****دعوت به جلسه نمایش و نقد فیلم*****

سلام به دوستان فرهیخته و گرامى تیوالى

دعوت به جلسه اکران و نقد فیلم "فیلم کوتاهى درباره عشق" ساخته کریستوف کیشلوفسکى

با حضور "مصطفى مستور*"مترجم کتاب "سرشت و سرنوشت: سینماى کیشلوفسکى"

تاریخ اکران: پنجشنبه 8 مرداد ماه
نمایش فیلم: ساعت 14 تا 16
نقد و بررسى: ساعت 16 تا 18
لینک پوسترهاى جلسه:
1)http://s3.picofile.com/file/8202303984/A_short_film_about_love_1.jpg
2)http://s6.picofile.com/file/8202304050/A_short_film_about_love_2.jpg

مکان: ... دیدن ادامه ›› میدان ونک - خ ملاصدرا، خ شیخ بهایى شمالى، خ صایب تبریزى غربى، کوچه بی بی شهربانویی، پلاک 9 ، موسسه پارسان
بهای بلیط: 5000 تومان

*نویسنده، پژوهشگر و مترجم سرشناس

لطفا در صورت تمایل حتما حضور خود را در پایین این پست اعلام کنید.

با سپاس

ورود به دنیای سینما

سال 1936 فهمیدم که باید روی پای خودم بایستم. تصادفا چشمم افتاد به آگهی روزنامه ای از شرکت فیلمسازی PCL که برای شرکت در امتحان شغل دستیار کارگردانی، عده ای داوطلب می خواست. آن موقع، با اینکه از فیلم اصلا بدم نمی آمد و زیاد سینما می رفتم، هنوز اشتیاقی نداشتم که نامم را در فیلمها ببینم. چیزی که حس می کردم این بود که دیگر نمی توانم به پدر و مادرم متکی باشم. مجبور بودم روی پای خودم بایستم و این آگهی راهی پیشنهاد می کرد. آگهی می گفت که باید مقاله ای بنویسم درباره معایب اساسی سینمای ژاپن و اینکه این معایب چگونه می توند برطرف شود. به خودم گفتم اگر عیب، اساسی باشد که نمی شود برطرفش کرد؟ ولی چیزی نوشتم و فرستادم.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/03/06/post-134/kurosawa-3

دوران کودکی و نوجوانی کوروساوا

کوروساوا در "همچون یک زندگینامه" می نویسد:"مادرم نمونه زنان عصر میجی بود، زنانی که از آنان انتظار می رفت براساس سنت خود را تمام و کمال قربانی کنند تا پدر، همسر، برادران و پسرانشان پیش روند. همچنین او زن یک نظامی بود. و فرزند بی آنکه چیزی بگوید، همیشه ظرفیت او در تحمل دردها را تحسین می کند." پدر برای بهبود سلامتی شکننده آخرین فرزند خود برنامه روزانه فشرده و سختی را سازمان می دهد. کوروساوا در زندگینامه خود می نویسد:"من یک بچه ی نق نقو بودم با چهره ای زنانه، شمشیربازی ماهر، در ورزش کِندو. اما از نظر جسمانی تقریبا بدردنخور." او پیش از سپیده دم باید از خواب بیدار می شد. سپس به تنهایی یک ساعت و بیست دقیقه پیاده روی می کرد تا برای فراگیری درس روزانه کِندو به ورزشگاه آقای اوشیایی برسد(تنها ورزشی که پسر جوان اعتراف می کند بدان علاقه شدیدی دارد) درسها با تمرکز حواس شروع می شد.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/03/02/post-131/kurosawa-2

