کم پیش میاد دلم بخواد یه نمایشو دو بار ببینم.
این نمایشو ولی دلم می‌خواد.

نمایش بد نبود. هرچند با توجه به اسم آقای چرمشیر توقع متن بهتری رو داشتم.
دو تا نکته فقط:
اول اینکه لطفا کمی از حجم دود کم کنید چون سالن تهویه مناسب نداره و ردیف‌های جلو اذیت می‌شن.
دوم هم می‌خوام یه جمله خطاب به سرمایه‌گذار کار بگم، شاید گروه اجرایی روشون نشه بهتون بگن، خودتون هم ظاهرا آگاهی ندارین به اندازه‌ی کافی؛ همونطور که در توضیحات نمایش اومده حضور در همچین نمایشی برای یه بچه در سن و سال بچه‌ی شما مناسب نیست هرچند که باباش پول نمایشو داده باشه و بتونه وسط رورانس بدوعه این‌ور و اون‌ور و بازیگرا هم با لبخند به شیرین‌کاریاش بخندن.

کاش انقدری وضع تیاترمون خوب بود که گروه‌های اجرایی در انتخاب سرمایه‌گذار دستشون باز بود.

گمونم باید اعتراف کنم من به این ژانر که نمی‌دونمم اسمش چیه علاقه دارم.
همه می‌دونن دارن چیکار می‌کنن و به بهترین شکل انجامش می‌دن.

مدت‌ها بود انقدر لذت نبرده بودم از تماشای نمایشی
معرکه بودین

نیمه‌ی اول نمایش خیلی خوب بود
چه بازی‌های دلنشینی
قصه هم کشش داشت
ولی مثل اکثر نمایش‌ها مشکل داشت در نیمه دوم و در پایان‌بندی؛
موسیقی کار هم که خیلی حرفه‌ای و به زیبایی در خدمت کار بود.
خوشحالم تمدید شدین و امیدوارم موفق باشین و پر تماشاگر.

می دونی آدم زیر ِ چی می زاد؟
زیر ِ روزی که هیییییچ وقت نمیاد.

یادش به خیر
اجرای سال 96 این متن؛
اسم نمایش "آدولف" بود با کارگردانی علیرضا کوشک جلالی و بازی اشکان خطیبی، رضا مولایی و...
انگار همین دیروز بود.
سر اونا دعوا نشد ولی سر جمشیدی و کیایی دعواست.

دیگه باید چطوری و از روی چی تیاتر انتخاب کرد برای تماشا که توو ذوقمون نخوره؟ ):