اولین بار هنرنمایی جناب اسماعیل کاشی رو در نمایش مفیستو دیدم که خیلی خیره کننده بود، بعدا کارگردانیشون در صد در صد و حالا هم که این اجرای دیوونه کننده که من از دیشب تا حالا فقط دارم به لحظه به لحظه ش فکر میکنم نشون دهنده هنر بیش از حد ایشونه که هیچگونه ایرادی نمیشه درش دید، باور کنید وسطای نمایش به چشمام دست میزدم تا مطمئن بشم بازن و خواب نیست، بیدارم و همچین اثر خفنی رو میبینم، انگار رویا بود، یا انیمشین، مگه داریم این همه هماهنگی و توانمندی؟؟؟؟؟ این همه هنرمند رو روی صحنه دیدن، با اون حجم از هماعنگی و ریتم درست دیوونه کنندست به نظرم، خوشحالم که یک اثر خیلی خیلی خیلی ارزشمند رو دیدم و خوشحالم توی عصری زندگی میکنم که هنرمندانی مثل جناب اسماعیل کاشی زیست میکنن...دمتون گرم، خیلی بهم چسبید و هنوز باورم نمیشه این همه خووووووبی در یک اجرا جمع بشه. توقعمون از همه اجراهارو بالاتر بردید، مانا باشید

با این که یه ریزه موضوع تکراری و درداور بود اما جدید هم بود و یه جورایی میکشوندت تا. انتها ببینی چی میشه، حدسش سخت نبود اما رنجشون بغض اور بود و همدلی میطلبید. من متن رو خیلی دوست داشتم، بازی هارو خیلی زیاد دوست داشتم و به طراح صحنه 20میدم،ساده و بی آلایش و عالی
دست مریزاد

بازی جناب کوشکی مثل همیشه عالی و مسلط بود و بیش از اندازه لذت بردم،کاش کلا مونولوگ بود و من احساس میکنم در اون صورت بیشتر مورد پسند من واقع میشد،کلیت داستان و حتی خشونت ریزی که بود هم عالی بود،خوشحالم که به جای اینکه این اجرا رو در سالن شهرزاد ببینم در سالن خیلی خیلی بهتر مستقل دیدم و صبری که برای دیدن این اجرا کردم جواب داد،پیشنهاد میدم این اجرا رو از دست ندید

شباهت این کار رو با شیطونی انکار نمیکنم و اعلام میکنم که واقعا خوشم اومد،جای خالی شهروز دل افکار رو من در تک تک لحظه ها احساس میکردم و دوست داشتم به جای دو نفر این بار ۳نفر باشند،اما عاااالی بودند جناب کوشکی مسلط و جناب شرفی که طبق معمول فوق العاده اجرا کردند،اما بازی ترلان پروانه درسته که مملو از ناپختگی بود اما باید گذاشت به پای بی تجربگی ایشون،چه نمایش هایی که دیدیم و بازیگران اون چندین سال خاک صحنه خوردند و خیلی بد بازی کردند،از ایشون همین قدر بر میومده و قابل چشم پوشی برای من بود،مطمئنا در کنار اقای کوشکی به پختگی لازم میرسند و در اجراهای بعدی بهتر خواهند شد
کلیت هفتمین جان سگ رو خیلی پسندیدم و اینکه ممنون از تذکر اولیه جناب کوشکی برای کسانی که از دیدن اجراهای خشن ازرده خاطر میشن،هرچند که از یک ثانیه دیدن نمایش های ایشون تحت هیچ شرایطی نمیشه گذشت
موفق تر و پیروز باشید،دست مریزاد

