جان دلم...چقدر خوشحالم شدم این برگه رو دیدم.مهیار کوچولوی ما چند ماه دیگه میشه نه ساله.اولین خواهرزاده ی من که از سه سالگی با نمایش آشناش کردم.چند سال قبل اولین بار این نمایش رو دید و عاشقش شد.یادمه جایی رفته بودیم یهو گفت بریم دوباره ببینیم و باز اومدیم.و مجدد سال بعدش بود یا کی نمیدونم اجرای جدید رو برای بار سوم دید.و بعد دو سال بیشتره چشم به راه این نمایشه.الان یه خواهر کوچولو داره که اونم میاره نمایش ببینه.هر بار میارمشون کانون پرورش فکری میگه برو سوال کن ببین دوباره میذارن ببینم.و امروز با ذوق وسط شیفت کاری زنگ زدم مهیار به آرزوت رسیدی.مهتا رو هم میبریم اینبار.و صداش عوض شد از خوشحالی.به جرات میگم هرگز هیچ نمایشی نتونست جای این نمایش رو تو دلش بگیره نه حتی دوره گردها.و ای کاش هر چند سال اجرا برید تا روزی کودک خودم هم ببینه این اثر بی نظیر رو

تو کتاب دوم ابتدایی پارسال ننه سرما و عمو نوروز رو خواهر برادر اعلام کردن.همه ش میگفت مگه اینا قرار نبود ازدواج کنن؟پس چرا نمایش با کتاب ما فرق داره؟:)

امروز بعد از مدتها کسی نبود که نیاز به تکیه دادن به من داشته باشه،من بودم و تنهایی و ساعاتی که مسوولیت هیچ چیز گردنم نبود و دلی که عجیب تنگ مامان بود،گوشی رو برداشتم و دو اجرایی که دلم میخواست ببینم بعد از یکسال و میدونستم روز آخر اجراشون هست رو دیدم،یکی پر شده بود و یکی جا داشت،بلیطی خریدم و رسیدم به مونولوگی که شاید خیلی قوی نبود اما بازیگری داشت که باعث میشد غرق بشم تو قصه ی پسری تنها،پسری که درگیر بیماری مادر بود،بی پناه شده بود.اسامی که روی دیوار پخش شد،دنبال اسمت گشتم فوزیه،کاش معجزه ای بود و یکبار در حد شریک شدن برای دیدن یک تئاتر دیگه همراهم میشدی،نه درست میگفت پسرک تنها معجزه اتفاق نمیفته،و هر بار که از کهشکشان چشمهای مادرش گفت قلبم تکه تکه شد.

قطعا هر کس دیگه این متن رو اجرا میکرد و قطعا اگر مدتها از دیدن آخرین تئاتر بزرگسالم نمیگذشت،از این نمایش به این اندازه لذت نمیبردم اما شرایط برای غرق شدن تو قصه ی پسرک مهیا بود و شبی شد که میخواستم.بعد از یکسال و خورده ای دوری از دیدن تئاتر...

در کل بدلیل اتفاقات زندگیم فعالیتم تو فضای مجازی خیلی کم شده.تیوالم که دیگه اصلا و ابدا مثل قدیم نیست.اما چون دفعه ی پیش سر عدم هماهنگی سایت تو خرید بلیط کمی خشمگین نوشته بودم به حق دونستم که بیام و بگم نمایش خیلی جذابی بود بخصوص برای کودکان ابتدایی.شاد و موزیکال با کلی حرف که بچه رو خسته نمیکرد.بعد از نمایش یک هدیه و دو فصل هیچ نمایشی مهیار هشت ساله ی من رو به وجد نمیاره.اینبار گفت یه پله پایینتر از اون نمایش بود براش و بیشتر از باقی نمایشها لذت برده و خوشحال شدم حوصله ش سر نرفت و صدای خنده هاش رو میشنیدم.خواهرزاده ی کوچولوی دیگرم هم لذت برد اما مفاهیم برای بچه های دبستانی قابل درک تر هست.

در مورد خرید بلیط هفته ی گذشته دیگه جای صندلیهای انتخاب شده پر نمیشد.هرچند سخت و با فاصله تونستم بلیط بخرم اما تا یک ساعت اول حدودی میشد صندلی انتخاب کرد.احیانا نتونستید بلیط بگیرید کنار هم برای بچه بگیرید و از مسوولین درخواست صندلی کنید اگر بچه نمیخواد تنها باشه.با وجود حواشی زیاد و سختی خرید بلیط و سالن گرم که گویا قصد درست کردنش رو ندارن این نمایش به صدای خنده ی بچه ها میارزید.

