مریزاد گفت چرا که این نمایش به گونهای طراحی شده است که هر مخاطبی در هر سطحی و با هر گرایش فکری با دیدن این نمایش میتواند شناخت و دریافتی از نمایش داشته باشد. به نظرم تصویرسازی نمایش با طراحی صحنه و دکوری که برای نمایش طراحی شد بسیار به این مفهوم و درک کمک کرد. البته باید گفت که حتماً در تبلیغات این گونه نمایش باید به خاص بودن آن اشاره کرد تا مخاطب با علم به موضوع، نمایش را انتخاب کند. نکته بعدی اینکه فقط کاش نریشنی که در لحظات پایانی کارخوانده شد کمی به عقبتر برده میشد و با خواندن آن نریشن نمایش هم پایان مییافت. ضمن اینکه گریم خاص، طراحی لباس خاص، و استفاده از تعداد زیادی از بازیگران جوان و نوجوان از دیگر مزیتهای این نمایش بود.به علاقه مندان نمایش های فرمی و پست مدرن دیدن آن توصیه می شود.
سپاس از تیم عوامل بویژه نویسنده و کارگردان اثر
سلام
با توجه به کامنت ها، ظاهراً کل نمایش تحت تاثیر یک بازیگر/خواننده بود.البته این موضوع در صحبت های پایانی شبی که بنده اجرا رو دیده بودم هم از طرف آقای کارگردان نمایش دیده شده بود. فارغ از این فضای احساسی و هواداری در خصوص این نمایش باید توصیه کنم حتمن آقای کارگردان که سمت های نویسنده و تهیه کنندگی رو هم بر عهده داره لطفاً تحت تاثیر این جو و فضا قرار نگیره. این توصیه حقیر به خالق اثر.اما این نمایش هم مثل همه ی نمایش ها دارای نقاط قوت و ضعف بود، نه میشه استقبال رو عامل موفقیت دانست نه میشه گفت که این نمایش بسیار بد و ضعیف بود.لذا همه نوع نمایش نیاز جامعه مخاطب هست.نکته ی که بنظرم رسید جزو ضعف های کار بود، یک اینکه دکور متاسفانه مناسب نبود اصلأ این دکور شباهتی به کافه یا مکانی که نمایش روی اون تاکید میکرد،نداشته. جا داره در شب های باقیمانده کمی در چیدمان آکسسوارش تجدید نظر بشه تا شباهت نسبی پیدا کنه.و بعدی اینکه موسیقی زنده نمایش که زیر متن دیالوگ های بازیگران اجرا میشد به شدت باعث میشد دیالوگ بازیگران به درستی شنیده نشه البته که صدای خواننده و دو قطعه ی کوتاهی که اجرا شد خیلی خوب بود فارغ از اینکه آیا در زمان مناسبی از نمایش بود یا نه؟ و موضوع بعدی اینکه صدای بازیگران تقریباً در ردیفهای بالای سالن در خیلی از جاها هم به دلیل همین موسیقی و هم به دلیل ضعیف بودن صدا، قابل فهم نبود اینکه چرا صدا تقویت نشد تیم تولید باید پاسخگو باشه. ضمن اینکه کار کارگردان در پایان نمایش و صحبتش با مخاطبان و توضیحاتی راجب کار و حتی تقدیر و تشکر و اسم بردن از خیلی ها کار خوب و قابل تقدیری است اما اینکه همه این صحبت ها تحت تاثیر نام یک بازیگر قرار بگیره با توجه به کسوت بازیگرانی که در تیم حضور دارند و حتی بنظر با روحیه ی همان بازیگر/خواننده هم تناسبی نداشته باشه لذا کمی این بخش تعدیل بشه، شاید بهتر باشه.راجب متن عرضی ندارم چون بنظر جای نقد زیاد داره اما طنز بکار رفته در متن و تناسب اون با موضوعات روز جامعه شیرین بود.
