چیزی نمانده است به فریادهای داغ
یعنی به فصل آخر آتش میان باغ
بر بال صبح چلچله از راه می رسد
چیزی نمانده است به مرگ فجیع زاغ !
بوی خوش رها شدن از هفت خوان درد
همراه عید آمد و پیچید در دماغ
چیزی نمانده است به دستان آرزو
در دست های روشن آینه با چراغ
چیزی نمانده است به نور امید و مهر
یعنی به فصل خوب شکفتن به باغ و راغ
وقتی فرشته آمد و دیو از کرانه رفت
ما را نگاه آینه ات می شود ایاغ
چیزی نمانده است به آغوش های باز
چیزی نمانده است به گل بوسه های داغ



از: اهورا

خواستم تنهایی ام را با کسی قسمت کنم
بهتر آن دیدم که از شخص شما دعوت کنم
عشق تنها رشته پیوند این دل با دلت
عزم کردم تا کمی درباره اش صحبت کنم
خوب من بانوی شهر قصه های عاشقی
می شود آیا شبی با روحتان خلوت کنم
حرفتان روح مرا پیوسته صیقل می دهد
کاش می شد لحظه ای درمان این علت کنم
با خودم گفتم که بعد از این تمام عشق را
مثل نانی بین خودم با شما قسمت کنم...


از: اهورا

طنز عبارت است از تصویر هنری اجتماع تضادها (نقیضین) "دکتر شفیعی کدکنی"
قسمتی از منظومه زهره و منوچهر اثر درخشان استاد ایرج

باش تو چون گربه و من موش تو
موش در افتاده به آغوش تو
گربه صفت برجه و گازم بگیر
ول کن و پرتم کن و بازم بگیر
من نه تو را بیهوده ول می کنم
گر ندهی بوسه دوئل می کنم
بوسه مگر چیست فشار دو لب
این که گنه نیست چه روز و چه شب

ای آنکه به دیدار تو روشن دل ما
چون روز همه شب از رخت محفل ما
دل از سر کوی تو کجا پای کشد
تا آنچه عجین به عشقت آب و گل ما
در خلوت خاطر فروغ زندگانی
ای زندگانی را امید جاودانی
ای درسپیده دم صفای صبح هستی
ای نکهت افزای هوای می پرستی
ای همچو آیینه آیین تو روشن
ای از گل رخسار تو محفل چو گلشن
از عطر نام و یاد تو ای عزیز دلبر
بادا نشان و جان و دل ما را معطر