می دانی
می بایست
یک قدم به شاخه اقاقی مانده
به ایستی
یک قدم به انتهای ترانه بهار
یک قدم به رویا مانده
یک قدم به سپیده صبح
به قدم به آرزو مانده
یک قدم به انتهای ترانه های خوب
یک قدم به اوج آسمان آبی
یک قدم به ندای آگاهی
یک قدم به نفس های پی در پی
یک ... دیدن ادامه ›› قدم به شب مهتابی
یک قدم به خودت مانده

به ایستی
و کلاه به احترام
برای تمام روزگار رفته
از سر برداری
و بدون کفش
کافور به دست محو شوی
در انتظار همان یک قدم


بامدادان مرداد ۱۴۰۱

دخترت میان آگاهی تو
بدون وجود تو پای بر این دنیا خواهد گذاشت
و شاید تو را هم بیاد بیاورد
همانگونه که از دیاری دیگر از تاریخی کهن تر
خودت و مادری که هرگز تو را نزایید بخاطر آوردی
باور کن این تو نیستی که می اندیشد
این کهکشان ماست که اندیشه میکند
میان میلیون ها سال ناباوری ٫سکوت٫گرانش٫جاذبه٫حرکت٫ماده و ...
این سیاهی نیز تو را بخاطر دارد
زمانی از ازل که تلاش میکردی بدرخشی
باور ... دیدن ادامه ›› کن همه اینها همان ثانیه اول
همان سیزد و ..میلیارد سال پیش
بر درون و بیرون هستی تو
باور هایت و ستاره دنباله داره هالی نقش بست...


بامدادان تیر ۱۴۰۱

چشمانت شاید
همین امروز را به خاطر بسپارد
که چشمان من ,خسته تر از همیشه , انتظار میکشد ...
آغوشت را که بگشایی
مرگ از میان اندیشه هایم
خواهد گذشت ..
و میدانم شرم دیدگانت
عریانی اندیشه ام را
بیش از این نمی تابد
و میان لبهایمان که
هیچ حدیثی جز سکوت
نخواهد بود
لب بگشای که زبانم میان دهانم
سنگینی میکند..
نازنین اندیشه با تو خوابیدن
ترانه نیست
بهانه ایست برای خواب دیدن..

بامدادان شهریور 98

پنجره باز نشد
ساز من ساز نشد
ترس از لرزش اندام و تنت
خواهش دست من اغاز نشد
خواهش دست من آغاز که شد
...
پنجره باز که شد
پیرهنت باز نبود
شادی رنگ و رخت
کمتر از پرواز نبود

بامدادان تیر 98

باورت می شود
من هزار بار صدایت کردم
میان این روزهای تکراری فراموش نشدنی

میان سرود آفتاب و صورتک زیر ابر رفته ماه

میان عطر شب بو و ابری سیاه و پا به ماه

میان ادمها و ارزوها و یک دنیا نگاه

میان سکوت و رنگ و شور واواز سه گاه

سرم چه سنگین است بر استخوان خانه ام

دلم چه غمگین است ... دیدن ادامه ›› در این تن ویرانه ام

باز هم باورت نمیشود زندگی

من هزار بار دیگر صدایت کردم
.....
نه امروز و نه دیروز
اری از همان روز نخست که لب گشودم به شیون اعتراض
و همه بی توجه به اعتراض من برای تو !!! کف زدند
برای منی دیگر که به دام انداختی ....

بامدادان خرداد 98

تنها یک چشم برهم زدن
میان شادی های کودکانه
و امروز فاصله داریم
تنها یک چشم برهم زدن
میان خواب ارام شبانه و
امروز فاصله داریم
تنها یک چشم بر هم زدن
میان دلهوره های عاشقانه و
امروز فاصله داریم
تنها یک چشم بر هم زدن
میانه برهنه شدن و برهنه اندیشیدن فاصله داریم
تنها یک چشم بر هم زدن
میان امروز هر روز فاصله داریم
فاصله ها را نه من میسازم
نه تو



بامدادان خرداد 98

سرد است نام من
سخت است نام تو
شرم است نام من
درد است نام تو
مرگ است نام من
وحی است نام تو
دار است نام من
دار است نام تو
ساده چو خاک من 
معناست هوای تو..

بامدادان ابان 97

برگر ی که در دستانمان بود
ما را به هم پیوند میداد
تو در میان دوستانت
و من در کنج خلوت
میان گربه هایی نیم خیز
در خیال لباهایت هر گاز کوچک را
با انبوهی از سس سرخ گوجه فرو میدادم
و چه زیبا طعم شیرین نوشابه و
طعم گونه هایت به هم می امیخت
وقتی لحظه ای بی دلیل نگاهم میکردی.

فست ... دیدن ادامه ›› فود را فقط سریع درست میکنند
عجله ای برای خوردنش نیست
کمی ارام تر بخور ,... آرزو.
از انجا که میرفتی سیر بودی
از انجا که میرفتی گربه ها هم سیر بودند
و من تشنه , سیر سیر از این همه تنهایی ...

ابان 97 بامدادان

آن دو بند خون رنگ سرخ
که دو گنبد لاجوردی آسمانی را
نگاه میداشت
مرا به میان دنیایی کشاند
که چاره ای بجز تسلیم برایم نگذاشت
نمیدانم آسمان در چشمانت بود یا میانه سینه هایت
من , همه جا نفس کشیدم..
تو شعری و من سراینده
شور و من نوازنده
میسرایم اندامت را
اندیشه هایت را
و دست بر ساز تنت که میگذار
همه ... دیدن ادامه ›› چیز سنفونی میشود
میان لبهای من و تو

و آری براستی آن
لاجورد ترمه که میان دو ستون بهشت
دوازه های لاهوت و ناسوت را آذین بسته بود
با معجزه بوسه های من راه را گشود

میدانی هر نفسی که میکشی کنار صورتم
ذوب میشود سکوتم
اب میشود وجودم..

حال تو بگو از مناره ای که به اذان
نشستی بر بامش
و چه خوب نیایش میکردی
به آن نام ابدی
که وجودت را پر کرده بود از وجودش

بخوان تا برایت بخوانم
چه روزگاری بی دلیل از کف زمانه رفت
و چه روزگاری که ماندست در انتظار
موعود......

بامدادان اسفند 96

شروع ساده روز را به فردا مکول خواهم کرد ،
شاید تو آمده باشی
شاید اسارت روزگار گذشته را فراموش کنم ،
آری سراسیمه بر سروده های گذشته ام
نامی میگذارم ،
تا از ترانه های فردای با تو بودن
جدایشان کنم ,
چرا که آسمان دیروز و فردا
با خورشید و ابرهایش
باز هم همان رنگی خواهد بود

تو چشمانت را به من بده
و با گوشهای من صدا ها را تکرار کن ،

آواز مان کمی فرق خواهد کرد...




بامدادان مهر 95