سپاس
سلام و درود
نمایش واقعاً عالی و درجه یک بود، یک عاشقانه ی زیبا در بستر تاریخ.
البته که کار ایرادات ریز و قابل اغماضی هم بهش وارد بود.ولی بازی عالی آقای نادر فلاح که به نظر یک سروگردن از همه بازیگران سر بود، متن خوب با دیالوگ های دلنشین و جذاب که طنازی دو شخصیت حشمتی و...به فضای کار کمک کرد، دکور جذاب مخصوصا قهوه خانه ناصر و یک پایان تراژیک از نکات قوت کار بود. کاش بازیگران اصلی همه در یک سطح بودن تا این تلورانس بازی خوب و بازی کمی پایین تر اینقدر نمایان نبود و حداقل در اجراهای بعد مشکل چاقو خوردن روح انگیز و خونریزی اش رو حل کنید،و اینکه طراحی لباس و گریم رو نمیشه گفت عالی بود اما جای کار داشت که بهتر بشه، شخصیت بهرام هم کاش کمی تقویت میشد، اما در مجموع نمایش ناصر گاوزن نمایشی است توصیه میکنم حتماً دوستان ببینند واقعاً یک عاشقانه ی زیبا در بستر تاریخ معاصر مون هست که نیم نگاهی هم به سختی های قد کشیدن هنر تئاتر در این مملکت داره.تبریک و خداقوت به همهی عوامل بویژه نویسنده و کارگردان اثر.سپاس
سلام و درود
از اینکه نمایش تاری یک نمایش با مخاطب خاص است درست، بنظر نمایش تاری هر چقدر در اجرا و صحنه و دکور و موسیقی خوب و پر مفهوم بود در متن و روایت میلنگید.با توجه مونولوگ ابتدای نمایش که بر پایه اساطیر یونانی بود و با توجه به نکتهای که در بروشور کار درج شده و اینکه این نمایش با نگاهی به نمایشنامه پادشاه تک چشم نگارش شده آیا میشود این معنا رو از نمایش برداشت کرد که:: ضمن اینکه قدرت همیشه و در همه حال در حال گردش و دست به دست شدن است بلکه انسان ها همیشه و بویژه انسان های امروز باید قدرت را بر پایه پنهان کردن ضعف ها و برجسته کردن تواناییهای شان باید جستجو کنند.....اگر هم طراحان کار و هم دوستان لطف کنند نظر بدن ممنون میشم.
علاوه بر این کار بازیگران بویژه طراحی هایی که برای حرکاتشون شده بود و اجرای آن و هماهنگ بودنشان بسیار عالی بود که نشان از هم تمرین زیاد و هم آمادگی بدنی آنها داشت.سپاس.
سلام
نمایش چاپلین نمایش معظمی بود.بازی نقش بلوندی و اجرای اپرا و هماهنگی و اجرای ارتش گشتاپو هیتلر عالی بود.در مجموع نمایش چاپلین نمایش به لحاظ پروداکشن و اجرا فوقالعاده بود حتی طراحی بروشور تبلیغاتی نمایش هم هنرمندانه بود.مواجهه ها هم خوب بود مواجهه عصا و بلوندی ، مواجهه مادر چاپلین و خود چاپلین و هیتلر.اما نکته ای که هست چرا هیچ شباهتی به لحاظ ظاهری شخصیت ها به شخصیت واقعی نداشتند یا خیلی کم بود این شباهت ؟ و دیگر اینکه نمایش چاپلین آنقدر که نمایش چاپلین بود نمایش هیتلر هم بود لذا چرا چاپلین؟ حتی در معنا و محتوا هم چاپلین برتری نداشت.سپاس از همه عوامل
سلام
مثلث در بخش عروسک گردانی واقعاً فوقالعاده بود. حرکت دو استیکر و نشان توالت ها کار بسیار سخت و ظریفی بود که هر کسی شاید نتونه از پسش بربیاد.لذا به لحاظ فرم نمایش مثلث فوقالعاده نو ، جذاب و خلاقانه بود. عروسک گردانها و صدا فوقالعاده بود. فقط اینکه اگر قرار بود، داستان استیکر ها باشه، شروع و پایان نمایش چرا با اون دو شخصیت تاسیساتی بود؟ فرم نمایش با اینکه عروسکی هست اما قصه کاملاً مفاهیمی بزرگسالانه داره و به لحاظ طنز موجود در متن تماشای آن برای مخاطب لذت بخشه.لذا تماشای مثلث رو توصیه میکنم.سپاس از ایده پردازان مثلث.
