خانم اسدالهی چرا داستان فیلم لو (اسپویل) میدیدن ، من واقعا خوشم اومد ولی متاسفانه در مصاحبه ابتدایی خانم اسدالهی کاری کردن که تقریبا کل فیلم برام باز بشه ...
لطفا یا اون قسمت از مصاحبه ابتدایی حذف کنید یا دوستان اگر میخاهید این فیلمو ببینید صحبت های پیش از نمایش فیلم نبینید و بعد از فیلم نگاه کنید.

لطفا تگ یا نشانه برای برنامه آقای شهاب حسینی نیو ویوو ( نگاه جدید) بسازید تا تمام برنامه در یک صفحه دیده بشه.
حالا در مورد فیلم بخوام بگم هر چند در کل برای من قابل قبول بوده ولی اولا داستان دچار ایراداتی که اصطلاحا باور پذیر نیست ولی چون ممکنه برای دوستان داستان لو بره اینجا اون مواردو اشاره نمیکنم و دوما این موضوع بهتر بود بصورت یک فیلم بلند ساخته میشد یا حداقل حدود ۵۰ دقیقه، بیشتر فیلم برای من تداعی کننده خلاصه فیلمی بود که شاخه برگ های فرعیشو بریده بودند که با کمترین توضیح و سریعا باید درک شود.

با عرض سلام و خسته نباشید به عوامل محترم تیوال

اتفاق خوشحال کننده ای بود، نسخه سوم تیوال بی شک کارامدتر و سریع تر خواسته کاربران را انجام خواهد داد، پوسته زیبا و چشم نواز این نسخه باعث میشود کاربران در گشت زنی سایت و خواندن مطالب لذت دو چندانی هم تجربه کنند.
جا دارد به همه شما دوستان عزیز تبریک بگم و تشکر کنم بخاطر تلاش شبانه روزی برای خلق این نسخه تیوال.
امیدوارم این اتفاق باعث بشود پیش زمینه های نسخه چهارم هم شروع کنید .

با آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون شما تیوالی های عزیز

در بسیاری از لحظات این نمایش، یاد محاصره لنینگراد ( سنپترزبرگ امروزی ) افتادم (بنظر قسمتهایی از سخنرانی استالین در نمایش بگوش میرسید).
شیر ... دیدن ادامه ›› خشک، شاید نماد یا عنصری نجات بخش در قطحی و بدبختی حاصل شده از جنگ باشد، علی الخصوص کودکان و مادران.
این محاصره با هدف کشتن ۲ میلیون انسان از طریق نابودن کردن منابع غذایی از طریق بمباران هوایی و گرسنگی بود. آغاز قحطی در اولین روزهای محاصره باعث شد مردم شهر شروع به خوردن هر جنبده ای مثل گربه ها و سگها کنند و نهایتا به ادم خواری روی بیاورند، براستی آیا تاریخ، جنگ ها را فراموش خواهد کرد؟ جنگی که بلاهای آن گریبان گیر مردم بیگناه میشود.
مردمی که درگیر نزاع سران و بازی گردان های این دنیا بودند، شاهد ترسناکترین اختراع بشر شدند.
محاصره لنینگراد، بعبارتی طولانی ترین محاصره تاریخ بشر، حدود سه سال طول کشید، مردمش سمبل مقاومت تمام عیار نام گرفتند. این محاصره و بحران های آن، از طاقت فرسا بودن این واقعه دردناک حکایت میکند.
این جهان همیشه در حال پرورش و رونمایی از خودکامه های جدید است، کسانی که تعیین خواهند کرد کی و کجا چه شود و چه نشود، گویی برای همه زمان ها و مکان های این کره خاکی نقشه کشیدند تا روز آن فرا برسد و از آن پرده برداری نمایند.
این وحشتناک است که فکر کنیم، برای همه ما نقشه کشیدند ! از تولد تا مرگ.
گویی حوادث و اشخاصی که منصوب میشوند، همه برنامه ریزی شده اند و ما محکوم به مشاهده فیلم ضبط شده ای از خودمان هستیم.

