خوشبختانه جایی نشسته بودم که تونستم راحت اواسط اجرا بیام بیرون. بازی ها و لحن بازیگران فاجعه بود فاجعه‌.

مسلما کار سختیست اجرای این متن با وجود سانسور هایی که اعمال میشه، یک بازیگر اصلی و محبوب هم که کامل باید از کار کنار گذاشته بشه و درنهایت این مسائل باعث میشه که گروه تمرکز لازم رو نداشته باشه...
اما گروه محترمتون هم هیچ احترام و اهمیتی برای مخاطب قائل نبود، و بهانه اجرای اول اصلا قابل قبول نیست وقتی مخاطبتون تو این شرایط سخت و اعصاب خوردی هایی که تو اون فضا وجود داره، داره حمایت میکنه ازتون...
اگه همراه باهام نبود و جام طوری بود که میتونستم خیلی زودتر میرفتم.
شروع اجرارو هفتونیم اعلام کردین و مدت اجرارو دوساعت؛ یک ربع تاخیر خیلی اذیت کننده نیست ولی خیلی راحت میتونستین داخل تیوال بگین که کار آنتراکت ده دیقه ایی داره!! که نگفتین اوکی ولی حتی اون ده دیقه و ی ربع تاخیر رو هم کنار بذارین باز بیشتر از دوساعت شد. من رورانس رو نموندم و وقتی از مجموعه اومدم بیرون ساعت دهوچهل دقیقه بود!! کلی آدم از شهرای دیگه اومدن از اطراف تهران اومدن خیلیا با مترو میخوان بیان و تموم برنامشون به هم میخوره....
اجرا هم که سراسر ناهماهنگی و تپق های متعدد، اون دوستانی هم که میومدن برای ژانگولرو رقصو فلان هم که انگار تلاش میکردن هرچه بیشتر ناهماهنگ تر باشن، یکی میخورد زمین، یکی تو رقص میخورد به اون یکی،کلن هرکی یکاری داشت میکرد ... دیدن ادامه ›› برا خودش...
متن و طراحی صحنه حیف شد، خواندن اثر برشت در خانه بسیار تجربه لذت بخش تری بود برام.
آقای معتضدی هم در نیمه دوم اجرا با اجرای فوق درخشانشون آب سردی بودن بر..
اما درخشان ترین حضور در اجرای امشب:
گربه ایی که در سالن افتخار حضور دادن و از کسالت هر چه بیشتر اجرا کاستن.

تشخیص زنده ها از مرده ها خیلی وقته که برای همه سخت شده...

صفحه ۷۹۰،پاراگراف آخر اراده قدرت،نشر جامی:
«آیا برای این جهان نامی می خواهید؟ پاسخی به همه معما های آن؟ نوری برای شما، نیز، برای شما پنهان ترین، ... دیدن ادامه ›› نیرو مند ترین،بی پروا ترین مردمان؟ این جهان اراده قدرت است و دیگر هیچ! و شما خود نیز اراده قدرتید و دیگر هیچ.»
بعداز اجرا فقط این جمله نقش بست تو ذهنم،
این جهان اراده قدرت است و دیگر هیچ... .
به تصویر کشیدن اراده معطوف به قدرت بسیار جذاب شکل گرفت.
تو همین کتاب اراده قدرت یک زمانی خوندم« هنر وظیفه واقعی زندگی است، هنر فعالیت ما بعدالطبیعی زندگی است.» اون موقع خیلی برام جمله عجیبی بود ولی امشب حسش کردم، تجربه زیست شد واسم و همه چیز این اجرا برای من جنون آمیز بود.
نمیدونم شاید برای همه جذاب نباشه ولی برای من همه چیزش طبق سلیقم بود.
این حجم از هماهنگی عجیبو غریب بود. طراحی صحنه، تعویض صحنه ها،موسیقی،گریم،نور،بازی ها...
خیلی هیجان زدم هنوز و مطمعنم قطعا بیش از یک بار به تماشاتون خواهم نشست.
دمتون گرم، خیلی خسته نباشید.

فکر کنم دیگه از این به بعد تو کل دستشویی عمومیا با یاد شما با لبخند واردبشم.

موسیقی معرکه بود،طراحی صحنه رو هم دوستداشتم. ولی متنی که سلیقم نبود و دوتا از بازیا باعث شد در کل کار مورد پسندم نباشه .
بازی خانم سپهری رو هم دوستداشتم.
اما حشمت سزار گرامی،برام مثل قارچ و پنیر رو ساندویچاست. هم چه هم کشتی نوح هم این اثر رو چند پله از جایگاه خودشون بالا تر برد. و چقدر دوستدارم تو یک متن و اثر درجه یک ببینم مهدی یگانه عزیز رو.

اجرای قابل احترامی بود، تشکر از عوامل. فقط حس می کنم از اون تاثیری که میشد از موسیقی گرفت استفاده نشد.
نظر دوستان تیوالی هم به فهم بیشتر فرا متن و نماد های بکار رفته در اجرا کمک بسیاری کرد، دمشون گرم.
ولی این سالن سالن بشو نیست، یعنی یکبارم که سر وقت فرستادین اینجوری.. سالن یخ بود یعنی هیچ فرقی با خیابون نداشت، به عوامل گفتم, گفتن ما قبل اجرا خودمونم اعتراض کردیم....

عشق خودش یکجور آدمکشیٍ...

خداحافظ گاری کوپر_رومن گاری