خداقوت به همه عوامل نمایش وی ای آر
نقدهای این نمایش هم مثل تصویر صفر و یکی بود که بالای صحنه نمایش بود یعنی برخی گفتند عالی و برخی هم البته با جمعیت آماری کمتر کاملآ برعکس گفتند بسیار بد.به نظرم این نمایش در دسته پست مدرن طراحی شده و این نگاههای صفر و صدی طبیعیه.بگذریم...بازیگر زن نمایش با اون صدای فوقالعاده و اکت هایی که فقط سایه اش رو میدیدیم و حتی در پایان نمایش ورودش به صحنه عالی و بی نظیر بود.اما نکته ای که نظرم رو جلب کرد چرا بازیگران مرد نمایش همه لحن کودکانه داشتند آیا هدف خاصی داشتید ؟ و اینکه آیا ضرورتی داشت در انتهای کار تصویر به کمک نمایش بیاد ؟ در مجموع بنظر بیان مسائل دنیای مدرن بود که خیلی بد هم بیان نشد.که دست مریزاد دارد و نکته ی خارج از متن اینکه بنده دیشب نمایش رو دیدم یک...کاش پس از شروع نمایش و گذشت دقایقی زیاد از اجرا کسی رو به سالن راه نمیدادید و دو ....اینکه کاش ناگهان با قطع موسیقی لایت خیر مقدم مخاطبان نمایش آغاز نمیشد و حداقل با یک خیر مقدم به مخاطبان نمایش آغاز میشد.سپاس
سلام و خدا قوت به همه عوامل نمایش زیگموند بویژه نویسنده متن.
نمایش زیگموند بدون تردید یکی از بهترین های این روزهای سالن های تئاتر است.فارغ آز اینکه بنظر حقیر متن این نمایش یکی از کم نقص ترین متن هاست اما چند نکته و پیشنهاد کاش بازیگرانی که در نقش شخصیت های متفاوت ظاهر میشدند کمی تغییر لحن و لهجه میداشتند البته در مواردی هم بود.کاش در طنزی که با حضور خاخام در متن ایجاد شده بود چن مورد شوخی جنسی هم نبود و البته قابل تحسین بود که این بخش طنازانه نوشته شد چون بنظر غیر از این اگر بود شاید نمیشد.نکته بعدی اجرایی که در بخش بیان تفاوت اغواگری و عشق بود کاملا قابل تحسین بود طراحی لباس شخصیتها متاسفانه چنگی به دل نمیزد البته در مورد خاخام بد نبود ولی بقیه موارد با توجه به اینکه بازیگر تغییر نمیکرد کاش طراحی لباس بهتری صورت میگرفت.و در پایان هم شوخی با عصا هم شاید نباشه بهتر باشه در مجموع نمایش بسیار زیبایی بود و توصیه میکنم حتمن دوستان برن ببینن.