پ.ن
دوستانی که این نمایش دیدند یا میخان ببینند، بد نیست این موزیک 3 دقیقه ای گوش بدن، بنظرم فرقی نمیکنه قبل و بعدش باشه.
https://radionama.com/music/-/asset_publisher/uYpbOvB1WWtK/music/id/4037593

با سلام خدمت عوامل و بازیگران محترم ( اسپویل خفیف )
حیفم اومد که در مورد نقاط ضعف نمایش صحبت نکنم، اصولا زیاد ترجیح نمیدم ایرادات نمایشو توی ... دیدن ادامه ›› دیوار بنویسم اما چون این نمایش بقدری برام جذاب بود که حتی متوجه گذشت زمان نشدم دلم میخاد این مواردو بگم. ایده کار خیلی خوب بود و حتما اگر فرصت کنم باز هم به دیدن این نمایش میام. تعریف کردنی های نمایش زیادبود ولی میزارم برای بعد. فعلا در همین اندازه بگم میتونه این نمایش در رده نمایش های 4 ستاره و حتی 5 ستاره قرار بگیره اگر نمایش منسجم تر و بهتر پرداخت بشه. نمی گم مواردی که پایین میگم اگر اعمال بشه این نمایش 5 ستاره خواهد بود، نه من میگم یجاهایی کار برای من توی ذوق میزد که باعث پس زدن من در فضای کار میشد.
یکسری ایرادات وجود داشت که فکر میکنم خود عوامل متوجه شدن و زیاد ایرادی هم وارد نیست که شب اول توپوق و ناهماهنگی وجود داشته باشه که حتی مطمئنم به مرور نحوه بیان و ادای دیالوگ ها به نسبت شخصیت ها همگن تر خواهد شد.
ولی باور کنید هر جور که فکر کردم از پست مدرن تا فانتزی و سورئال تا آنسوی آوانگارد و هر چی که اسمشو میزارید که دلیل بر اینکه ساختارشکنی کنید ، متوجه نمیشم چرا باید فیروزخان اینقدر موجود لطیف با ظاهری مثل دانشجوهای تئاتر و هنر بیاد روی صحنه ؟!
اون شخصیت خونخوار و ستمگر کجا، این بازیگر و کارگردان با کلاه نمی دونم اسمشو چی بگم کجا ! حداقل اون کلاهو بردار !
من نه انقدر سوادشو دارم و نه میخام با یک شخصیت متضاد نسبت به موجودیتش همزاد پنداری کنم.
مثل اینه که جلوی من قرمه سبزی بزارن و با خیال وگاس استیک با سالاد آنتروکت بگن بخور و تاکیداً بگن، دقت کردی استیکه، ول دان بود ؟!
خیلی سخته
برای من نشدنیه ...

تمام گفتنی هارو دوستان گفتن و من ماندم با گفته های غیر قابل گفتن، نمایش تامل برانگیز شهیدن در بهترین حالت ممکن هیجان و معنا را برای مخاطب خود فریاد میزند، فریادی از بی نهایت به نقطه صفر و بالعکس در قالبی منظم که گاهی سراسیمه و بی قاعده است.

به سرم زده برم سبزوار :)))

چهره واقعیت گاهی میتواند آنقدر زشت و ترسناک باشد که مرا قانع کند، با آن روبرو نشوم و یا بترسم آن را ببینم یا بشنوم، گاهی اوقات با دستان سیاه و خون آلود خود که تداعی کننده جنون و دیوانگیست، درب خانه مرا میزند، ناخودآگاه بسمت درب کشیده میشوم، درب را باز می کنم ولی توان روبرو شدن را با او ندارم، لبخند می زند ولی من بدون اینکه تعارفی بزنم درب را به رویش می بندم، آنقدر درب را میزند که تصمیم میگیرم به هر کجا که شد فرار کنم. اما به خودم می گویم یک لحظه صبر کن، ممکن است کسی که پشت درب ایستاده است، مادر یا برادری باشد که سالها قبل خانه را ترک کرده باشند یا اینکه پستچی با یک لباس ایرلندی که برایم بسته ای را آورده است، شاید داخل آن بسته چیزی که همیشه جستجو می کردم باشد، کلیدی برای نجات، یک کتاب راهنما و یا اسلحه ای برای یک انتخاب.
رسالت سروده هایی با محصول عشق، چندان دلخواه من نیست، هیچ وقت از خواندن صفحه چهل آن کتاب نمی ترسیدم، فقط برای سرودن یا حتی خواندن شعری که مرا رها و آزاد کند در حال جستجو بودم، برای یافتنش تمام تابوهای دنیا را خواهم شکست، راه های ممنوعه را خواهم گشود.
شاید من هیچ وقت آن چیزی که فکر میکردم نبودم و یا نخواهم بود آن چیزی که می اندیشم.