نمایش›آگوست در اسیج کانتی

با سلام
موفق به تماشای هر دو اکران شدم، علیرغم زحمت زیاد جناب شهرستانی و شاگردان اجرای اولیه ایشان، کار را بدون نقد و ایراد ندیدم. چند نمونه از موضوعاتی که ذهن مرا به عنوان تماشاچی اغنا نکرد را مطرح می نمایم:
1- شلوغی بیش از حد کاراکترها و رفت و آمد بیش از اندازه آنان بر روی صحنه.
2- تاکید کارگردان برای وفاداری به اصل متن نمایشنامه باعث شده بود تعدادی از آنها به عنوان یار زیادی، به چشم بیایند. به طور مثال: کلانتر که حضورش در نمایش را متوجه نشدم. که می توانست با یک تلفن خبر خودکشی را اعلام نماید.
3- من در انتهای نمایش دوم متوجه حضور چارلی به عنوان شوهر خاله خانواده شدم و در تمام نمایش تصور بر این داشتم که او عموی خانواده است.
4- بازی مکانیکی و ربات گونه بازیگران که کاملا قدرت خلاقیت و نوآوری را از بازیگر گرفته بود،کاملا به چشم می آمد.
5- احساس ترس و ناامنی بازیگران از حضور خود کارگردان، چنان مشهود بود که بازیگران به هیچ عنوان با تماشاچی ارتباط برقرار نمی کردند. به نوعی ... دیدن ادامه ›› نگران تایید و توجه کارگردان بوده تا مخاطب !
6- دکور پرخرج و پرزحمتی ساخته شده بود که به نظر زیاد مفید و کاربردی نبود. مثلا کاربرد اتاق خواب یا تراس جلوی سن تنها فضا را از بازیگر گرفته بود.
7- اجرای تعدادی از بازیگران زن، قابل تحسین بود اما در اکران بازیگران مرد نکته قابل توجه ای وجود نداشت.

جدای از این انتقادات، این اثر هنری دارای مزایایی هم بود که البته وقتی امضای جناب شهرستانی را دارد، برایش کافی نخواهد بود.

دکتر هانا استیفایی را از سال 94 و دوره ی ارشد ادبیات انگلیسی می شناسم. دختری آرام و عمیق و درونگرا و به غایت فروتن و محجوب. اغلب راجع به عشق مشترکمان ادبیات باهم حرف می زدیم و هربار از دید موشکافانه و خوانش های منحصر به فردش در شگفت می شدم. می دانستم به موازات دانشگاه، دوره های صداپیشگی و بازیگری تاتر را می گذراند. وقتی گفت که برای دیدن اولین اجرایش بیایم، خود را برای شگفت زدگی آماده کردم. او عادت دارد که هرکاری را به زیبایی انجام دهد. اما باز چنان حیران و انگشت به دهانم کرد که نفسم بند آمد. وایولتی که از هیچ بعد ظاهری و اجتماعی با خود او تناسبی نداشت، چنان در وجود مدیوم خود، خوش آشیانه کرده بود که گوییا این دختر آفریده شده تا وایولت را با همه ی ابعاد و ریزه کاریهای وجودیش بازآفریند. حین اجرا، با خودم اندیشیدم که کاش مریل استریپ این اجرا را می دید چرا که حتم دارم بسیار می ستودش.
نقش آفرینی سایر بازیگران نیز بسیار تاثیرگذار و ستودنی بود و همه ی عوامل تحت استادی و کارگردانی میکاییل شهرستانی به کمال خود رسیده بود.
دست مریزاد و آرزوی کامیابی و درخشش بیشتر برای همه ی عوامل و دست اندرکاران این مجموعه دارم که با وجود اینکه به تبع رشته ی تحصیلی، متن انگلیسی و ترجمه ی فارسی نمایشنامه را خوانده و فیلم سینمایی اقتباسی از آن را دیده بودم، باز این بازآفرینی چنان دلچسب بود که شب به یاد ماندنی و فوق العاده ای را برایمان رقم زد.