تولد یک اسطوره

آکیراکوروساوا در سال 1910 در توکیو متولد شد. "سه خواهر و سه برادر بزرگتر داشتم. در نتیجه میان هفت بچه خانواده، آخری بودم. هم بچه ننه بودم، و هم شیطان. در عین حال کودن هم بودم. درست بعد از جنگ، فیلم بچه های فراموش شده هیروشی ایناگاکی{ساخته 1945 درباره بچه ای عقب افتاده} را دیدم و در آن، بچه های زیادی بودند که مرا به یاد خودم می انداختند. نه به این دلیل که واقعا کودن بودم. شاید چون به شکل غیرعادی آرام و مطیع بودم. ما ایدوکو بودیم(نسل سوم توکیویی ها یعنی توکیویی اصیل)، مادرم زن بسیار مهربانی بود. ولی پدرم واقعا سختگیر بود. او فارغ التحصیل رتبه اول مدرسه تویاما(مدرسه ای مخصوص آموزش افسران ارتش) بود و پس از فراغت از تحصیل هم به خدمت نظام رفت. بعد از خدمت، به تربیت بدنی علاقه مند شد و در انجمن تربیت بدنی ژاپن عضو شد. او برای ساختن اولین استخر شنای ژاپن تلاش زیادی کرد.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/16/post-93/kurosawa-1

****پیشنهاد می کنم این بخش از مقاله رو تونستید حتما بخونید****

بخش چهارم(پایانی) مقاله "هنر قتل: بررسی نمایش قتل در فیلمهای هیچکاک"

نوشته: یان موریسون
ترجمه: مصطفی بیگ محمدی

قتل بی نقص

در فیلم روانی بعد از 40 دقیقه ماریون(جنت لی) به قتل می رسد. تا پیش از این حادثه تمام حواس و توجه ما جلب این کاراکتر شده ... دیدن ادامه ›› است. ما درگیر داستانش شده ایم و چندین بار از نمای نقطه نظرش(Point Of View) جهان داستان را نگریسته ایم. صدای افکار درون ذهنش را شنیده ایم. چگونه می تواند اتفاقی(ناخوشایند) برایش بیافتد؟
وقتی ماریون در متل بیتس زیر دوش می رود و آب سرازیر می شود، ما شاهدیم چه لذتی از استحمام می برد.ماریون تصمیم گرفته تا پولی را که اخیرا بالا کشیده، به صاحبش برگرداند. اکنون احساس می کند از گناه رهایی یافته است. پس همه چیز به شرایط عادی برگشته. ناگهان در حمام باز می شود و تصویری سایه وار به پرده نزدیک می شود.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/21/post-110/Art-of-Murder-4

بخش سوم مقاله "هنر قتل: بررسی نمایش قتل در فیلمهای هیچکاک"
نوشته: یان موریسون
ترجمه: مصطفی بیگ محمدی

زمانبندی یک قتل

در ام را به نشانه مرگ بگیر قتل توسط تونی(ری میلاند) برنامه ریزی شده، کسی که خبر دارد همسرش مارگوت(گریس کلی) احتمالا هنوز سر و سری با مارک(رابرت کامینگز) مردی که در خارج از شهر با وی ملاقات می کند، دارد. تونی به سراغ آشنای قدیمی خود و خلافکار سابق سوآن(آنتونی داوسون) می رود با این نیت که وی را راضی به قتل مارگوت کند.
در دومین سکانس عمده فیلم، تونی سوآن را به بهانه ای واهی به آپارتمانش دعوت می کند. سپس نقشه قتل را بر وی فاش می کند ... دیدن ادامه ›› و در ازای قتل پول هنگفتی را به وی پیشنهاد می دهد. سوآن می پذیرد و نقشه قتل مارگوت را در زمانی طرح می ریزد که مارک و تونی در ماموریت بسر می برند و در نتیجه مارگوت در خانه تنهاست. نقشه از این قرار است: سوآن چند دقیقه پیش از ساعت 11 وارد خانه شده و در پشت پرده منتظر خواهد شد تا تونی به مارگوت زنگ بزند. از این طریق مارگوت از رختخواب بیرون جسته و در دستان سوآن خواهد بود.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/11/post-83/Art-of-Murder-3

بخش دوم مقاله "هنر قتل: بررسی نمایش قتل در فیلمهای هیچکاک"

