با سلام و خسته نباشید به گروه نمایش رومئو و ژولیت و...

من سه شب پیش این نمایش رو دیدم. از رنگ و لعاب خوبی برخوردار بود و فاکتورهای یک نمایش فانتزی و مینیمال رو داشت و این باعث شده بود که بیننده ی خودش رو راضی نگهداره. ولی
مسئله ای که من داشتم با این کار، بر می گرده به متن. به شخصیت مانی که هسته ی اصلی قصه هست . که در این بخش کمی نادیده گرفته شده بود. شاید هم اگر در بخش بازیگری یا بازیگردانی لحظه هایی طراحی می شد که این مرز بین رویا یا واقعیت یا هر اسمی که میشه روش گذاشت برای شخصیت مانی کمی تفکیک شده بود و کمی گیراتر و هیجانی تر بازی میشد، من بیننده رو بیشتر همراه قصه می کرد. دم همتون گرم با آرزوی بهترینها برایتان. ارادتمند. محمدرضا مالکی.