ماتریکس دادگر
عصبانی بودم چون فکر میکردم با انتخاب نسبتا اجباری یک جای نامناسب قسمت هایی از نمایش را از دست داده ام عصبانی بودم از دادگر  که دادگر عزیز متوجه نیستید این همه صدا و هیاهو در سالن و این همه آشفتگی نمیگذارد دیالوگ ها را بشنوم اجازه تمرکز نمی دهد! 
دیشب بعد از تماشا قصدم اعتراض بود اما چند ساعت بعد ...
مگر میشود آرش دادگر نداند در هر صندلی بر  تماشاچی چه میگذرد و چه چیزهایی را از دست میدهد؟مگر میشود این حجم از صدا و نویز همزمان با دیالوگها را نفهمیده باشد ؟مگر من در زندگی همه صدها را میشنوم همه اتفاقات را می بینم  یا آنچه که میبینم همان است که دیگری از جایگاهی دیگر میبیند؟چنین چیزی غیر ممکن است حداقل برای من بعنوان یک انسان معمولی!و همین ندانستن و ندیدن باعث قضاوت  میشود گفتم قضاوت و از ذکر صفتی برای آن خودداری کردم !
اکثر ما وقتی اتفاق ناخوشایندی برایمان می افتد مدام در ذهنمان تکرارش می کنیم این اتفاق یک شروع دارد و یک پایان و ما در این تکرار سعی میکنیم با دانسته های اندک ناشی از خوانده ها، شنیده ها و دیده های ناقص و چه بسا اشتباهمان،با تجسماتمان ، چگونگی رخداد پایان را درک کنیم اما خیلی وقتها نمیفهمیم .گاهی متوجه میشویم یک چیزی این وسط جور در نمی آید اما نمیدانیم چیست و در نهایت فقط توجیه یا سرکوب می کنیم و به فراموشی می سپاریم اما واقعا فراموش می کنیم ؟ نه ! و این روی تمام زندگیمان تاثیر می گذارد و این تاثیر در جنبه های مختلف زندگی چه درونی و شخصی ،چه بیرونی و اجتماعی برای کسی که بیشتر می اندیشد ... دیدن ادامه ›› آگاهتر و حساستر است به مراتب بیشتر است 
 ما زمان را گم کرده ایم
آرش دادگر عزیز جایی نشسته بودم که هر چند وقت یکبار دری تا فاصله  ده تا بیست سانتی متری صورتم باز و بسته میشد و بازیگری پرانرژی را به درون صحنه پرتاب یا خارج می کرد جاییکه ٢٠ درصد دیالوگ ها را نشنیدم، جاییکه برای چند دقیقه با افتادن جنازه ای نمایش را ندیدم ،جاییکه که چمدان خالی !نه خالی نه ! چمدانی پر از دانسته ها یا ندانسته ها یا اشک ها یا لبخندها یا فقط پر از واژه ها،از بالای سرم گذشت یعنی جای دیگری نبود ؟ عصبانی بودم ،الان سپاسگزار، سپاسگزار لحظاتی که با باز شدن در از جا پریدم لحظاتی که ندیدم و نشنیدم 
ممنونم دادگر عزیز که وادارم کردی باردیگر  بسازم ذهنم را که باز نمانم از پرسیدن حتی اگر بدانم از نو شروع کردن سخت ترین کار دنیاست سخت تر از شروع کردن ، حتی اگر بدانم هر چیزی باید در زمان خودش اتفاق بیفتد آن زمانیکه گم کردیم .حتی اگر بدانم رخداد تاثیر خودش را همه جا گذاشته همه جا و بر همه کس !حتی اگر بدانم بدست آوردن دوباره آنچه دربرهه ای از زمان بدست آوردم و از دست دادم سخت ترین کار دنیاست، حتی اگر بدانم جهنم ما همینجاست 
و ممنون از صداگذاری و موسیقی عالی و بازهای خوب ای کاش فرصت بود و دوباره میدیدمش  اینبار از جایی دیگر و بار سوم نیز ، با این تفاوت که تکرار نیست 
چقدر پُریم از این ای کاش ها ،این ای کاش هایی که خود فرصتند اگر بفهمیم و بخواهیم!

"اگه اون سه تا پیرمرد،اگه اون سه تا پادشاه،هیچ وقت مسیح رو ندیده بودن،اگه اونها ستاره دنباله داری رو در آسمون ندیده بودن و به دیدن مسیح نیومده بودن شاید مسیح میتونست دور از چشم ها بدون اینکه دیده بشه تو گوشه ای از سرزمین خودش با آرامش زندگی کنه
اما اون دیده شد،دیده شد و از همون زمان رنجش شروع شد."