نوشته: یان موریسون
ترجمه: مصطفی بیگ محمدی

شوک و عواقب

در فیلم "حق السکوت" هنرمندی به اسم کرو در استودیویش در حال حمله به زنی بنام آلیس توسط وی کشته می شود. این سکانس با ملاقات آلیس ... دیدن ادامه ›› و کرو در رستوران آغاز می شود. بعد از اندکی تامل آلیس می پذیرد که به همراه کرو به اتاق زیرشیروانی اش در طبقه بالا برود. اولین چیزی که در بدو ورود به اتاق توجه آلیس را جلب می کند، نقاشی یک دلقک پیر است که با اشاره به ما و البته آلیس می خندد. {ما نقاشی را از"نمای نقطه نظر"(P.O.V=point of view) آلیس مشاهده می کنیم}
آشنایی دقیق ما نسبت به شخصیت آلیس از همین نقطه آغاز می شود. در حالیکه کرو به دفعات قاب دوربین را ترک می کند، تمرکز تصاویر بر روی آلیس باقی می ماند. کرو به آلیس برای پوشیدن جامه باله اصرار می کند. وی می پذیرد. آلیس لباسش را در پشت صحنه عوض می کند. همزمان کرو در حال نواختن آهنگی عاشقانه با پیانوست. دوربین محجوب نیست و آلیس را در حین تعویض لباس نشان می دهد.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/09/post-77/Art-of-Murder-2

فیلمهای هیچکاک و به تعبیری "سینمای هیچکاک" همیشه محل تفسیرهای گوناگون و انواع و اقسام مطالعات با متدها و رویکردهای مختلف بوده و هست. یکی از بهترین مقالاتی که در سالهای اخیر درباره ی فیلمهای هیچکاک خوانده ام مقاله "یان موریسون" با نام Art of Murder(هنر قتل) می باشد. موریسون در این نوشته به تفصیل درباره تکنیکهایی صحبت می کند که هیچکاک به واسطه ی آنها تاثیر ناشی از صحنه های قتل در فیلمهایش را چندچندان می کند. بخش اول مقاله را در ادامه خواهید خواند و به مرور تا پایان هفته بخشهای بعدی مقاله نیز تقدیم حضورتان می شود:

هنر قتل: بررسی نمایش قتل در فیلمهای هیچکاک(بخش اول)

نوشته: یان موریسون
ترجمه: مصطفی ... دیدن ادامه ›› بیگ محمدی
پیش از صحنه معروف دوش در فیلم روانی تنها سه سکانس قتل "حاوی قاتل" در آثار آلفرد هیچکاک وجود داشت. در اکثریت فیلمهای هیچکاک قتلها یا خارج از قاب (off-screen) صورت می گیرد و یا کوتاه و برق آسا همزمان با لمحه ی شلیک گلوله از تفنگ رخ می دهد. این 3 سکانس مقدم عبارتند از: صحنه چاقو زدن "کرو" در فیلم حق السکوت، صحنه چاقو زدن "سوآن" در فیلم ام را به نشانه مرگ بگیر و نیز صحنه ی گلو فشردن "مریام" در فیلم بیگانگان در قطار که به لحاظ موضوعی دو دسته می شوند: 1) در دو فیلم حق السکوت و ام را به نشانه مرگ بگیر دو زن با شخصیتهایی خاکستری(به لحاظ اخلاقی نه چندان گناهکار) نمایش داده می شوند که ضاربانشان را می کشند. 2) و در دو فیلم بیگانگان در قطار و روانی دو زن خلافکار توسط مردانی که انحرافات جنسی دارند و روابط غریب و نامتعارفی با مادرانشان دارند به قتل می رسند. چون هیچکاک سر آن دارد که در این فیلمها قتلهای گسترده ای رخ دهد، به سوالات و مناقشات روانشناختی متعددی در مورد تصویر این زنان، گناهانشان و محتوم بودن مجازاتشان دامن می زند.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/04/post-54/Art-of-Murder-1

یادداشتی کوتاه بر نمایش "نارنجیغ"

سیر داستانی ماجرا مخلوطی از پر رنگترین مولف های سینمای هند و فیلمفارسی بود(تیپ سازی به جای شخصیت پردازی، جایگزینی شانس و اقبال به جای علیت و انگیزه، تکرار برخی سوژه هاو موتیفهای کلیشه ای همچون پیدا شدن یکباره خواهر یا برادری گمشده و انتقامهای ناموسی و خانوادگی و ....) به طوریکه اغلب ماجراها به سادگی قابل حدس بود. شخصیتها عمقی نداشتند و کنش هایشان دفعتی و باور ناپذیر بود. تماشاگر حتی در رئالیستی ترین آثار هم (که البته این اثر فاقد اکثر سویه های رئالیسم بود) به دنبال هوش و ذکاوت در خلال پرسوناژها و سیر داستانی ماجرا می گردد که متاسفانه در این اثر دست خالی خواهد ماند.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/02/24/post-116/Narenjigh

