نمایش›زندگی در تیاتر

دلم برای زندگی در تئاتر تنگ شده؛ این نمایش جادویی که منو میخکوب کرد و برد تو حال و هوای اولین تئاترایی که می دیدم، روزای اول جوونی که چهارراه ولیعصر و مراکز فرهنگی هنری و کافه هاش با بوی قهوه و پوستر نمایشا رو در و پنجره شون مسحورم می کردن.
نمایشی که جادوی تئاتر داره. نمایشی که طوری مجذوبم کرد که یادم بره تو شبی از آخرین شبای آذر بدون تشکچه نشستم کف سالن سرد مستقل، بین اون همه تماشاگر خارج از ظرفیت که خدا میدونه چند نفر بودن.
دوست دارم باز ببینمش...
شاید بهترین نمایشی که دیدم.

بی حرف اضافه ، بی شعار عاشقانه
این یعنی یک پایان ...
( رابرت )

بی حرف اضافه ، بی شعار عاشقانه
این یعنی یک آغاز ...
( من )
منی که نگاهم ... دیدن ادامه ›› به تئاتر به دو بخش تقسیم شد
قبل از زندگی در تئاتر و بعد از زندگی در تئاتر ...
گفتم ابتدای سال یادی بکنم از یکی از لحظه ساز ترین و خاطره ساز ترین های سال قبل و آرزوی درخشش همیشگی کنم برای میر سعید مولویان عزیز ، ایمان جان صیاد برهانی و البته محمد برهمنی عزیز ❤️