در روانشناس بحثی داریم تحت عنوان تئوری ذهن ( Theory of Mind )، و یک بازیگر باید در درک و کاربست این نظریه ذهن به توانایی مناسبی برسد.
نظریه ذهن به عبارتی درک حالتهای ذهنی است که باور، قصد و امیال و احساسات را شامل می‌شه. در حقیقت این تئوری به ظرفیت ذهنی اشاره داره که به ما امکان درک و استنتاج حالات روحی را در دیگران به خوبی خودمان می دهد و آگاهی از اینکه حالات روحی و روانی ما می تواند با دیگران متفاوت باشد.
در ساده ترین نوع تعریف در مناسبت با تئاتر و اجرا، یک بازیگر باید خود را به خوبی جای آن نقشی که میخواهد بگذارد که در این نمایش با توجه به نزدیکی صحنه و پشت صحنه و تطبیق نقش، این کار به درستی صورت گرفته و با توجه به اسامی نقش های نمایش گویی هرکدام نقش واقعی خود را ایفا می‌کردند.

به هر روی بازیگری پدیده‌ای عجیبی است، پدیده‌ای که به آن توجه لازم نمی‌شود: بازیگران وانمود می‌کنند که افراد دیگری هستند، برای لذت تماشاچی و بدون قصد فریب، که گاهی موفق می‌شوند و گاهی از پس آن بر نمیایند که صد البته نتیجه در یک طیف و برداری از صفر تا صد به طور مثال مشخص میشه و خیلی دو سویه مطلق نیست.

با گریز از این مسائل به گمانم نمایش در بازی موفق بود و بازیگران تلاش خودشان را کردند و توانستند آنچه متن میخواهد را به درستی پیاده کنند.
به ... دیدن ادامه ›› نظرم با توجه به مکان اجرا نیز نمایش اکسسوار و دکور کاملا مناسبی داشت و حس آن فضای مورد نظر را به خوبی انتقال می‌‌داد.
دنبال کردن متن در بیشتر موارد جذابیت خوبی را برای مخاطب رقم می‌زد و طنز نمایش نیز مناسب بود و به دور از لودگی سعی در خنده گرفتن از مخاطب داشت.
انتخاب لباس هم با آنکه ساده بود اما به نظرم خوب و در خدمت متن بود و قرار نبود اتفاق خاصی در این بخش رخ دهد، اما به طور مثال شاید نمایش میتوانست از طراحی نور بهتری بهره ببرد، هرچند نور مورد استفاده مشکل خاصی نداشت و تنها جهت فضا سازی بهتر در برخی صحنه ها مانند صحنه ابتدایی یا انتهایی یا ورود آذین به صحنه عنوان کردم.

نکته مهم برای من این بود که پیام متن کاملا مشخص است و حتی با خواندن خلاصه مخاطب می‌تواند بفهمد با چه چیزی احتمالا رو‌به‌رو خواهد شد! هنگامی صحبت از سختی، ملالت، تحقیر، شکست و آرزو می‌شود، با توجه به روایت متن تماشاگر به اندازه کافی درک می‌کند و فهم رخدادهایی که بر بازیگران رخ داده را می‌تواند انجام دهد.

بنابراین به گمانم نیازی به آن قسمت پایانی و بعد از پروجکشن بدین شکل نیست، برای من در اینجا متن دوپاره شد و زبان روایت به کلی تغییر کرد، هر انچه متن تا آنجا همراهی میکرد اینجا دچار لکنت شد، نیازی به آن لکچر انتهایی نبود، فرم آخر میتوانست در ادامه همان متن آغازین نمایش شکل گیرد و این تغییر فضای شدید را به وجود نیاورد.
هرچند می‌دانم این تغییر فضا و آهنگ متن و اجرا عامدانه بود اما به گمانم پیام آنقدر گویا بود که نیازی به این مسئله نباشد.

به هر صورت نمایش برای من شب خوبی را به وجود آورد و از حضورم در این ساعت و تماشای آن راضی بودم و بهره مناسبی از تماشا داشتم.

پی نوشت: فکر میکنم چیدمان صندلی ها در نمایش مشکل داشت، من ردیف یک نشسته بودم و طبعا مسئله ای نبود، اما دو یا سه ردیف پشتی فکر کنم دید خوبی نداشتند و چند نفر هم در آن انتهای پلاتو ایستاده نمایش را دنبال میکردند، شاید برای یک یا دو ردیف اول از تشکچه استفاده شود بهتر باشه.

با آرزوی موفقیت برای گروه اجرا، مانا باشید.
⭐️⭐️⭐️

کارکرد ذهن

در وحشی نباید از قضاوت،تصمیم گیری،کنترل، حافظه و واقع گرایی سخن برد.
می‌بایست خودتان را به دنیای بازیگران و نویسنده بدهید، قرار نیست اعتراضی صورت بگیرد، صحبت از حقوق حیوانات نیست، خط داستان مستقیم را قرار نیست پیگیری کنید.

وحشی یک برشی از درندگی است که به گمانم متن بسیار مورد ممیزی قرار گرفته است و تبدیل به یک وحشی آرام ... دیدن ادامه ›› شده است.

صحنه در ابتدای ورود تقریبا خالی و بدون دکور است و در ادامه نیز همین رویه را دارد اما دست کم برای من یک سوپرایز خوب داشت که خیلی دوستش داشتم.

از لحاظ سطح بازی تقریبا گروه بازیگران سطح یکسانی داشتند اما خب نگاهم بیشتر به سمت ابراهیم نائیج عزیز بود که این روزها دو کار همزمان در اجرا دارد. البته مدیریت صحنه بازیگران در نمایش هم به نظرم خوب بود و به اتفاقهای تصادفی واکنش خوبی داشتند.