اشاره به داستان معروف ماگی(مغ) هاست که از آنها بیشتر به نام سه دانای شرقی Three wise men و گاه با نام سه پادشاه شرقی Three kings from east یاد شده است در این روایت که در انجیل متا آمده است سه دانای شرقی،ستاره تولد مسیح نجات دهنده را در آسمان می بینند و در سفری طولانی از شرق تا اورشلیم به دیدار مسیح تازه متولد شده میروند، هدایای خود را تقدیم میکنند و ناخواسته آغازگری میشوند بر رنج های بی انتهای او
سهراب سلیمی از همان شروع نمایش، توجه بییننده را به داستان مذکور و تابلوی معروف تولد مسیح اثر هنرمند ایتالیایی قرن شانزده و هفدهم میلادی کاراواجیو(یا کاراوادجو)جلب می کند و این تاکید را در مفهوم عمیقتر آن در جریان نمایش با نورپردازی های هوشمندانه و فضاسازی جذاب ادامه میدهد و پایانی به یادماندنی را با این دیالوگ ماندگار ... دیدن ادامه ›› رقم میزند.
حتی به زعم من انتخاب کاراواجیو در بین هنرمندانی که از قدیم تا کنون تولد مسیح رابه تصویر کشیده اند بعنوان هنرمندی برخاسته از دل مردم آمیخته با رد و رنج و میتوان گفت مبارز که در سبک واقع گرایانه با نورپردازی های خاص خود از حد بازنمایی تقلیدی فراتر رفته و با ایجاد تضادهای تیره-روشن حالت نمایشی و زنده در آثار خود ایجاد می کرده، از سوی کارگردان خوشفکر اتفاقی نبوده و کاملا در خدمت نمایش است،به تصویر کشیدن تنهایی انسان و حتی خواست او برای این انزوا ،انسان رنج کشیده،خسته و دلزده از جنگ های تمام نشدنی که آرامش را در تنهایی جستجو می کند

"راه چه طولانی بود
از پا افتادیم
گاهی از پا که میفتیم
میگوییم رسیدیم
به کجا رسیدیم؟
هیچ کس،هیچ وقت،هیچ جا نمی رسد
حقیقت این است!"

متشکرم

پچ پچه ها رو دوست داشتم نه در حد عالی،اما یکی از تاثیر گذارترین صحنه های تئاتری که تا کنون دیدم، 5 دقیقه آخر این نمایش بود که نوید محمد زاده به زیباترین شکل ممکن بازی کرد و با اینکه بیشتر از یک ماه از تماشایش میگذره یادآوریش واقعا دردآوره

یک روز یک میلیون جوون قرار میذارن تو یک مسافرخونه!
اولی میره مسافر خونه :"آقا اتاق خالی داری؟"
یک اتاق خالی دارم 5 تخته"
"عیب نداره یک شب میخوام بخوابم دیگه"
یک شمع توی اتاق روشنه ،میخواد خاموشش کنه نمیشه...اشکال نداره بخوابیم ... دیدن ادامه ›› دیگه...!
نفر دوم و سوم و چهارم هم نمیتونن شمع رو خاموش کنن...!
...اشکالی نداره بخوابیم دیگه...!
نفر پنجم میاد داخل اتاق
" میتونی این آتیش رو خاموش کنی؟ "
" میتونی این آتیش رو خاموش کنی؟ "
" میتونی این آتیش رو خاموش کنی؟ "
" میتونی این آتیش رو خاموش کنی؟ "
"آره این آتیش! کاری نداره که ...

وقتی شمعی رو روشن میکنی و نمیتونی خاموشش کنی به آتشی عالم سوز تبدیل میشه ،آتشی که اشک چشمان میلیونها نفر تو رو وادار به خاموش کردنش میکنه
ولی آیا واقعا خاموش شد؟آتشی که حرص قدرت،جاه طلبی و ایدئولوژی گشایی(اصطلاحی کاملا من درآوردی!!!:)) شعله ورش میکنه ،هیچ وقت خاموش نمیشه
نشد ...

"فیلم من نه در مورد ویتنام است و نه در مورد آمریکا و نه در مورد سیاست بلکه نگاهى فلسفى است به خشونت نهفته در انسان و زمینه هاى بروز آن "  
 (نقل به مضمون از استنلى کوبریک در مورد غلاف تمام فلزى).  