در روزگاری که برای بزرگسالان نمایش درخوری نیست و خودخواسته و ناخواسته تیاتر تحریم شده همین که چراغ نمایش کودکی به این زیبایی روشن مونده باید از شما تشکر کرد.مدتهاست چیزی تو این صفحه نمینویسم اما لطف شما در حق کودکان و زمان و خلاقیتی که صرف کردید باعث شد علاوه برخواهرزاده ی هشت ساله م بچه ی دو سال و نیمه ی ما هم پای اجرا بشینه و اولین تیاتر کودک زندگیش رو تجربه کنه.دیشب میگفت نانا نمایش دوست دارم .بازم بریم...و این یعنی شما موفق بودید.

فیلم سزار رو سالها قبل دیده بودم اما همیشه تئاتر برای من اثرگذاری خیلی بیشتری داره،سزاری که از دل تاریخ بیرون اومد و بهانه ای شد برای متنی عجیب.قصه سزار نبود،هر واقعه ی تاریخی دیگه میتونست با چنین مضمونی هم گام بشه با قصه ی سی مرغ،اصل سی مرغ بود و باقی بهانه و چه تلفیق زیبایی از سی مرغ و مرگ سزار ساخته شده بود،تئاتری کامل که تمام ارکان لازم رو داشت،از بازی های خوب،طراحی صحنه،حرکات بدن،موسیقی،آواز و متنی سنگین که با هوشیاری و تلفیق موسیقی و شعر و ادبیات از سنگینی کار کم کردند،اخیرا متون و اجراهای خیلی پیچیده به دلم نمیشینه،اما این اجرا برای من خیلی فرق داشت.و کلاغ،کلاغی که در آخر دلش میخواست زبان همدیگر رو میفهمیدیم،کلاغی که بهانه ای بود نه علت یکی نشدن مرغها و در بند شدن سی مرغ در کابوسی که بارها و بارها در تاریخ تکرار خواهد شد،و چه صدای رسا و زیبایی داشت بازیگر کلاغ که شک ندارم تا مدتها توی گوشم خواهم شنید،همینطور که تصاویری که دیدم از ذهنم بیرون نمیره...اجراهای خوب و تلاش گروه جوان همراه این نمایش برای من خیلی ارزشمند بود و تمام قد برای تک تک شما دست زدم چه در پایان کار چه در دل خودم،مرحبا

و در پایان دو نکته و یک حس غریب که مینویسم،نکته ی اول اینکه بدجور دلم میخواد موسیقی و ترانه ها رو جداگانه گوش بدم،راهی اگر هست بهم بگید تا دانلود یا تهیه کنم و نکته ی دوم منم منتظر بودم حداقل برای تماشاگران تاکسیدرمی تخفیفی گذاشته بشه،بعد که خوندم جمعیت زیادی تو اجرا هستن گفتم حق دارن و موقع دیدن اجرا گفتم نوش جانشون،ماجرای تخفیف رو خوندم بازم گفتم عیب نداره با این تعداد بازیگر و طراحی صحنه و این زحمت اما خب خیلی از تماشاگران دانشجو هستن و یا هنوز مشغول به کاری جدی نشدن کاش راهی باشه دلجویی کنید از دوستان یا توضیحی بدید که از گروه گرم و صمیمی شما جز این انتظار نمیره،چون به هر حال همه حق داشتن از این تخفیف بهره مند بشن

و حس غریب امشبم،از تئاتر که اومدم بیرون دلم نمیخواست خونه برم،نمیدونم گذر زمان و شکستن بعدها با موسیقی عجیب نمایش ... دیدن ادامه ›› بود که باعث شد حس کنم مامان خونه ست و مثل اون قدیما زدم بیرون و تئاتر دیدم و میدونم برگردم نشسته روی مبل و میگه یه تئاترم باهم بریم کارام سبکتر شد؟بعد با خنده بگه یعنی چی تا این موقع شب تو خیابونها چرخیدی بعد از نمایش؟
نمیخواستم برگردم خونه تا یادم نیفته نیستی،کاش روزی تو از دل قصه ها بیای بیرون و دوباره ببینمت نازنینم

دوباره با مهیار کچولوی خودم بعد از مدتها یه نمایش از سینا نورایی عزیز دیدیم.شاد و زیبا و برای من که هنوز معتقدم قصه های قدیمی رو باید حتما برای بچه ها خوند لذت بخش بود.تشکر میکنم با قیمت مناسب و تخفیف خوب تو این وضع گرونی هوای بچه ها رو دارید.دلتون شاد که حواستون به شنیدن قصه های بچه هاست.

سالن سپند از کانون خیلی بهتره هم بخاطر تهویه هم فاصله ی صندلیها.دنیا وقتی زیباست که صدای خنده ی بچه ها به گوش برسه و اون شب خیلی زیباتر شد.مهیار این نمایش رو دومین نمایش خوب زندگیش لقب داد.هر بار میریم بعد از نمایش دو فصل بالاخره یه ایرادی میگیره:) منتقد نمایشه عشق خاله نرگس