در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش کالاندولا
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:13:07
امکان خرید پایان یافته
۲۳ بهمن تا ۲۷ اسفند ۱۳۹۷
۱۵:۰۰، ۲۱:۰۰ و ۲۲:۱۵  |  ۴۵ دقیقه
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
چند ساله که یازده سالته؟ هنوز هم فقط با چراغ روشن خوابت می‌بره؟ طبیعیه. چون هیچ وقت، هیچ چیز، از یاد هیچ کس نمی‌ره.

یادداشت کارگردان:
اگه این همه سال داشتی تلاش می‌کردی که از ذهنت پاکش کنی و پیش خودت فک می‌کنی که موفق شدی، کالاندولا برات انتخاب مناسبی نیست.

توجه:
۱. این نمایش یک اجرای محیطی است، شماره صندلی‌ها تنها به منظور فروش بلیت است. هر سانس اجرا تنها ۱۱ تماشاگر دارد.
۲. تماشای اجرا برای افراد زیر ۱۶ سال ممنوع است.
۳. لطفا حتما حداقل پانزده دقیقه زود‌تر در عمارت نوفل‌لوشاتو حاضر باشید. در صورت تاخیر (حتی یک دقیقه)، امکان دیدن اجرا وجود ندارد و هیچ مسئولیتی بر عهده‌ی گروه نیست.
۴. در صورت رنج بردن از تنگناهراسی (کلاستروفوبیا) پیش از شروع اجرا، به خانم افشار اطلاع دهید.

» اجرای پیشین این نمایش


- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۶ سال خودداری نمایید.

  • تماشاگر گرامی، درب سالن راس ساعت آغاز نمایش، بسته می‌شود و به هیچ عنوان امکان ورود پس از بسته شدن درب وجود ندارد.

اخبار

›› نمایش «کالاندولا» به کارگردانی احمد سلگی برای دومین ‌بار به صحنه می‌رود.

ویدیوها

مکان

خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو، نبش تقاطع رازی، پلاک ۱۸، عمارت نوفل‌لوشاتو
تلفن:  ۶۶۹۵۲۶۰۰

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
زمان یه خط صاف نیست
یه دایره ست
زمان یک پاره خط است.
۲۸ اسفند ۱۳۹۷
زمان اگه دایره باشه دوباره برمیگردیم به نقطه شروع ولی میدونیم که هیچ لحظه ای تکرار نمیشه.
۲۸ اسفند ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کالاندولا برای پوستهای زخمی و آسیب دیده داروی خوبیه ولی روی پوست سالم بی تاثیره ،شغل من به من یاد داده پیشگیری همیشه بهتر از درمانه، آقای سلگی عزیز کالاندولا برای این زخمهای عمیقی که شما به نمایش گذاشتید هم بی تاثیر این زخمها درمان قوی تری لازم دارن که آثاری ازشون به جا نمونه که بعد ۲۰ یا ۳۰ سال هنوز تو روح و روان و شخصیت فرد تاثیر بذاره .جناب سالگی من جواب سوالتون رو میدم من باز هم به این دنیا می اومدم هرچند که حاضر نیستم فرزندی داشته باشم مادر شدن مسئولیت سنگینیه ولی برای این می اومدم که حامی بهتری برای کودکان اطرافم باشم که نگذارم به کالاندولا احتیاج پیدا کنن(پیشگیری) و از خیلی اتفاقاتی که ممکنه برای بچه های اطرافم پیش بیاد با چشم باز جلوگیری کنم همه ما میتونیم با نگاه دقیق به اطرافمون مانع از سوء استفاده ها بشیم .من باز به دنیا می اومدم واز تمام خانواده و اطرافیانم سپاس گذارم برای تمام کودکی ساده وسالمم.
جالبه ولی یکی از راه‌های درمانی‌ای که واسه افرادی که ptsd دارن پیشنهاد می‌شه exposure therapy هست؛ یعنی رو به رو شدن با خاستگاه اضطراب و ترس‌شون، حالا قطعاً به صورت کنترل شده. کسی که میاد این اجرا رو می‌بینه دچار این پروسه می‌شه، که می‌تونه واسش تاثیر درمانی داشته باشه؛ البته چون خیلی کنترل شده هم نیست ممکنه باعث پنیک اتک و این‌جور چیزا بشه، درنتیجه ریسک هم هست. ولی خب به نظر من خودش یه قدم به جلوعه، چون افرادی که این‌جورین معمولاً انقد واسه‌شون سخته کنار اومدن و مقابله کردن، که بعضی وقتا دچار انکار و فراموشی هم می‌شن.
هنر یکی از بهترین راه‌های تخلیه‌ست.
نظر من اینه که، کالاندولا تاثیرش رو می‌ذاره هم رو اونایی که زخم دارن، هم اونایی که ندارن.
پ.ن: البته من روان‌شناس نیستم، فقط به این‌جور چیزا علاقه دارم.
۲۵ اسفند ۱۳۹۷
خانم مرادی مواجه آخرین پله از حلقه درمان هست وحتما قبلا فرد باید آمادگی روانی برای روبرو شدن با خواستگاه اصلی اضطرابش داشته باشه و گرنه به جز موارد جسمی که اشاره کردید احتمالا موجب تشدید اختلال خواهد شد‌.
۲۶ اسفند ۱۳۹۷
اشاره کردم که قطعاً باید کنترل‌شده باشه و در ادامه...
۲۶ اسفند ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
شروع اجرا خیلی غیر منتظره بود . جدا از فضایی که درش قرار گرفته بودیم ، سوالات و آمار هایی که در اختیار ما قرار گرفت من رو متوجه این موضوع کرد که این تیاتر پژوهشی ساختار شناسانه در باب یک مسئله بسیار حساس در جامعه ست . عبارت نمایش خوب یا بد در مورد این تیاتر چندان قابل استفاده نیست . شما در این اجرا با فضای جدید و دنیای تلخی مواجه خواهید شد که شاید بخشی از تجربیات کودکی شما در خودش داشته باشه . اما نمایش در پرده آخر خودش به واکاوی متجاوز در فضایی که گویا استعاره ای از اجتماع بوده میپردازه اما حقیقتا توضیح دقیقی از احوالات یک متجاوز ارایه نمیده چرا که این نمایش اساسا نه در باب واکاوی بلکه در قامت روایت خودش رو بروز میده . شاید این نمایش رو بتونیم به عنوان پژوهشی در زمینه آسیب شناسی اجتماعی بدونیم و جدا از مسایل مربوط به کاستی های فرم و گاها محتوای نمایشی به عنوان یک اثر تاثیز گذار به تماشای اون بشینیم .