به کودکی می مانم
که بی خداحافظی ترکش کرده اند....
شبیه یک امید کوچک
پیچیده در اندوهی بزرگ...


#مرجانه

من خود
اسیر خویش بودم
و ماندن,
مردن بود!
...
پس آنگاه
خیزابگونه ای
در جانم
بیدار شد
و
رفتم
...
اینک
آن موجم
که سر به صخره می کوبد
و بازمی گردد
در آغوش مادرش
دریا...

#مرجانه

‍ می خرامد باد پاییز
در دل صاف و سیاه
گیسوان وحشی او !
می پریشد تارهایش
بر حریر باد رقصان!
چرخ باد و رقص مویش
می شود با هم هماهنگ!
می سراید شعری از نو
جمع زیبایی و سردی!
شعر نو نقلی ست، تنها
از شب و گیسو و از باد!
ذره ذره ذوب گشته
در زمان، در کوچه، در یاد...

#مرجانه

داغدار این دل بیمار
روح سرگشته,درونی خوار
من و تو زندانی خویشیم
زخمی صدها هزاران دار
من و تو نسلی پر از حسرت
پا به زنجیر و تنی تبدار
گاه مدهوشیم و افیونی
از حماسه خالی و غمبار
گاه رقصان شعله ی میدان
پر ز فریادیم و سردمدار
ما هم آغاز و هم انجامیم
در تن خاموش این دیوار

#مرجانه

دیوانه منم که دل به تو بست دلم
آواره شد و  گرفت و  بشکست دلم

یک لحظه تو را دید و دگر هیچ نبود
از هرچه به غیرِ عشق بگسست دلم


#مرجانه

در آغوش هم
بر پرتگاه زندگی
ایستادیم و
هر حادثه
زخمی نهاد بر پیکرهایمان !
اسیران باد....
و ما
خیره به جهان نگریستیم
با صورتهای حیران
که ردپای حسرتها
دلتنگی ها
نشدن ها
نداشتن ها
فریب ها
شکست ها
دروغ ... دیدن ادامه ›› ها....
و گاه عشق
و گاه پیروزی....
بر آن
رمزگذاری می شد...
و روزگار !
سرکش و وحشی
از ما عبور کرد....
آنگاه !
ابری شدیم
از خاطره
گنگ و دور و سرد ....
اینک !
در حافظه ی دستانمان
گاه
دیگری را احساس می کنیم
و عشق !
رقاصه ایست
عریان و خسته و بی پناه
که شبه گون
در بستر تنهایی مان
می رقصد....


#مرجانه

ما !
قدم می زدیم
در آسمان آبی شعر
در زمین مرموز قصه...
ما !
قدم می زدیم و
می رفتیم
بی آنکه بدانیم
انتهای این مسیر لغزان
دستهای بی قرارمان
لمس پینه های دستان دیگری را
در گورستان عشق
به حسرت می نشیند !
و
ما
می رفتیم و
انحنای بی رحم جاده را
درنمی یافتیم....
آنگاه
ناگهان
چشم گشودیم
و
تنهایی مان را
تنها
گریستیم...



#مرجانه

هر اسارت
رنگی داشت
رنگ خون
رنگ اشک
رنگ خزان
رنگ برف
رنگ....
هر اسارت
قفلی بود
بر دهان
هر اسارت
واژه هایی بود
که در زهدانِ کلمه
دلمه بست و
جاری شد
به درد
بر گونه های سیلی خورده و
لبهای ... دیدن ادامه ›› همیشه خاموش...
آه
هر اسارت
با هر رنگی
زشت بود و
غمین
و من
هنوز رنگها را
می گریم
تا که پایان گیرد روزی و
زلال شود
چون اشک چشم..


#مرجانه_جعفریان

روزی
به سراغم می آیی
به سراغ
منِ بی سرزمین!
نشانیم را
از شباویز تنهایی
خواهی گرفت
و مرا
همنشین
کوه خاموش بیستون
خواهی یافت
روزی
به یاد خواهی آورد
لبخندم را
آوازهای شاد و نیمه کاره ام را
صدای زنگ دارم را
و چشمان ... دیدن ادامه ›› غمگینم را....
روزی
مرا خواهی دید
شاید زنده
شاید مرده
شاید زخمی و از یاد رفته
حتی شاید خرسند.....
روزی مرا خواهی دید
آه
سرانجام روزی که
سایه هامان به بلندای تلواسه های بی کسی هامان
قد بکشد
و انقطاع هر لبخند , بوسه ای باشد
و اشک خبر از شوق دهد!
مرا
خواهی یافت.....

#مرجانه_جعفریان

کتابخانه ام را
به آتش می کشم!
تمام هر آنچه
آموختم
رودخانه ای شد
که تو را با خود برد...
و اینک
دستانم خالی ست!
آه از منِ گریزان از خلق
که
در کتاب سرنوشتش
هیچ نشانه ای
از تو نیست....


#مرجانه_جعفریان