 دوستان به حق تحسین هایی رو که این کار شایسته ى آن است نثار آن کردند و بنده قصد تکرار ندارم. کار منشورى است که هر کدام از دوستان از زاویه اى به آن نگاه میکنند تاویلها و معانى جدید بدست میاورند و این غنایی است که در هر کارى نمی توان پیدا کرد. من از زاویه طراحى صحنه فوق العاده ى کار وارد این بحث میشوم. بدون هیچ اغراق یا جوزدگى این صحنه یک شاهکار به تمام معنا بود. به قدرى درست و فکر شده که در همان نگاه اول تماشاگر را گیر مى اندازد. براى به تصویر کشیدن خشونت و چیرگى آن بر انسان امروز محملى بهتر از یک قصه ى سیندرلایی از نوع ایرانى نبوده جایى که همیشه خیر بر شر غلبه میکرده اما حالا به قول بونوئل با غلبه نهایى شر برخیر بهتر است خوانش جدیدى از این قصه و قصه هاى مشابه داشته باشیم. خوانشى که خیر ابتدا با شر پیوند میخورد و بعد به خدمت آن درمى آید و از آن سبقت هم میگیرد. اما موتور محرک و منبع تغذیه ى چنین فرجام شومى بر دنیا خشونت است. خشونتى که از روزهاى اول زندگى در ذهن انسانها پمپاژ شده و تقدیس میشود. براى بستر این نمایش صحنه اى دو بعدى طراحى شده است کاملا شبیه به بازیهاى کامیوترى دو بعدى ساده که مثلا مناسب کودکان است اما تم اصلى همه آنها این است که بکش و برو جلو! و این تمام بازی زندگى انسان معاصر است که در آن گیر افتاده است! بازیهایى که اگر یادتان باشد برگشت رو به عقب هم ندارند و فقط باید جلو رفت! المانهاى صوتى در انتهاى هر صحنه دقیقا از این بازیها برداشت شده و حس را تقویت میکنند. گذشته از این موضوع خود دو بعدى بودن فضا باعث ... دیدن ادامه ›› شده فضا از واقعیت سه بعدى فاصله بگیرد و تماشاگر بهتر احساس وارد شدن در یک فضاى غیرواقعى و کابوس وار را احساس کند. بقیه المانهاى صحنه مثل نورها در شب و روز و رنگ خوف انگیز دیوارها و در نهایت خون  روی دیوارها کار را به نحو تحسین برانگیزى تمام میکنند.  
 نوع بازیها و حرکات بازیگران عالیست و این فضاى کابوس گونه را عالى روایت میکند در حالیکه سهل انگارى در این کار راحت میتوانست کار را مضحکه کند. من حتى اطنابها و تکرارها و کشدار بودنها رو هم پسندیدم چون در زمینه ى چنین فضاى عجیب و سوررئالى توجیه خودش را پیدا میکند و به خلق این فضا کمک میکند. مکث و سکوت طولانى ابتداى نمایش کاملا تماشاگر را آماده کرده و گارد منطقى او را باز میکند تا وارد دنیاى عجیب کار شود.  
یک نکته هم خدمت دوستانى عرض کنم که از خشونت کار گله کرده اند. این کار در مورد خشونت است انتظار چه چیزى را داریم؟ خشونت دنیا تقصیر کوبریک و دی پالما و تارانتینو نیست این بزرگان منعکس کننده ى آن و تلنگر زننده بوده اند ! مقصر غده سرطانى ما رادیولوژیستى که عکس آن را نشانمان میدهد نیست! غلاف تمام فلزى کوبریک و ضایعات جنگ دى پالما جلوى جنگ ویتنام را نگرفت و قرار هم نبود بگیرد اما از کجا میدانید با موجهایی که به پا کردند و تاثیرشان روى دنیا جلوى چند جنگ دیگر را گرفت
 قرار نیست همیشه گل و بلبل ببینیم بگذار کمى هم احساس اشمئزاز و ناراحتى کنیم شاید برایمان لازم باشد!  لازم است به «بی پدر »یه این اجتماع فکر کنیم!
جناب مساوات با این کار واقعا کار بقیه را سخت کردند چون سطح انتظار و توقع ما را بالا بردند و چه بهتر از این! صمیمانه از ایشان و تیم خلاق و پیشرویشان تشکر میکنم و منتظر کارهاى آینده شان میمانم 

من نمیتونم دیگه نبینمت،ده سال دیگه من یک کارگرم تو شمال و تو خدا میدونه تو خونه کدوم خری هستی!...

گزیده ای از اپیزود پنجم چرا که همانطور که در نمایش هم گفته شد و بی آنکه اکثریت به آن واقف باشیم جز فراگیرترین انواع خشونت در اجتماع هست:
"عشق،آرمان،هدف،ستایش
افراط در عشق،میل شدید به دستیابی به آرمانها و نیل به اهداف دست نیافتنی،خشونتی نهفته که به دیگر آزاری یا خودویرانگری منجر می شود
خشونت نهفته در آرمان خواهی،رایج ترین نمود خشونت است که به نظر روانشناسان عموما هیچ درمانی برایش قابل تجویز نیست!"

البته اینرا هم بگویم که همیشه در ذهنم رایج ترین و بدترین نوع خشونت را خشونت پیدا و پنهان نسبت به کودکان میدانستم شاید این نوع خشونت زیرگروهی ازاین 5 گونه است و شاید همین نوع پنجم!