نمایش دلچسبی بود.
جانکاه نیز بود!
2 ساعت و نیم روی صندلی ها ناراحت نوفل واقعا اذیت کننده بود.
میتوانست کوتاه تر باشد.
گروه موسیقی جذاب و دوست داشتنی.
بازی های درجه یک.
نور میتوانست خیلی بهتر از اینی که بود باشد.
همین که اعتراض را عیان و پنهان بیان کرد قابل احترام است!
طنزش را دوست داشتم.
باز هم میگویم میشد چند پرده را حذف کرد و یا سالن مناسب تری انتخاب کرد.
یک سوال، چرا گوش های اجنه تغییر کرد؟

خلاقانه در اجرا و ایده، الکن در محتوا.
شاید اگر کنار تیم دراماتورژ با تجربه ای قرار میگرفت نتیجه نمایش چشم گیر میشد.
صدای خوب هنرمندان و اجرای خوبشون جای تشکر و تقدیر داره.
اجرای شیرینی بود.

----

اصلاحیه.
شاید الکن واژه مناسبی نبود! محتوا غنی نبود.

مبتذل و حال بهم زن.
کسل کننده و مضحک.
یک مشت شوخی جنسی برای خنده گرفتن، رقص سماع بی ربط در انتهای اجرا، صدای بلند و آزاردهنده اسپیکرها.
هر زمانی از اجرا که به این نتیجه رسیدید بهتر از سالن را ترک کنید همان لحظه انجام دهید، شک نکنید.
گروه موسیقی اجرای خوبی داشتند، اما زیادی و خسته کننده بود.
بازی ها عموما خوب بود.

عالی هستید، قلبا دوست داشتم چندین بار بیام ببینمتون.

تیوال عزیز، ممنون میشیم اگر اجازه بدید اجرا شروع بشه بعد بقیه بلیت ها را بفروشید!!
حداقل ببینیم از کدام سو دید خوبی دارد، داستان صندلی های z چیست!

مهدی یگانه عالی بود، آیدا نظری خوب و بقیه بازیگران متوسط و پایین تر بودند.|
دکور و لباس قابل قبول بود.
شخصیت هایه حاشیه ای وجودشون هیچ کمکی نمیکرد بلکه فقط ریتم را می انداخت.
متن تا جایی قابل تحمل بود، اما از جایی به بعد به قهقرا رفت! چطور میشود فردی که اینگونه عاشق معرفی میکنید در لحظه ای تغییر تصمیم دهد برای یک نقش فرعی؟!
موقعیت ساخته و پرداخته نشد، به هیچ عنوان! کاری که میتوانست نمایش خوبی باشد با بی توجهی به این موضوع، هم در اجرا و هم در متن به کاری متوسط رو به پایین تبدیل شد.
صحنه نهایی اگر نبود خیلی بهتر بود، من را یاد جنگ جهانی سوم انداخت، اما این کجا و آن کجا؟ همان ایده ای بد هم به درستی اجرا نشد.

برای من نمایش خوبی نبود به هیچ وجه.
متنی ضعیف و پر از ایراد، البته به زعم من!
بازی ها متوسط و ضعیف.
کسل کننده و مضحک.

عالی بود. لذت بردیم!
بازی ها درجه یک و کار شده، بازی گدرزی و عساکره رو بیشتر دوست داشتم.
متن خوب کار شده و با جزئیات.
اجرایی پرزحمت و خوب.
موسیقی فولکور درجه یک.
ایده کلی کار من را یاد شاهکار گسپر نوئه انداخت، Lux Æterna.
کاش زودتر میدیدم.
دوست دارم دوباره ببینم اما ای کاش در سالنی دیگر، صندلی ها به شدت ناراحت بود برای من.
بوی تعریق هم آزاردهنده بود، دیشب به این فکر میکردم که چرا در نمایش هایمان از بو برای ایجاد فضا سازی ساتفاده نمیکنیم!

دوستش داشتم.
اگر نوشته آقای کیانی نبود از دستم در میرفت!
بازی ها به اندازه و در خیلی از مقاطع خیره کننده بود، به جز دو لحظه که دیالوگ به رستی ادا نشد یا تپق بود نمیدانم!
دختر کوچکتر و عینکی مشکل بیان داشت.
ای کاش سالنی مناسب این اجرا در اختیار گروه قرار گیرد، این سالن برای این اجرا کوچک بود. ردیف یک بودم و خیلی دیر از حضور ماینتور دوم باخبر شدم!
نمایش قابل اعتنایی بود، صاحب اثر درک درستی از متن داشت و اجرای درحد انتظار ارائه داد، حرفی کاه باید را انتقال میداد.
اجرا خوب بود چون نه انقدر سطحی بود که ادم را درگیر نکند نه آنقدر پیچیده که مخاطب دریافتی نداشته باشد، هرمخاطبی بر هر سطح دانش و سوادی میتوانست اکثر چیزی که باید را دریافت کند، با دقت بیشتر و جزئی نگر بودن البته میشد دریافت های بیشتر ... دیدن ادامه ›› نیز داشت.
البته من اگر جای صاحب اثر بودم خشن تر و بی تعارف تر میساختم، احتمالا کمتر دیده میشد و شاید اصلا مجوز نمیگرفت! اما متن جای اجرای جسورانه تر رو داشت.
چیزی از پیش نمایش نگرفتم.
بازی ها شخصیت های اصلی کنار طراحی صحنه و نور نقاط قوت بود.

