ممنون بامداد عزیز که وقت میزاری.

:-)
مهتوا اون محتواییه که برای اونجایی که استفاده شده در اون لحظه، محتوا رو به درست ترین شکل ممکن به اون کسی که نوشتش نشون داده.
مثلا یه فردی که صبح از خواب بلند شده و خود را کور مییابد و حراسان و نه حتی هراسان یا حراصان، به دنبال کلید چراغ میگردد.

من فکر میکنم از یه جای کار به بعد باهات شاید -نمیدونم- نظرم متفاوت باشه. حالا سعی میکنم اگه بتونم بگم چی فکر میکنم. ببین وقتی میگی "زبان" یه کلیت شامل کلمات و قواعد و ... به ذهن متبادر میشه. حالا فرض کن ما بگیم زبان از دو مجموعه عموم و خصوص من وجه تشکیل شده که آوا و خط اون دو مجموعه هستن. حالا یه ترشح با یه آوا تو ذهن نویسنده سانسور میشه به یک کلمه خب در اینجا اگر فرض این باشه که این نگاشت آوا-کلمه یک نگاشت یک به یکه (توهمی که حالا به ادعای من زبان سعی داره اونو بقبولونه) قطعا حجم سانسور میان ذهن-ثبت زیاد میشه. همین تیکه توی نقاشی هم وجود داره ولی چون از طرف مخاطب -و نه آفریننده- انتظار یک برداشت این همانی و همتراز و استاندار، با دیدن یک تابلو وجود نداره، عموما سطح سانسور خصوصا تو سبکهای امپرسیونیستی بسیار پایینه، اما در خصوص شعر یا نوشتار، این انتظار یک پیشفرضه، یعنی نوشته معنا دارد یا ندارد پس از طرف نویسنده بناچار محدودیت کلمه باعث میشه تا مثلا خسرو و شیرین همون حرفهایی رو بزنه که زید و زینب و لیلی و مجنون اما با تکنیکهای زیباییشناسانه ی متفاوت. خب نمیدونم اصلا تونستنم تا اینجا یک اینتگریتی بین اونچه که میخوام بگم و گفتم ایجاد کنم یا نه. اما در نهایت وقتی کلمات - داستانها - شخصیتهای داستانی فولکور و مذهبی و ملی و ادبیاتی و ... ترکیبهای جدید و قدیم کلمات و همه و همه بتونن روی یه بوم به نحوی بشینن که "حس" رو انتقال ... دیدن ادامه ›› بدن نه لزوما معانی قراردادی رو، اونوقت اون چیزیه که من دوست دارم یا بهتره بگم تلاش میکنم که انجام بدم. بیشتر میشه اسمشو گذاشت یه جراحی بیمورد یه آزمون و خطا. حالا توی این دنیا طبیعتا مخاطب مخیر بین اینکه "آیا فهمش از نوشته فهم کاملی هست" نمیمونه چرا که داره بلانسبت حضرت داووینچی، به مونالیزایی نگاه میکنه که مخلوطی از حسهای درونیش با قسمتی از اثر همفرکانس شده و نتیجه ش اونچیزی میشه که میبینه. البته این یک خیانت بلاتردید در هنر به مصابه یک امر والاست و این منو بیشتر بهش علاقمند میکنه.

خب چون نتونسته بودم بعضی جاهای صحبتهات رو درست بفهمم گفتم " شاید متفاوت باشه نمیدونم".
هنوز هم نمیدونم اصلا متفاوت هست یا نه

درود گرامی
قلندرِ بارانِ ابری
که جهتنماىِ قایق شکستگان را
عرقناک میکرد
دلى از ترقه و موشک و باروت را
روى تخت خوابش
در آغوش
به تثلیث مینشانَد
واقعا نمیدونم برای زیبا بودن این قسمت از شعر از چه عبارتی ... دیدن ادامه ›› استفاده کنم واقعاااااااااااا عالی استتتتتتتت
و مثل اینکه در این جا اگر سوالی در مورد شعر پیش بیاد با توهین مواجه میشیم ولی خیلی خوشحال خواهم شد اگر شما در همایشها شرکت نمایید چراکه حضور شاعران گرانقدری چون شما که با گشاده رویی مطالب را میخونید غنیمت است امید آنکه همچنان راه پیشرفت را در این عرصه طی کنید آدرس کانون در صفحه اینستاگرام
kanoonbamdad

جناب کاوه گرامی قطعا منظور من شما نبودید عرض کردم که شما با گشاده رویی نظرات را میپذیرید و این نشانه فرهیخته بودن شماست حیف شد چون به دوستان گفته بودم دوست عزیزی را کنارمان خواهیم داشت که در پیشبرد کانون مارا یاری خواهند داد. به هر حال سپاسگزارم از پیشنهادات شما حتما در جستجوی این بزرگواران خواهیم بود.

حتما در اولین مراجعتم به وطن خدمت شما و جمعتان خواهم رسید و باعث افتخار است.

آقا سلام.
سال نو مبـارک*

قربان شما سال نو شما هم خوش

بسیار عالی..

سلام کاوه جان دوست خوبم
به کانال ما سری بزن

چکامه ی سبز
https://telegram.me/chakamehsabz