****** پیشنهاد ویژه ******

با سلام به همه دوستان گرامی و فرهیخته ی تیوالی

همین امشب ایمیلی از سایت "کتابسرای اشجع" (به نشانی: www.ashja.com) دریافت کردم مبنی بر تخفیف گسترده خرید کتاب تا "پایان اسفند" و با مشاهده ی لیست پر و پیمان کتابهای موجود در سایت(و چک کردن قیمتهای پشت جلد کتابها با سایر سایتهای معتبر جهت اطمینان خاطر) برانگیخته شدم تا به شما عزیزان این حراج با ارزش فرهنگی رو اطلاع بدم.
به عنوان مثال "نشر نیلوفر" که از سابقه دار ترین و معتبرترین نشرها در حوزه ادبیات است و در نمایشگاه کتاب "هیچگاه" بیش از 15 الی 20 درصد تخفیف نمی دهد، می توانید در این سایت کتابهایش را با 30 درصد تخفیف بگیرید(لازم به ذکر است کتابهای تمامی انتشاراتهای معتبر و نه تنها نیلوفر با 30 درصد تخفیف به فروش می رسند)

نه در سنگین ترین خوابها، نه در هذیان، و نه در مرگ و درون گور هم، همه ى هوش از میان نمى رود. وگرنه، براى انسان جاودانگى نبود.

ادگار آلن پو/سردابه و پاندول

ای تماشاچی امان از تشنگی/ای تماشاچی امان از گشنگی
پسر مستوفی در را بست و رفت/آب قطع، تلفن قطع، برق هم در حال رفت
دخترم لیلا کجا رفتی بابا/کاشکی می موندی همینجا پیش ما
بهر آکتوری برفته کانادا/تا بگیره درجه ی دکترا
اگه برگرده تو کارش استاده/امروز برمی گرده، به دلم افتاده
هرجا هستش باشه در یاد خدا/ای خدا در همه جا حفظش نما
حرفمان گفتیم و رفتیم زین جهان/اجر (؟) این متن هم بماند در نهان

