دست من نیست سر از دامن عشقت گیرم

روزگاریست که از مهر رخت درگیرم

عمر در حسرت دیدار تو از نیمه گذشت

ترسم آن روز بیایی که ببینی پیرم

کارم از مسجد ومعبد به خرابات افتاد

راضیم زانچه نوشتند درین تقدیرم

دگرین کهنه شراب مستی ام افزون نکند

ساقیا باده ی نو ساز که من دلگیرم

بیت بیت غزلم عشق وهوا خواهی توست

تو مپندار از این قافیه بی تاثیرم

لیلا عبدی

یک برش از سیب خود را با دل من طاق زد

به عجب سیب گرانی بود ای ارزان دلم

با کدامین شیوه عاشق میشوی مغموم دل؟

گر به چشم او گران سیب وسبب لرزان دلم

لیلا عبدی

یار ما وحال ما واین قضا ..دستان ما

چشم مست آن فلانی دور تا دوران ما

ما سبکبالان سبکبالیم یا حق چاره ای

از ازل تا آخرین دم غمزه اش ایمان ما

دل که سرتا پا غزل بودو غزالین؟ از چه شد؟

از کفش دادیم وگفتیمش توئی سامان ما

هر کجا دیده رود بنشسته در آنجا توئی

ای مدد یا حق ... دیدن ادامه ›› بده بر عقل در نسیان ما

او که لیلا نام دادش وه جنونش شهره شد

ثروتی شد بیدلی ای جان وای جانان ما

نام لیلی گفتی و مجنون زخود بیخود بشد

دلبریهایت چو لیلی برده صبر از جان ما

بردن نامت چه حاجت بر تمنای دلم

صبر بر روی تو باشد.این جنون از آن ما

روز اول بر قرار عاشقی مهری زدیم

آسمان شد شاهدی بر مسند پیمان ما

نام لیلی و جنون عشق یارش شهره شد

نامت ای لیلاترین در قلب نامهمان ما

گر که لیلا یا که عاشق یا که ما دیوانه ایم

ای فلانی مست عشقیم و طلب مستان ما

سجده بر حق مینهیم وحرف حق در عاشقی

درعجب ماندیم و این ره رهرو رهبان ما


لیلا عبدی

هنوز دست من از لمس دامنت دور است

هنوز خال سیاهت زدیده مستور است

هنوز همدم روزم سکوت و تنهاییست

هنوز نیمه شبم با خیال تو جور است

مرا لطافت شب بو.. دگر نمی گیرد

هنوز بغض نرفتست وخنده مجبور است

چه تفاوت نگهش ..حوض آب یا دریا

برای ماهی بیچاره ای که در تور ... دیدن ادامه ›› است

دلم برای هوس های کودکی تنگست

کنون که بر در و دیوار شهر تنبور است

مرا به منزل چشمان خویش مهمان کن

بیا که پرتو چشمان عشق کم نور است...


لیلا عبدی

گرفتارم گرفتارم گرفتار.....پریشانم پریشانم پریشان

بدون گرمی عشقت نگارم....زمستانم زمستانم زمستان

بیاتا غنچه ریزد گل بریزد .......بهارانم بهارانم بهاران

اگر قابل بدانی من بریزم.....سروجانم سروجانم سرو جان

به جان تشنه من کن نگاهی.......بیابانم بیابانم بیابان

درآن لحظه که رویت راببینم...به سامانم به سامانم به سامان

زشوق وصل تو ای جان ... دیدن ادامه ›› شیرین....غزلخوانم غزلخوانم غزلخوان

برایت طاق وایوانی بسازم.....زدستانم زدستانم زدستان

مرا در آتش عشقت بینداز ....بسوزانم بسوزانم بسوزان

از آن آتش گلی در گل ستانست... گلستانم گلستانم گلستانم

همه آفاق را با مشق نامش .....نویسانم نویسانم نویسان

مرا با خود زمشرق تا به مغرب....بگردانم بگردانم بگردان

بریزد اشک شوقی در فراقت...زچشمانم زچشمانم زچشمان

زمشرق تا به مغرب ماه تابان .......بتابانم بتابانم بتابان.

.بتان راغصه ی دلدار ناید.......بسوزانم بسوزانم بسوزان


لیلا عبدی

ای دریغ...

بهترین شعرم برایت

فاتحه ای شد....

تو همانی بودی که باید میبودی...

ودیگران این قصه

نبودند برآنچه مقرر بود باشند

تو نرفتی

بقیه جاماندند

روی آمدن نداشتند...

