شاید آنگاه که بایدی بود
بودن نصیب مان نشد
و در میانه ی رفتن
دلتنگ روزگاری که نیامده شدیم
آرزو ها ی من از ابتدای تو
تا انتهای من ،
و از این همه هیاهوی عاشقانه هم بزرگتر است.
شاید شادیم فقط بهانه دیدارت باشد ،
و تو آنقدر سر گردانی که میان من و ما
همیشه یکی انتخاب میکنی .
رویای با تو بودن
همیشه در میان ی اندیشه هایم
سنگین تر میشود
و بی دلیل بهانه خواهم گرفت ، نامت را


بامدادان مرداد ۱۴۰۳