به قول یکی از دوستان فرهیخته آنیما آنیموس با یک نگاه پرسونایی داره روایت میکنه ، خیلی ساده و بی ادعا ،ایده ی اولیه قویه و الکی بزک دوزکش نکرده ،اون سکوت آزار دهنده سکوت و سکونیه که تو تنهایی انسان معاصر داره موج میزنه
اما من واقعا از سکوتی که مداوم بود اذیت شدم و بیشتر از اون از صداهای ایجاد شده از سمت صندلی ها آزرده خاطرم کرد،چقدر دیگه بگیییییم؟؟؟من از اون زمان که نمایش مفیستو رو در سالن اصلی مولوی دیدم دارم میگم که تورو خدا به تماشاچی و حداقل های اون احترام بگذارید،یعنی حق ما نیست که چه کار ۴ساعته رو و چه کار ۵۰ دقیقه ای رو در ارامش و سکون درست و استاندارد نگاه کنیم؟؟؟
در مورد این اجرا میتون بگم که برام لذت بخش نبود و شاید بخاطر اینه که: حقیقت تلخه و این نمایش کاملا حقیقت خودمون رو توی صورتمون میزد،طراحی صحنه رو بینهایت دوست داشتم و ای کاش این نمایش جایی غیر از مولوی اجرا میشد

نیم ساعت اول کار رو دوست داشتم اما انگار یهو از ریتم خوبش افتاد و احساس خوب اولیه رو ازم گرفت،بازی جناب راد رو بیشتر پسندیدم و به نظرم کار معقولی بود که به دیدن یک بارش می ارزید،خسته نباشید میگم به تمام عوامل پشت صحنه و روی صحنه ؛-)

من دیشب این اجرا رو دیدم و از لحظه ای که اومدم از سالن بیرون تا به همین لحظه هنگم از اون همه هنر و بازی عالی و کارگردانی فوق العاده،برعکس یک ... دیدن ادامه ›› سری از دوستان نازنین که از کار ایراد گرفته بودند من بسیار بسیار این نمایش رو پسندیدم و عاشق آشفتگی های ذهنی و جسمی و عصبی "بود" شدم،حامد رسولی نازنین بعد از نمایش پسران تاریخ این بار بازیگری رو به حد اعلا رسوندند،عاشق ساقی شدم،عاشق جیران شدم و احساس زنانگی تموم نشدنیش،عاشق دکتر و دادا شدم که در تا حد بینظیر بودند،عاااالی بود،هم متن هم بازی ها،هم تک به تک دیالوگ ها و هم طراحی صحنه و لباس،آخ عاشق گورکن های نازنینم شدم که اوووون همه زحمت کشیدند و اون همه باورپذیر بازی کردند،از شروع و پایان نمایش بیشتر از همه لذت بردم و امیدوارم در یک سالن خیلی بهتر بوونم بازهم به تماشای این کار که انقدر براش زحمت کشیده شدهو ارزشمنده بنشینم،دست مریزاد جناب رمضانی و تمام عزیزان هنرمند،مانا و درخشان تر باشید،خسته نباشید

برای پنجمین بار امشب به تماشای این شاهکار که برای من بهترین اجرای جهانه نشستم،سعی کردم تک تک لحظه ها و صحنه ها رو ببلعم و حفظ کنم توی وجودم و برای همیشه حکش کنم،زندگی در تئاتر همیشه شماره یک لیست بهترین نمایش هایی که دیدم میمونه و موندگاره،امشبم مثل دفعه های پیش بدجوری حال دلمو خوب و خوش کرد و اینو مدیون کارگردانی بی نقص محمد برهمنی و البته بازی های درخشان جناب مولویان و صیاد برهانی هستم،برای من تمومی نداره این نمایش هر چند امشب آخرین شب اجراش بود،امیدوارم هزار باره باز هم اجرا بشه و باز هم به تماشاشون بشینم و بازهم با تمام وجودم بهشون افتخار کنم و در آخر با چشمانی اشک آلود تشویقشون کنم،خسته نباشید جانانه میگم به تمام عوامل این کار فوق العاده حرفه ای و عالی،درخشان تر از پیش باشید و بمانید و بمانید و بمانید که جان به جانم اضافه کردید

مثل کار قبلی خانم عاج بسیار لذت بردم از این اجرا،تک تک بانوان عالی و کاملا مسلط بودند و لرزه به تن می انداختند،بغض و فکرهای پیاپی ثمره دیدن این نمایش خیلی خوب بود که هنوز با منه و فکر نمیکنم حالا حالاها از ذهنم این اجرا دور بشه،موفق تر از پیش باشید و بدرخشید