لیلا عبدی

در نهانخانه ی دل عشق تو میبودش و بس

یار در پرده وما در خم و مدحی به چه کس؟

نازنینم خنده برلبها نما و رخ نماورخ نما

ای عجب..دیوانگی را نقش دادی با چه پس؟

لیلا عبدی

با الهام از شعر دوست خوبم بانو آرزو


ما میوه ی ممنوعه ی خود با تو تکاندیم

لیکن همه را جرم و گنه شیوه نراندیم

ما دولت مقصود به دیوانگی عشق نهادیم

من در تو وتو در منم ای درد چه راندیم...؟

لیلا عبدی

تورا تنها ...

الهی وش ..

به دامان خیالم ..

میزنی برپا...

که ای ره رفته ی نوپا..

منم آدم...

نگاهم بر تو است ...

ای میوه ی خط خورده ی ممنوعه و والا..

لیلا عبدی

نام زیبای تو مشقست مرا جان دلم

نام تو مدعی ....ایمن و ایمان دلم

گر که نامم بزند لرزه بر اندام فلک

نام تو لرزه بیانداخت به رضوان دلم..

لیلا عبدی

رفتن را رنگ زدم

در اشاره های ناب کودکانه

وگذر را بی رنگ در قهقهه های دل انگیز دخترکی با موهای سیاه ومجعد

عشق را عرو سک پارچه ای دید

که موهای گیس باف شده داشت...

لیلا عبدی

دلم تنگ است..

دیریست

برایم حرف نزده ای...

بزن مضراب را

هر دو به مقصود می رسیم....

لیلا عبدی

بهانه بدست دلم نده

منتظر تلنگریست....

تا دور ثانیه ها را

بی رنگ کند!


لیلا عبدی

دستهایم را بالا میبرم

دانه های

سبز

دعایم را

بیاد تو

می اندازم...

کی برآورده میشوی؟؟

خدا میداند...

لیلا عبدی

*******بنام نامی دوست که هر چه هست از نام نکوی اوست*******

سلام وعرض ادب بر تمام دوستان ادیب وفرهنگ گسترم

که در برهه ای که اینجا همراهتان بودم بقدر تمام آموزه هایم از شما عزیزان آموختم

در نمایشگاه کتاب پذیرایتان هستیم در روز جمعه (94/2/18)ساعت 3

برادرم مرتضی عبدی در راهرو 14 غرفه ی33 نشر کوله پشتی

باکتاب(به مجلس ختم خواهرم خوش آمدید)

وبنده درراهرو 17 غرفه ی 25 نشر علی

چشم انتظار تمام شما عزیزان هستیم

همیاری عزیز امکان پر رنگ شدن نگاشته وجود دارد؟از همکاریتان متشکرم..

لیلا عبدی

جلوی پایم ولوشد.مثل هندوانه ای که روی زمین منفجر شده , بوم صدا کرد.همه به اوزل زده بودند,منهم.
زن میانسال روبرویی طوری نگاهم کرد که انگار میگفت :دستت بشکنه,چرا انداختیش؟
منهم طوری نگاهش کردم که یعنی : تقصیر تونیست ,ازشانس باقالیمونه.........
خم شدم مجله ام را از کنار دست دخترک بردارم .مجله ای که موقع افتادن ازدستم کنده بود.
نگاهم در نگاه دخترک گره خورد.هزار ترک برداشته وخردبود.خواستم ازخیر مجله بگذرم ودست بطرف اودراز کنم . _پاشو مادر,حالت خوبه؟
همان زن بود.بقدری ارام حرف میزدکه گفتم فقط من صدایش را شنیده ام.دروغ چرا؟وجدانم درد گرفت.صدای زن فروشنده مثل مته تا ته مغزم راسوراخ میکرد:این تیکه خط مال منه,هیچ ننه قمری روهم اینجا راه نمیدم. ... دیدن ادامه ››
لبهای دختر ازهم بازشد,نمیدانم میخواست جواب زن رابدهدشایدهم اب دهانش راقورت دهد که صدای زن لبهایش را بهم دوخت:خفه شو پدرسگ!
چشمهایش پر اشک شدواو واقعا در فریاد زن ونگاه کنجکاو مسافرینی که به اوزل زده بودند خفه شد.صورت زن درهم رفت وفریادی که دردلم بلند شده بود را از گلو خارج کرد:خودت خفه شو زنیکه,خجالت نمیکشی بااین سن
وسالت؟
زن فروشنده با ان هیکل درشت بسمت او خیز بر داشت :فضول معرکه ای یاننه اش؟