دامنم پاک است چون صبح از غبار آرزو ...... می‌دهد خورشید تابان بوسه بر پیشانیم

می‌کند بی‌برگی از آفت سپرداری مرا ...... وحشت شمشیر دارد رهزن از عریانیم



از: آقامون صائب تبریزی

"با خودم می‌گویم که یک روز برمی‌گردم ـ یک روز خوب خوشبخت ـ خانه‌ای، باغکی، یا باغچه‌ای، رو به کوه و آفتاب می‌خرم. انار ننه خانم را می‌کارم و میوه‌هایش را برای مردم اطراف می‌فرستم. آن‌ها که از انار محبت چشیده‌اند می‌دانند که با هم خواهر و برادرند و هر بار که نگاهشان به هم می‌افتد، حسی خوب در دلشان می‌دود و روح آشفته‌شان برای آنی آرام می‌گیرد و همه‌ی این‌ها به یمن انار بانوی صد ساله‌ای‌ست که زیر درخت انارش خوابیده و خوابش آن چنان شیرین است که هیچ کس دل بیدار کردن او را ندارد. پسر کوچیکه آهنگی دلنشین برای مادرش ساخته که اناری‌های عاشق آن را زمزمه می‌کنند. پسر بزرگه صاحب دو دختر چشم سیاه تپل مپل، شبیه به ننه اناری شده و فکر انتقام از یادش رفته است. عروس فرنگی خوشبخت است. شب‌ها پیش از خواب کلمه‌ی آش را، مثل دعای معجزه، توی دلش تکرار می‌کند و راحت می‌خوابد.
سوئد کدام جهنم دره‌ای‌ست؟ سهیلا خانم گفت که آب توی دهان یخ می‌زند. اشک توی چشم مثل خرده شیشه می‌شود. آدم را درجا کور می‌کند. گفتم ای خدا، نکند بچه‌هام کور شده باشند؟ خدا می‌داند این مدت چی خورده‌اند. شوهرم گفت این‌ها گوشت خوک می‌خورند. واسه همین است که شکل زن‌ها شده اند. پسر بزرگم گردن کلفت است. زیر ابرو برنداشته، اما از بس اخم کرده و خواسته از این و آن انتقام بگیرد، چشم‌هایش به هم نزدیک شده.
تا از راه برسیم پسر کوچیکه را بغل می‌کنم. فشارش می‌دهم روی سینه‌ام . شب می‌خوابم پای تشک‌اش و سرم را می‌گذارم روی پاهایش. بچه که بود پابرهنه راه می‌رفت. پاهایش بوی علف می‌داد. همیشه هم گزنه تمام جانش را گزیده بود. حالا، دست و پایش را با صابون فرنگی می‌شوید. بوی غریبه‌ها را می‌دهد. پسر بزرگم، دنیا که آمد، بوی آدم‌های بالغ را می‌داد. بوی عرق تن آدم گنده‌ها را. شوهرم گفت این پسر شر است. از بویش ... دیدن ادامه ›› پیداست.
گفتم حکمت خداست. همه که نباید بوی خوب بدهند. هر کس بوی خودش را دارد. سگ و گربه‌ها بوی بد می‌دهند، اما دلشان پاک است. مرغ‌ها بوی گند می‌دهند، اما زبان بسته و معصوم‌اند. شوهرم گفت که این پسر مغزش گندیده است. این بو از کله‌اش می‌آید. مال پاهایش نیست. چه بگویم. به دماغ من بوی گلاب بود. خب، من عاشقم. دست خودم نیست. به مجنون گفتند لیلی شکل شغال است. گفت الهی قربان شکل مثل شغالش بروم. عاشق این جوری‌ست. پسر کوچیکه خوش اخلاق است. برایم ساز فرنگی می‌زند و من برایش می‌رقصم. چه قری بدهم. بیا و ببین. نوشته ننه، دست پخت تو عالی‌ست. یک رستوران ایرانی راه می‌اندازیم. پولدار می‌شویم. اسمش را می‌گذاریم رستوران انار بانو و پسرهاش."

گوشه هایی از داستان کوتاه "انار بانو و پسرهایش" به قلم بانو گلی ترقی

نتیجه آشنا زدایی ای که از ملودی های فولکلور آذری (به واسطه نوازششان با سازهای بادی) شده بود، بسیار زیبا و دلنشین بود. هرکجای کنسرت که این دو صدای شگفت انگیز(جناب عالیم و دخترشان فرقانه) با ارکستر هم آوا می شد، اوجِ شور و نشاط بود و حظ.

هرچند لحظات تکخوانی (بدون همراهی ارکستر) که تنها با نوازش تار(زکی ولی اُف) همراه بود نیز پر شمار و طولانی بود. در این لحظات کنسرت به سطح صدها کنسرت آذری مشابه می لغزید. این جدایش مصنوعی و مکانیکی که در لحظاتی تنها ارکستر بنوازد و در لحظاتی تنها تار، یادآور تجربه هایی ست که سالها پیش در برنامه هایی نظیر گلها انجام می شد و در کمتر آهنگی آواز و نوای ارکستر یک کل یکپارچه و همگن را تشکیل می دادند. ایکاش جناب قاسم اُف کمی تجربه گراتر بودند و کمی بیشتر از وادی های امتحان شده و امنِ "اجراهای سنتیِ آهنگهای فولکلور" پا فراتر می نهادند.
از زیبایی صدای جناب عالیم سخنهای بسیار رفته است ولی مطمئنم که اگر دخترشان راه رفته پدر را برود دور نیست روزی که نامی همسنگ ایشان در موسیقی مقامی آذربایجان شود. لذت ناشی از درهم آمیزی و امتزاج این دو صدای سحرانگیز غیر قابل ... دیدن ادامه ›› وصف است.
هرچه بود شبی پرشور و خاطره انگیز در حافظه همه نیوشندگان ثبت و ضبط شد.
با سپاس فراوان از "جاوید مجلسی" نازنین که چنین ارکستر جوان و متبحری را گردآوری و رهبری می کند. بی قرارانه به انتظار اجرای بعدی "ارکستر سازهای بادی تهران" خواهم نشست.

