نمایش›هتل کوهستانی

هتل کوهستانی
تصویر جامعه ای است کوچک اما با بار سنگینی از هستی انسان هایی نه در معنای زندگی که نه در زندگی .
واسلاو هاول با این نمایش انسان را به بازخوانی خود خوانده . و امروز براستی کاوش هویت و شناخت و انتظار انسان از خود چون هوا برای نفسی تمیز ، نیاز است
گمگشتگی ، نوسان و چرخش در خویشتن خویش و در روابطی سست با آدم ها ، می سازد از ما خسی بر آب و پری بر باد . براستی همه مثل هم هستیم ؟ گر نباشیم ، نبودنمان هم چندان دور نیست .
به کجای این شب تیره بیاویزم
قبای ژنده ی خود را
آریو جان درود ها بر شما نیک ورز فرزند اندیشمندم . توفیق به افزونت را می بینم عزیزم .
گروه دوست داشتنی نمایش ، فرزندان نکویم عشق و تلاشتان را می ستایم . صحنه ها را به صدق جان دهید .
از صمیم قلب آرزوی بهین روزان تئاتری برایتان دارم .