خداقوت به همه عوامل
نمایش رو چهارشنبه دیدم به لحاظ انتخاب یک موضوع دغدغه مند برای بالا بردن سواد سیاسی جامعه و مردم بسیار ارزشمند بود.طراحی گریم و طراحی دکور هم بسیار عالی بود. موسیقی کار هم مناسب بود. شاید طراحی حرکت و نوع اکت بازیگران و شخصیت ها هم در نوع خودش کار را از یکنواختی نجات داد حتی لهجه و نوع بیان بازیگران علیرغم اینکه بیان و لهجه بازیگر نقش پدربزرگ در برخی یا شاید بسیاری از بخشهای نمایش کمی غیرقابل فهم بود اما ضروری بود و به کار نشست.کاش متن کمی قویتر به موضوع میپرداخت. هر چند کاملا قابل درک است که نوشتن یک متن نمایشی با تم و موضوع سیاسی چقدر سخت و نفس گیر و راه رفتن روی لبه تیغ سانسور است. بنظر میرسید اگر روند نمایش و تغییری که در شخصیت ها در اثر حرکت در مسیر دموکراسی اتفاق افتاد مثل تغییری که در منوی غذایی و برخی از تفکراتشان افتاد در نوع راه رفتن و اکت بازیگران و لهجه و حتی نگاه آنها به موضوع خانواده و کار و...هم اتفاق میافتاد شاید متن را کمی جسورانه تر میتوانست بکند. ضمن تشکر از عوامل این نمایش؛ حرکت در خلق نمایش هایی با این موضوعات واقعا جای تشکر و دست مریزاد دارد.
سی و یک رویا را دیدم.بسیار زیبا و دقیق بدون هیچ اغراقی به موضوع مهاجرت پرداخت.بازیها خوب بود مخصوصا بازی خانم نورا هاشمی از یک کیفیت بسیار عالی برخوردار بود.موسیقی زنده متن نمایش, کاری دقیق و حرفهای بود بدون هیچ نکته ی منفی.طراحی صحنه علیرغم اینکه ساده بود بسیار حرفهای بود مخصوصا با چیدمان بند موسیقی در انتهای صحنه.متن هم روان بود و هم دلچسب با طنازیهای ریزی که جاگذاری شده بود.روایت غیر خطی داستان هم بسیار به جذابیت کار کمک کرد.شاید تنها نکته ی منفی این اثر جذاب و حرفهای طراحی لباس برخی از شخصیت ها بود مخصوصا شخصیت احمد که به نظر می شود چشم پوشی کرد.تبریک به همه عوامل مخصوصا به نویسنده و کارگردان اثر.
سلام و خسته نباشید خدمت تمام عوامل.
کار با اینکه روایت یک موضوع تلخ اجتماعی در مورد زنان جامعه بود اما باعث نشد تا فضای کار تلخ و سیاه شود.بازی آقایان لاریان و میرزایی در مقایسه با دیگر بازیگران کار عالی بود به نظر حجم دیالوگ های زیاد دو بازیگر خانم باعث افت کیفیت بازی آنهاشد و این حجم زیاد و طولانی بودن دیالوگ باعث شد که بازیگران فقط دیالوگ ها رو بخوانند تا با حس بیان کنند ضمن دیالوگ های دو بازیگر مرد هم کوتاه تر بود هم حاوی طنز پیشنهاد میکنم در صورت امکان اصلاح شود.طنز کار خوب بود کاش مسیرش از اعتیاد دربیاید.ونکته دیگر اینکه آسیب اجتماعی مطرح شده در داستان کمی اغراق آمیز بود و اینکه نگاه کاملاً یکطرفه بود.اما اوج زیبایی کار صحنه ی دعوای دو شخصیت بود/میرزایی و ثروتی/که واقعا انگار تصویر بود.روایت غیر خطی کار هم عالی بود.دکور و آکسسوار صحنه خوب اما طراحی لباس ضعیف.
در مجموع دست مریزاد و خسته نباشید
سلام
نمایش رو دیدم طنز کار باعث شد که بحث های فلسفی اش خسته کننده نباشه شخصا فکر میکنم موقرمز حرف های جدی تری برای گفتن داشت، اما آنچه که ایراد اساسی کار بود استیج سالن برای این تعداد بازیگر و دکور بسیار کوچک بود ایرادی ست که تهیه کننده باید پاسخگو باشد موسیقی با کلام آخر نمایش هم اصلا خوب نبود هم به لحاظ فنی که بسیار گوشخراش بود و هم به لحاظ خوانندگی.