در واقعیت که نه،

در خیال که می توانم برایت رمان بخوانم!

وقتی که تو ، فنجان به لب ، کلام مرا در خیالت تجسم می کنی ...
.
.
و من خیالت را تجسم می کنم...

....

دردت به جانم
هرجا که هستی
با هر که هستی
دست اهریمنان از تو دور باد...

زیبای دلفریب!
لبانت همیشه خندان باد!
چقدر دلتنگ چشمانت بودم...میدانستی؟!
سبز به رنگ صورتت چه می آید ؛ عجب می آید سبزِ یشم!
صورتت خورشید را می ماند!
تو خورشید حیاتی ، فقط بتاب!
همیشه بتاب!
آه ، به چشمانت می نگرم ...
چشمانت پناهگاهیست در انبوهِ جنگلِ سبز!
اصلا این تصویر، تفسیر اسم توست!
لبانت همیشه خندان باد!
زیبای دلفریب!

میان تلخ کامی های این دوران ،
شیرین کام و زنده دلم به شهریورِ تو
چند روز مانده ، میدانم!
زاد روزت مبارک باشد!

هیچ کس شاید روزی در جهانِ معنا، میزبان جشن زاد روزت باشد...
به امید روزِ معنایِ هیچ کس!

دنیا بدون نوشته های تو
توهم است ،
وهم است!
دیر زمانیست در انتظار خواندن داستانی کوتاه بلکه حتی بلند از تو موهایم کم شده
سفید هم شده کم!
توکه نمی دانی چه تپشی داشت آن روزی که پرتقال خونی چیدم... ای خدا! چندبار؟ چندبار خواندم؟!
و آن روزی که
دیدم می شود گاهی انار را در مشقی سیاه، دید و چیدو خواند!

لطفا
لطفا بنویس یا اگر نوشته ای، بر دیواری بیاویز بلکه وهم آلودترین این روزهای تلخ دنیا را بشود زندگی خواند!

هرگز چه بی رحم است! ?

خخخخخخخخ!
نه آن خخخخخخخخ
این خخخخخخخخ، لحظه خفه شدن است؛آنی که در خیال غرق شده ام....
نجاتم نداد بلکه غلیظ تر کرد و فرو رفتم...
من ته خیال را دیده ام
دری بود با نقش تو
باز کنم، نقشت محو می شود...
اکنون ته خیال رو به دری با نقش تو نشسته ام،
باز کنم می روی ، باز نکنم خفه می شوم...خخخخخخخخ!

می خواهم
دیریست که می خواهم
برایم ترانه ای بسرای!
می خواهم بخوانم
می خوانمش...
از قلب ترانه ات
با تپش حنجره ام
مولودی خواهیم داشت....
نامش را تو بگذار...
اذان اولش با من...

آغاز سال برای هیچ کس شهریور است...
شهریور آستان توست...
و تو دلیل هجرتم به هیچ کس...

سی و ...مین آغازت مبارک باد !


مخاطب خاص
از: هیچ کس

شب که می شود
فریاد ، کر می کند مرا
نه! این نه صدای بلندی است،
سکوت ، همه نمایان کند نجوایم را
شب که می شود ،کر می شوم
نزدیک شو
دور که هستی نجوای گم روز، فریاد بلند شب است، هرشب!

حال دیگر رخ نهان می کنی!
سر دلبران مشق می کنی هنوز!
وقتی قاب را پشت به رو می کنی،
شاید به دین مستان ، دعوت به دیدار باشد!
شاید مست به دیدارت بیایم!
شاید پشت قاب نوشته باشی ، برو به ...
شاید هم پشت قاب، لبخند چشمهایت را ،دوباره ببینم...
چه بخوانم....چه ببینم ، زنده نیستم که آزرده شوی...
سوخته ام
به خاکسترم ، هیچ کس فاتحه می خواند هر روز!

۹ چه می شد اگه ردامون به رنگ یار بود؟!
۸ شاید، من و تو با هم ، می شد همه کس!
۷ شایدم نه!
۶ می دانم
۵ هیچ کس تنها نیست ، بجز هیچ کس!
۴ حالا اما،
۳ سالها از تب دار ترین آذرم گذشته،
۲ چیزیم نیست ، گذشته خواری می کنم...وقتی هنوز هیچ کس نبود...
۱ چیزیم نیست...

مبارک است زاده شهریور! زادروزت، این بار پیشتر گفتم!
گم شده ات پیدا شد! در قابی نهان، دیدمتان!
آن هم مبارک است! مبارک است!
می دانستم، گفته بودم...جام بعدی حذفیست...
گل طلایی به سر ، بنشاندت ،
نوازشت کند، محبتت کند،
دوستت باشد و دوستت بدارد،
هم صحبتت باشد ، پای رمان هایت بنشیند و بخواندت...آی بخواندت...
راستی هر وقت توانستی ، بدهیت را پرداخت کن!
تو به من ، نه نه! به دنیا ، دست کم، یک رمان بدهکاری ...آی بخوانمش...

#مخاطب خاص

از: هیچ کس