اون یه سگ بول داگ کوچولو هم داشت که وقتی می دیدیش، فکر می کردی حتا یه شاهی هم نمی ارزه، فقط به این درد می خورد که ولش کنی همون دور و بر واسه ی خودش بپلکه و با غضب نگاهت کنه و هی دراز بکشه و تو کمین باشه تا چیزی کش بره. اما همچی که سرش شرط بندی می کرد، سگه از این رو به اون رو می شد، فک پایینش کم کم جلو می اومد و عین عرشه کشتی بخار می زد بیرون و یواش یواش دندونهاش که عین آتش تون حموم برق می زدن از اون زیر پیدا می شدن. کافی بود یک سگ به این بولی کوچولو حمله کنه تا بولی گازش بگیره و دو سه دفعه بندازدش اینور و اونور کولش. اسم سگه اندرو جکسون بود. اندور جکسون دست بردار نبود الا زمانی که اوضاع به کامش می شد و دیگه نفس کشی دور و برش نمی دید، و واسه همین هم شرط بندی رو می برد. حریفهاش همیشه دو برابر و چهاربرابر می شد، تا جاییکه رقم شرط بندی به بالاترین مبلغ می رسید، اونوقت اندرو جکسون بی هوا می پرید به سگ حریف و پای چپ سگه رو از نزدیک مفصل گاز می گرفت. البته ملتفتی که، سگه رو لت و پار نمی کرد، اما حتی اگه یک سال هم می گذشت، همونطوری نگهش می داشت و فقط وقتی ولش می کرد که اسفنج خیس رو به نشونه شکست سگه بندازن توی گود. اسمایلی{صاحب سگ} همیشه با اون سگ برنده از میدون خارج می شد، تا اینکه یکبار سگی به تورش خورد که اصلا پای چپ نداشت، چون پای چپش با کمان اره قطع شده بود، و این شد که وقتی همه چی مهیای شروع مسابقه شد و پولهای شرط بندی رو جمع کردن، سگه اومدتوی گود تا لنگ حریفش رو بقاپه، اما فوری دستگیرش شد که قافیه رو باخته و حریف داره از میدون به درش می کنه. میشه گفت از وجناتش پیدا بود که خیلی جا خورده و زهره ش طوری آب شده که دیگه امیدی به جنگیدن و برنده شدنش نیست، انگاری می خواست بهش بفهمونه که دلش شکسته و تقصیر اونه که همچین وضعی پیش اومده و سگی رو به جنگش آورده که پای چپی نداره تا بشه گازش گرفت، یعنی اصلی ترین چیزی که نتیجه مبارزه ش رو تعیین می کرد، این شد که بعد از مسابقه چند قدمی لنگون لنگون رفت و یه مرتبه افتاد زمین و مرد. خوب سگی بود اندرو جکسون و اگه زنده می موند واسه خودش اسم و رسمی به هم می زد، چون هم جوهرش رو داشت و هم نبوغش رو-من این رو خوب می فهمم، چون هیچ وقت حریفی نداشت که جلوش حرفی واسه گفتن داشته باشه، و وقتی ... دیدن ادامه ›› که یک سگ طوری می جنگه که حریفهاش هیچ کاری ازشون بر نمی آد، معناش اینه که حتما سگ باهوش و استعدادیه. هروقت یاد شب آخر زندگی اون سگ و وضع مردنش می افتم، غصه م می گیره.

بخشی از داستان کوتاه شاهکار "قورباغه جهنده ی بدنامِ "کالاوراس کانتی"

از: شانس(جلد اول از مجموعه داستان کوتاههای مارک تواین کبیر)/ترجمه روان علی مسعود نیا/نشر زاوش

پ.ن: این مجموعه داستان کوتاه پر است از این دست حکایتهای مطایبه آمیزِ مضحک و فوق العاده خواندنی.

امشب با "تامس مور" از جان و دل درک کردم سختی طاقت سوز زیست انسانی را.


پ.ن: به دوستانی که از مضمون نمایشنامه لذت دوچندان برده اند دیدن فیلم "مصائب ژاندارک" شاهکار صامت "کارل تئودور درایر" محصول 1928 رو به شدت پیشنهاد می کنم.