من خیلی دوست داشتم این نمایش را.
بهترین نمایشی بود که امسال دیدم.
بازی ها عالی بود، متن رو دوست داشتم، دکور و لباس خوب بودند.
متنی با ظرافت و خوب و اجرایی درجه یک که شخصیت ها به درستی ساخته و پرداخته شده بودند.

نمایش شیرینی بود!
بازی ها عموما خوب و به اندازه بود، امیدوارم این بازیگران جوان راه خود را ادامه دهند. به نظر میتوان بهشان امیدوار بود.
موسیقی جذاب بود، در بعضی مواقع صدا آزاردهنده زیاد میشد.
میزانس اول نمایش قبل افتادن پرده مشکل داشت، من چند لحظه اول دتری که روی زمین نشسته بود را کلا ندیدم! ردیف 5 بودم.
داستان شیرین بود اما در سلیقه من نیست این نوع متن متاسفانه.
هماهنگی در حرکات گروهی به شدت کم بود که نشان از کم بودن وسواس کارگردان دارد.
کاش اهمیت بیشتری به اثر بدهیم.
درنهایت از دیدنش پشیمان نیستم.

قتل قابل بخشش نیست، حکمش هم اعدام نیست، این نظر من است.
بازی ها خوب بود، ایمان و سعید برایم باور پذیر تر بودند! میترا تا حدودی اگزجره بود.
ارتباط ... دیدن ادامه ›› شخصیت ها با هم و تعریف کردن قسمت هایی از زندگیشان در داستان ها هم ایده جذابی بود!
خارج آمدن از محدوده و آرام شدن کارکتر ها چیزی بود که ذهنم را مشغول کرد، دیگر در فضای محاکمه نبودند و حکم را پذیرفته بودند!
در مجموع دوستش داشتم، مخاطب را درگیر میکرد، ریتم نمایش خیلی خوب حفظ شد، اطلاعات مرحله به مرحله و کار شده به مخاطب تزریق میشد، شخصیت ها درست ساخته شده بودند و به جزئیات توجه شده بود.

ایده نسبتا خوب بود، متن هم همینطور.
اجرا اما به زعم من اشکالات زیادی داشت.
از تپق های فراوان تا کیفیت پایین ویدئو ها، که اگر نبود خیلی بهتر بود، نه فقط به دلیل کیفیت پایین.
نمیدانم چرا جدیدا این امر زیاد باب شده!؟ به جای شخصیت سازی با یک ویدئو یا یک مونولوگ میخواهند شخصیت ها را معرفی کنند، دم دستی ترین کاری که میشود کرد!
از این بازیگران توانمند بازی خیلی بهتری میشد گرفت، که کارگردان در این زمینه نیز موفق ظاهر نشد.
عدم آمادگی که نشان از تمرین کم داشت حتی در رونانس هم نمود داشت!
کاش برای مخاطب اهمیت بیشتری قائل میشدید.
اگر مایل به دیدن هستید اجازه بدهید کمی تمرین(در غالب اجرا) انجام دهند بعد ببینید!

چقدر خوب که همه لذت بردند از دیدن این نمایش.
من نمایش را دوست نداشتم.
ریتم نمایش توسط مونولوگ های متعدد هر شخصیت نابود شد.
هربار که نور صحنه میرفت و مونولوگ ها شروع میشد با خود میپرسیدم چرا؟؟
مونولوگ هایی که داستان هر شخصیت را برایمان تعریف میکرد، سعی میکرد شخصیت ها بسازد که به زعم من ناتوان بود، کاری که باید در خود متن اتفاق بیافتد، متن و کد هایی که از شخصیت میدهد باید توانایی ساختن شخصیت را داشته باشد. راحتترین کار این است که یک شخصیت بایستاد و داستان زندگی اش را تعریف کند و عجیب تر آنکه باز هم بعد از آن شخصیت ساخته نشود.
به طور مثال پسر هنرمندی که توانایی اجرا قطعات ارزمشمندی را دارد چرا باید با ترانه ها مبتذل وایرال شده در اینستگرام معرفی شود؟ فقط برای ایجاد ... دیدن ادامه ›› فضای طنز؟
اگر مونولوگ ها حذف میشد برای من قابل تحمل تر بود.
بازی ها بدون شک خوب بود.
شاید هم من حال خوبی نداشته ام!
اگر میخواهید رئال بسازید بگذارید همه چیز رئال باشد، رئالی که رئال نباشد اصلن رئال نیست!