من ، اجرایی درخشان بود.
شناختی از کارگردان اثر نداشتم و بخاطر بازیگران بلیت رو پیش خرید کردم چون معتقدم ایمان برهانی و سپندار اعلم بازیگران بشدت خوب و پخته ای هستن.
و من ، توانست انتظاراتم رو برآورده کنه و یک ساعت و نیم منِ من رو به وجد بیاره ، به فانتزی ای که همیشه در ذهنم وجود داشت شکل بده و برای خودم به تصویر بکشه.
هرچند بنظرم انتقادات دوستان در رابطه با متن به جاست اما عوامل اجرا تونستن بخوبی ایرادات رو بپوشونن و تجربه به یاد موندنی ای رو برام بسازن.
به امید آینده ای درخشان ❤️

صد و چهل روز پیش به واسطه تماشای این اجرای بی نظیر با تئاتر آشتی کردم و احساسی غریب و اعجاب آور در من بر انگیخته شد ، امشب با تماشای مجدد این اثر ، برگشتم به همان لحظه و برای دومین بار غرق شدم در این نمایش.

بعد از دفعه اولی که نمایش رو دیدم ، کتاب نازنین داستایفسکی را خواندم و کاملا متعجبم که تقرییا چیزی از کتاب کم نشده:)

نوع توجه آقای ابر در حین اجرا به مخاطبین ، تعامل بی وقفه و خاصشون و کنترلشون بر صحنه حیرت انگیزه و باز هم قدرت بازیگریشون رو بهم ثابت میکنه.

و خانم نقوی عزیز و دوست داشتنی که حضورشون زیباست و حتی تو جدی ترین نقشهاشون هم نمیشه عاشقشون نشد، افتخار دیدار مجددشون بر روی صحنه برایم موجب دلگرمی و خوشحالی بود.

با همه وجود لذت بردم. خسته نباشید ❤️

ژوزف ، یک نمایش تمام و کمال ، در وصف یک دیکتاتور و همزمان یک هنرمند.
از نظر من ، یکی از تمیز ترین نمایشنامه ها بود در نقد از حکومت استبدادی و تاثیرات آن بخصوص بر جامعه هنری.
بجز در پرفورمنس که زیادی ساده بود. بازیگران خیلی خوب اجرا کردن و نور و صحنه خیلی خوب در اومده بود.
خسته نباشید میگم به همه عوامل 🧡

یک ساعت زندگی در دنیای سیاه و غم آلود آلبر کامو ، با داستانی که هنوز ازش نخواندم و انتهایش را نمیدانستم.
تجربه عجیبی بود ، بنظرم لباس ها خیلی به فضا سازی های کامو نزدیک بودن و از طرفی بازیگران کاملا در نقششان فرو رفته بودن و قدرت اینو داشتن هر احساسی رو بهم منتقل کنن.

رنگ سفید ، سرخ و خاکستری ای که با چشمانم حرف میزد و بازگو کننده داستان در زبان بصری بود، بشدت جذبم میکرد.
متشکرم ❤️

زیبا بودید ، صحنه به یاد موندنی ، گریم معرکه و درام کلاسیک لذت بخش.
اما از بازی و داستان ، خیلی انتظار زیادی داشتم ، خیلی بیشتر از چیزی که دیدم.
متن واقعا جای کار داشت ، بنظرم مفهوم خط خوردگی ها خوب نشان داده نشدند و شاید یک پرده میتونست به پایان نمایشنامه اضافه شود که فرجام یکی از سه کاراکتر اصلی (بجز هدویگ) را نشان دهد.
با آرزوی سلامتی و موفقیت برای تمامی عوامل اجرا 🧡

نکته برای مخاطبین آینده : صندلی های سمت راست (بخش A) اصلا دید خوبی ندارن.

اولین بار بود که افتخار این رو داشتم بموقع به تماشاخانه هیلاج برسم و طلسم سوخته شدن بلیتهای هیلاج با این اجرا شکست :)

نمایشنامه شروع ضعیف ولی پایان قدرتمندی داشت.
مشخصه که تمامی عوامل برای این نمایش زحمت زیادی کشیدند و تونستن اجرای روان و متفاوتی رو به نمایش بزارن.
صحنه مهمونی برایم لذت بخش ترین قسمت اجرا بود.

لطفا اگر امکان پذیره از آکسسوار های سبک تر و ایمن تری استفاده کنید تا خدایی نکرده در حین جابجایی در تاریکی کسی از بازیگران یا دستیاران آسیب نبینه.
و ای کاش کمتر از جوک های دم دستی استفاده میکردید.

با آرزوی موفقیت و به امید تمدید های پیاپی ❄️❤️

از اونجایی که خیلی سخت به نمایش های کمدی اعتماد میکنم و نسبت به اکثریت جامعه علاقه کمتری نسبت به این ژانر نشون میدم ، قصد نداشتم این نمایش رو ببینم و فقط برای گذر زمان ، در اجرای پایانی بلیت رو خریدم به تماشا نشستم.
اما
اصلا با داستان سطحی ای رو به رو نبودم و ساعتی دلنشین و دوست داشتنی ای رو تجربه کردم.
درگیر داستان شدم و در انتها هم به فکر وادارم کرد و هم حالم رو بهتر کرد.
امیدوارم فرصتش رو پیدا کنم تا در نمایش های آتی تیمتون هم حضور پیدا کنم. 💛

اولین تجربه من بود در تالار فردوسی ، طبق معمول برای راحتی بیشتر ردیف یکم نشستم ولی به سختی صحنه پشتی و عروسکهای عقبی رو میدیدم و متوجه شدم برای لذت بیشتر باید ردیف ها و صندلی های وسط رو انتخاب میکردم.

عروسک گردانی بشدت حرفه ای ، طراحی صحنه معرکه و موسیقی گوشنواز و شعر های گلچین شده ، نمایانگر سلیقه و مهارت بی اندازه عوامل اجرا بود و تجربه ای فراموش نشدنی برایم ساخت.
از نظرات زیر این برگه متوجه شدم که دیگران هم مثل من مشکل در تشخیص شخصیت ها داشتن و بنظرم نقد درستی هست.

اما سرشارم از احساس افتخار به شما که شکوهمندانه از جان و دل برای حفظ و انتشار فرهنگ و هنر غنی پارسی ، در یکی از متزلزل ترین دوران تاریخی ایران تلاش میکنید و به راستی لایق تشویق و حمایت هستید. ❤️

موسیقی ، گریم و حرکات بازیگران تونست احساس دلهره و ترس رو در من بوجود بیاره و خوشم اومد و وایب گرفتم و خسته نباشید میگم بهتون.
اما همه صحنه ها خیلی کِـــــــــــــش دار بودن و خسته کننده میشدند ، پنج متر راه رفتن کاراکتر ها پنج دقیقه طول میکشید.
میتونست همه این نمایش تو پنجاه دقیقه جمع بشه.
داستان هویج هم خوب در نیومده بود.