نمایش خاصی بود و من از دیدنش ناراضی نیستم. در زمانه ای هستیم که نویسنده گی و روشنفکری دیگر ارزش و اعتبار سابق را ندارد و از این راه به زحمت امرار معاش میشود کرد و در آخر هم مجبور میشوی به کار کردن در سیرک و جنگولک بازی . ولی اگر کابوی و‌ سارق باشی و به جای سیاه کردن کاغذها با کلمات قلمبه سلمبه، نقشه و طرح دستبرد از بانک یا اختلاس رو بکشی هم ارزش و اعتبارت بین مردم بیشتره ( به خاطر پول) و هم زودتر پله های ترقی را طی میکنی. سرنوشت بد اندیشه ورزی در سرزمین ما را این نمایش به تصویر کشیده.
طراحی صحنه ساده بود که یک دکه روزنامه فروشی که البته شبیه دکه های معمول نبود و بیشتر به دکه های روستایی و بین جاده ای شبیه بود و این دکه گاه تبدیل به کافی شاپ یا رستوران هم میشد.
بازیها تعریف زیادی نداشت و بازی نویسنده و پسر نوجوان کم جان بود و میتوانست بهتر باشد. بازیگر نقش نویسنده به نظرم بی حس و حال صحبت میکرد که شاید خواسته ی کارگردان بوده تا سرخوردگی و ناامیدیش را نشان بدهد.
خانم محترمی که کنار بنده نشسته بودی و میخواستی از اجرا عکس و فیلم بگیری و وقتی من بهت اعتراض میکردم ناراحت میشدی و غرغر میکردی: لطفا رعایت کن و گوشیت رو در حین اجرا از کیفت بیرون نیار!
عرض تشکر و خسته نباشید به کلیه ی عوامل اجرا

موضوع نمایش خلاقانه و جالب بود: تغییر نقش زن و مرد و با این تغییر خلق موقعیتهای جالب و گاه مضحک. اینکه زن نقش شوهر داشته باشه و مرد نقش زن بدون اینکه وارد شوخیها و حرکات سخیف و کلیشه بشوند، تحسین برانگیز بود. در جامعه مردسالار ما که زحمات و تلاش زنها در نقش همسر و مادر کمتر دیده میشه و کمتر ارج نهاده میشه، ساخت چنین نمایشهایی با این موضوعات قابل تقدیر و زیباست.
بازیها خوب بود و بدون اغراق. دکور مختصر میشد به چند چهارپایه و میز. در زمان تغییر صحنه، بازیگرها به ترتیب ترانه ای میخواندند که خیلی جالب بود.
عرض تشکر و خسته نباشید به کلیه ی عوامل اجرا

یک نمایش ساده و بی شیله پیله در سالن کوچیک و جمع و جور استاد انتظامی. من دوستش داشتم. بازیها به اندازه و خوب بود با اینکه بازیگرهای جوان و کم سن و سالی هستند ولی خوب از عهده ی نقششون برآمده بودند.
با اینکه دکور و طراحی صحنه ی خاصی نداشت و خلوت بود ولی بازیهای خوب و صمیمی بازیگرها آدم رو راضی میکنه. نحوه پرداختن به مسئله ی مرگ و زندگی و چرایی زندگی ( اینکه اصلا برای چی به دنیا میاییم و کلی خوشی و ناخوشی رو تحمل میکنیم و بعد میگذاریم میریم) جالب بود و بدون استفاده از جملات مبتذل از آدم خنده میگرفت.
موسیقی رو هم دوست داشتم.
عرض تشکر و خسته نباشید به کلیه ی عوامل اجرا