اب دهانم را قورت دادم وبا خود گفتم :اگه بهش بخوره,لهه لهه..............!
زن جوان خوش پوشی خود را جلوی او انداخت .ارایش غلیظی داشت.با لحن کشداری گفت :ا..................این چه کاریه؟خوبیت نداره....!
نگاه زیر چشمی به اطراف انداخت.فروشنده رو به زن کردوگغت:اینجا قانون داره............(روبه زن میانسال:) به این قاشق نشسته هم هیچ دخلی نداره!
زن خوش پوش زیر چشمی نگاهی به تصویر منعکس در شیشه قطار انداخت .چتری موهایش را تکانی داد وگفت:این حاج خانوم بالاخره بزرگترن.........!
دست زن ازروی شانه دخترک پایین افتاد.دست دیگرش را به سمت او دراز کردوگفت:ولش کن ببینم چه غلطی میتونه بکنه ؟
تا تکانی بخود بدهم زن کنار دستیم خود را جلوی او انداخت وگفت :ولش کن ,ارزش نداره.......!
ارام ارام صدای اعتراض مسافرین بلند میشد.بعضی ها هم مثل من درسکوت ماجرا را دنبال میکردند.زن فروشنده با پا کیسه پلاستیکی اش را به کناری هل دادومثل جنگجوی تشنه خونی غرید:چه زر مفتی زدی؟ _بس کن حالا.....................!
سرم به طرف صاحب صدا چرخیدهمه ساکت شدند,انگار تمام صداها را تحت فرمان خود در اورده.خود را جلو کشیدوروبروی زن ایستاد.هیکل چاقش را مانتوی تنگش کاملا به نمایش میگذاشت:میخوای مامورا بریزن هردوتاتون روتحویل بگیرن؟اینا به یه ورشونم نیست یه وری میزنن ومیرن پی زندگیشون ,توچی؟
نگاهم در صورت دخترک خشک شد.چه بیتفاوت وپر تمسخر به ان جنگ پر سر وصدا مینگریست .نگاهم رد نگاهش را گرفت .با دیدن دست زن دوم در کیف کمری زن فروشنده خشکم زد.نگاهم را به سمت صورتش بر گرداندم.نمیدانم چطوربین ان همه نگاه متوجه من شد؟اب دهانش را قورت داد.شاید با دیدن قیافه شل ووارفته من به تردیدافتاد.بیرون کشیدن دستش ازکیف را دیدم,نفهمیدم چیزدندان گیری گیرش امدیانه,شاید هم از نگاه من ترسید وچیزی بر نداشت. رو به جماعت فریاد زد:شماها چه میدونید بدبختی ما چیه؟وایسادین هی بشت هم گنده گنده بلغور میکنین...................
صدای ضعیفی بین ان همه صدا در گوشم نشست:دروازه..دولت! مثل فنر ازجا جستم.به زور خودم را ازکنار زنانی که چون کشتی کج کاران به جان هم افتاده بودند بسمت در کشیدم.وقتی پایم به زمین ایستگاه خورد نفس راحتی کشیدم .دست به طرف مقنعه ام بردم تا مرتبش کنم,اخ........................مجله ام درون قطار جاماند.بسمت قطار که با سرعت ازانجادور میشد برگشتم.دخترک را دیدم که کیسه پلاستیکی زرد رنگ دونات را با خود میکشید.پاهایش درهم گره خورد ونزدیک بود نقش زمین شود.ایستاد,کیسه را دوباره بلند کرد وراه افتاد.انگارمسخ او شده بودم.جماعت میرفتند,اوهم.
بخود امدم.تنها من ایستاده بودم وچشم به مسیر رفته اودوخته بودم.......


لیلا عبدی...
یکی از داستانهای مجموعه داستانی که مشغول نوشتنش هستم...عذر خواهی بنده رو بخاطر بکار بردن بعضی واژه ها بپذیرید..سعی کردم چیزی که دیده م رو منتقل کنم!

آرام قدم بردار دلم..

زیر پا جاده ایست از خار وخاشاک..

وچه نفسگیر طریقیست..

واو...

بر بالش نرمی از فریاد پرندگان لانه کرده

بر استوارترین درخت قله ی قاف

با خنده ای بر لب واخمی بر پیشانی

خواب شهزاده ی کوه نور را میبند..

لیلا عبدی..هم اینک..

عاصی از گذر سخت ثانیه ها...

بی تو..

کاش میشد زمان را هی کرد.

تابرسم به تو

توکه مسافر نوری..

در هنگامه ی رسیدن افسارش راکشید

وتمام نشود لحظه ی دیدار

چه میشد گذر لحظه ها..

محل گذر نبود..

بداهه ای از لیلا.