طراحی لباس و طراحی نور به اندازه اجرا بود و قرار نبود اتفاق خاصی در آن رخ دهد و به گمانم کاملا مورد قبول بود.

متن را می‌شود به دو گونه نگاه کرد.
۱. طعنه آمیز و دارای نمادهای گوناگون
۲. دل سپاری به داستانی بر حسب مصرف افیون

راه دوم آسان تر است و من تن به راه دوم دادم، مطمئنا دوستانی که به هرگونه تجربه غیر طبیعی بودن را دارند، میتوانند ارتباط بیشتری بگیرند و از طرفی آنهایی که به دنبال منطق روایی خاصی در داستان نیستند هم از همین راه دوم بیشتر رستگار می‌شوند.

توصیه من برای تماشای وحشی، رها سازی در دنیای نمایش و ذهن بازیگران در داستان است و عدم گره گشایی و معما زدایی!

اما اگر اهل سرنخ و گره گشایی و نماد شناسی هستید هم نمایش می‌تواند جذابیت های خودش را داشته باشد.به طور مثال شاید خوانش گربه در زبان نمایش و یا زبان فرانسه، البته گربه در زبان فرانسه le chat و مذکر خطاب می‌شود.

شخصا شاید همکاری آقای پوریانی فر و ساعتچی را در هار بیشتر پسندیم اما ذوق آقای ساعتچی را که در ردیف یک در حال یادداشت برداری بودند برایم خیلی ارزشمند بود و در برخی موارد که دنبالش کردم محو اجرای بازیگرانش بود.

لذت تماشای نمایش⭐⭐⭐
گروه اجرا مانا و پراجرا باشید.

زورخانه مختلط

برای من نمایش دارای خلاقیت خوبی در اجرا و فرم بود و اجرای یک نمایش شالوده زدا در برخی موارد . در سیر تاریخ گود زورخانه ای در انحصار مردان بوده یا دست کم تصور مردانه ای داشته و آنهم مردی با بازوی بزرگ و احتمالا سیبیلی پرپشت .
و البته مرشد یا نوازنده ضرب زورخانه نیز که همواره مرد بوده است، در این روایت دچار خروج از مالوف شده و این ساخت زدایی را نیز خیلی دوست داشتم.

محوریت متن داستان بر حوالی داستان سیاوش، کی کاووس و سودابه میگذرد، مهمتر از همه این که نمایش صامت است و تنها باید به هنر ضرب مرشد زورخانه آنهم بدون کلام گوش دهید.
رجعتی دوباره به متن نمایش، به نظرم، نباید انتظار جز به جز داستان را در این روایت داشته باشیم و خود را به هنر فرم و حرکت و نوای مرشد ساختار ... دیدن ادامه ›› شکن بدهیم، هرچند به گمان من و البته بعد از گپ کوتاه با دوستان، پایان کار کمی عقیم ماند و انتظار فرجامی بهتر از نمایش می‌‌رفت.

به هرروی نمایش روایت خودش را پیش گرفت و برای لذت بردن بهتر است با روایت آن همسو شد.
ذکر یک نکته در همین سطر، آنکه به دنبال گره گشایی از فرم و پرفرمنس نباشید به نظرم همه چیز گویاست، البته اگر داستان کیکاووس و سودابه را نمیدانید میتوانید با یک مطالعه کوتاه مدت به تماشا بروید تا برخی از فرمها برای شما آشنا باشد، صد البته باز هم تکرار میکنم نمایش به زور تکه هایی از داستان اصلی را و آنهم به شکل خود روایت می‌کند.
خلاصه به غیر از پایان نمایش که عنوان شد، طراحی نور هم چیز جدیدی ارائه نمی‌کرد، میزانسها به نظرم جذاب بود و قطعا نمایش نیاز به اکسسوار و دکور خاصی نداشت، در مورد طراحی لباس هم برای من شگفتانه ای نداشت اما مورد قبول بود، طنز کار هم در برخی موارد خوب بود و لبخندهایی را از تماشاگر می‌گیرد، گفتم لبخند چون اهل قهقه به سختی هستم، مگرنه برخی با صدای بلند و راحت می‌خندیدند و لذن خنده را می‌بردند ( البته نمایش هیچ شوخی جنسی و یا لوس خاصی ندارد و به نظرم کاملا در این زمینه وزین بود).بازیهای نمایش تقریبا همگن بودند و کار تمرین شده‌ای بود و من حضور کارگردان را در نمایش حس میکردم. در شب اول اجرا به گمانم همه چیز هم خوب بود و دست کم دریافتی از ناهماهنگی یافت نشد.
به هرروی از شرح و توضیح بیشتر به دلیل اینکه هنوز خیلی از دوستان و تماشاگران آن را ندیده‌اند حذر میکنم.

در ضمن نمایش با بیش از نیمساعت تاخیر شروع شد که امیدوارم در آینده این مسئله تکرار نشود و یا تاخیر به دقایق کمتری برسد، به هر تقدیر نیمساعت در این شبهای نسبتا سرد پاییزی و در این ساعت اجرا می‌تواند آزار دهنده باشد.

بعد از اجرا نمایش برای من ۳ بود اما در طول مسیر منزل به نظرم باید بیشتر می‌شد، چون از اجرا لذت بردم.

امتیاز من ⭐⭐⭐⭐

گروه محترم نمایش
مانا و پراجرا باشید.