من حمایت از تئاتر کودک رو خیلی دوست دارم چون روزی اجرا نکنن،بچه ها قصه های کمتری میشنون،این نمایش خیلی ارزشمند بود،طراحی صحنه خیلی خوب بود،گریمها عالی،این یعنی احترام به کودک،قصه کمی اوایل برای بچه ها ناملموس بود و مدام مجبور میشدن سوال بپرسن اما در ادامه روند خوبی پیدا کرد.خیلی وقت گذاشته شده بود برای این اجرا و من خیلی تشکر میکنم اما چند نکته و یه سوال

نکته ی اول این نمایش برای بالای شش هفت سال مناسب هست،بچه باید ماجراجویی تو قصه ها رو بلد باشه و نترسه،سنین پایینتر میترسن خیلیاشون،ردیف پشتی ما دختر کوچولو هی به خودش گوشزد میکرد این عنکبوت واقعی نیست:) اینو طی تجربه میگم چون از بچگی مهیار رو بردم تئاتر کودک،خروس زری پیرهن پری رو که سنین پایینتر دیده بود روباهه واقعا بهش استرس داد و مجبور شدم کل قصه رو وسط اجرا تعریف کنم،بعد دیگه حواسم بود تا سنش بالاتر بره قصه ی پیچیده ی موجود بد و خوب نبرم مگه تعریفش کنم،البته که بعضی بچه ها مشکلی ندارن اما بچه ها حساس هستن و تا سنینی همه چیز رو واقعی میبینن،
نکته ی دوم کتابخونه رو فارسی کنید تا بچه ها بفهمن کتابخونه ست مثلا روی یه کتاب بنویسید شنگول منگول و....،این یکی از مهترین ایرادهای کار بود،
و سوالی که مهیار هفت ساله ی خاله نرگس کچلش کرد و گفته حتما بپرسم اینه که بازیگرای نقش موریانه واقعا کاغذ میخوردن یا شبیه کاغذ بود؟از وسط اجرا اینو پرسید تا دیشب موقع خواب:)))

و کوچولوی ما انقدر بزرگ شده که دیشب داشت خیلی جدی نقد میکرد کار رو و خوبی و بدی هاش رو میگفت،وای که چقدر عاشق دنیای بچه هام،با اون سوالها و لبخندهاشون،در پایان بازم برای احترامی که به کودکان قایل هستید تشکر میکنم