به نام خدای زمان و زمین
به نام خرد،
غیرت و سرزمین
به نام زنان
گوهران بر زمین
به نام خدای بزرگ و حکیم
عزیزانم ما ایرانی ها عاشق شعر هستیم در هر جمعی با هر سطحی با هر عقیده ای در هر بحثی حتما دو کلام شعر بیرون‌می آید و این کاملا امری عادیست که مرا به وجد می آورد آنچنان که تیتاپ ... دیدن ادامه ›› دیده باشم🙂
از شما تشکر میکنم که پای در راه خون جگر خوردن حکیم و بزرگ طوس گذاشته اید.
از شما تشکر میکنم فریاد می زنید شاهنامه ی بزرگ زنده است .
در کنار شما می ایستم و چشم بر ایرادات که کم نبودند میبندم این گونه کارها سلیقه ی شخصی بنده است. دوستتان دارم و مخلص. راستی آن دختر خرد سال را آورده بودید دلمان را ببرید ای جان من ان شاء الله عروسیت ❤❤❤❤❤
دوستان عزیز تماشاگر که در پشت سر حقیر کمی حرف زدید تذکری ندادم و سعی کردم بیشتر کنار شما قرار بگیرم و دوستتان داشته باشم و عشق بورزم. فرهنگ سرزمینم اینگونه است.
گوهر، گوهر است چه در صندوق جواهرات چه در ژرفای تاریکی ها.

برای من پرداختن شما به انسان،هستی، تنهایی او و نیستی و بررسی ابعاد آن جالب بود انچنان که بر خلاف هگل و هایدگر ، سارتر نیستی را در ناکامی ها و انتظارات و توقعات نا به جا و برآورده نشده دنبال میکند چیزی که معتقد است در ادامه هستی و یا ورای آن وجود ندارد بلکه همزمان با حیات انسان و در تجربه زیستی او به وجود می اید و درحقیقت زاییده ی خود انسان است. تنهایی و از دست دادن عزیزان از مشهور ترین ترسهای انسان است که در این دیالگ به آن اشاره کردید
_ ماریا من تنها هستم( از تنهایی میترسم)
_ پس انسان هستی
سارتر میگوید اگر برای دیدن پیتر رفته اید و جان را میبینید این هست بودن جان، نیست بودنِ پیتر را رنگ و حیات میبخشد
من فکر میکنم شما خواستید این فقدان و ترس را در بحث روانشناختی با اختلال شخصیت کاملا آشکار در مانی( یکی از شخصیت ها) نشان بدهید که بیشتر با سبک گفتگو محور فروید سعی در درمان او داشتید، شاید!!!!
نقب زدن شما به ارتباط مستقیم هنر و سیاست به مذاقم خوش نیامد هرچند فلسفه اش را دوست داشتم. جدالی بین فردیت فرد با خودش ،حکومت و مردم در جامعه ای که سر ناسازگار دارد! جدالی در زندگی روزمره
آنچنان که برشت میگوید من نمایشنامه نویسم در مردم و بازار قدم میزنم.
قاب شما را دوست داشتم ذهن ... دیدن ادامه ›› نویسندگان و دغدعه هایشان را دوست داشتم هرچند خروجی دندانگیر نبود و جمله ی کلیشه ای ذهن من: ما با تولید یک‌ کار پست مدرن بومیو سینه ستبر فاصله داریم .
ویولونیست و کارش را دوست داشتم.
نکته اخر و کلاسیک و عزیز و جان پسند قطعا مرد عاشق به یک لبخند خر نمیشود.
مرد عاشق خون دلها خورده است
تازیانه روز و شب ها خورده است
کوه از عشق بود بر جای ماند
کی به لبخندی دلش بسپرده است؟!!

لب بالایی طاقدیس و لب پایینی ام ناودیس در حالتی که صورتم منفبض و دهانم‌ جمع است در حال گرفتن وقت شما و عزیزان هستم
آقای افشاری عزیز و مستعد و دوست داشتنی تحت فشاری چیزی داستانی بودین واسه رفتن او پلی بک آخر نمایش؟!!

خندیدم بسیار اما حال نداد کلا ، کلا هنر دیگر حال نمیدهد بیشتر آهی است که حال میگیرد .

خنده می آید برون
لیکن چه سرد است
میدمد خورشید صادق
آه این دیگر چه بخت است؟
چهره ها مبهوت
روی ها زرد و غم انگیز
دست ها خسته چو دلها
پاها رنجور چو افسوس
میدمد خورشید باطل!
آخر قصه چه سخت است؟
حرف ها بسیار و گوشی نیست با ما
میزند بانگی فسرده
در بیابان تک درختی
آه این دیگر چه تلخ است.

در سرزمینی که از هر ذره اش شعر می جوشد و میبارد و روان میشود ما دلخوشیم به شعر به شاعر
به عاشق به معشوق به لیلی به مجنون
من به پرفرمنس و نمایشنامه و این حرف ها نکاه نمیکنم
موهای سپید شمس لنگرودی عزیز و ارجمند را میبینم
عشقم میگیرد اوج میگیرم در حوادث دلدلانه ای که لانه کرده در هر ذره ام.
نیست شدم در نگاهت وقتی زمین و زمان را در هم کوبید و مرا سوزاند
ذره شدم بخار شدم و دیگر نبودم .
کجای جهان رفته ام که فراموش کرده ام خودم را ؟
هرچه ندا هست غم است گم است من است
دوستت دارم
و این را دوست دارم
پروانه نوشت و آغشت بالهایش را به سوزاننده ترین سوزاننده ی جهان
و شمع سرود و تمام خودش را خاکستر کرد مبادا پروانه تنها بماند