در سیر تطور بشر، طبیعت چنان عمل کرده است که هیچ فردی شبیه فرد دیگر نباشد. هر یک از ما، هم به لحاظ جسمانی و هم از نظر ذهنی، موجودی منحصر به فردیم. هر فرهنگی که به هدف کارآمدی یا تحت لوای نوعی عقیده ی جزمی سیاسی یا دینی بخواهد افراد بشر را یکدست و یکسان سازد، در واقع به ماهیت زیست شناختی انسان هتک حرمت کرده است.

آزادی و دشمنان آن - آلدوس هاکسلی

گریز به گذشته ای آرمانی شده یا آینده ای آرمانی شده، گریز از ناحیه ای ست که عقل در آن پادشاهی میکند به ناحیه ای که ایمان بر آن حکم می راند.
ناحیه ای که حد و مرزی نمی شناسد....

روح پراگ - ایوان کلیما - نشر نی

یک نویسنده ای تجربه گر فرم های نوشتن .
یک جست و جوگر و دوست دار انسان طبیعت و جهان

من همیشه حس می کردم بنیانگذاران مذهبی که شرط رستگاری را ایمان به آن مذهب اعلام کرده اند آدم های مفلوکی هستند؛ گویی برای آن که به خودشان ایمان داشته باشند، نیاز به ایمان شما دارند. شما را یاد آن الهه های دوران بت پرستی می اندازند که اگر با نذرهای سوازندنی مومنان حفظ نمی شدند، اهمیت خود را از دست داده و بی اعتبار می گشتند.

لبه ی تیغ - سامرست موام - نشر ماهی

لبهایم را
به سکوت دوختم!
روزی،
که در را پشت سر آفتاب ،
محکم کردی.
وجدانم را ...
قاب گرفتم،
در بلاتکلیفی دستانت...
بکارتم،
انگار غل میزند به تبخیر غیرت عریانی ام!
با پلک هایم قدم میزنم،
به جاروب غبار دلتنگی...
باران میبارد
تا
جوانه بزند هم آغوشی لحظه هایت
بر پستی بلندی اندامم.
بر من تابیده مهتاب
که رنگین کمان
بر صورتم جا خوش میکند.

...

هر دو گروه خداباوران و خداناباوران طوری وانمود میکنند که گویا بیش از آنچه فی الواقع می دانند، می دانند. خداباوران وانمود میکنند که میدانند خدا وجود دارد، میدانند اوست که جهان را خلق کرده است و مانند آن. و خداناباوران هم وانمود میکنند که میدانند حقیقتی ورای حقایق علمی وجود ندارد یعنی فراتر از علوم طبیعی و اجتماعی، ریاضیات علوم فنی و کاربردی و مانند آن.
اگر این دو گروه توافق کنند و تصمیم بگیرند که از تظاهر به دانستن بیش از آنچه فی الواقع میدانند دست بردارند، پس عاقل ترین خداباوران و خداناباوران خواهند بود. خب حالا جای این پرسش است که در این صورت این عاقلترین خداباوران و خداناباوران مدعی دانستن چه چیز خواهند بود؟ شاید تنها این: در عالم هم حقایق علمی وجود دارد و هم راز.

پرسیدن مهم تر از پاسخ دادن است- دنیل کلاک و ریموند مارتین- نشر هرمس

همپا با فرود آمدن تدریجی خداوند از اریکه ای که از فراز آن جهان و نظام ارزشی آن را اداره می کرد، و بد و خوب را از هم تمیز می گذاشت، و به هر چیز معنایی می داد، دون کیشوت نیز از قصر خود بیرون آمد و وارد جهانی شد که دیگر نمی شناخت. بدون وجود یک داور و حکم غایی، جهان یکباره ابهام وحشتناکی پیدا کرده بود. حقیقت مقدس واحد به هزاران حقیقت نسبی مشترک میان انسانها تجزیه شد. آغاز عصر جدید همین بود و به توازی آن، رمان، یعنی الگو و تصویر این جهان، زاده شد.

رمان و اروپا - میلان کوندرا

تو بی صدا و بی دل و اتو کشیده روبروم
همش نشسته ای و من همش سوال میکنم
تو بی وفا و بی صفا و لیک عادت من است
همیشه آرزوی گنده و محال میکنم
چه خاطرات کهنه ای چه خاطرات زنده ای
و من چقدر ساده ام که هی خیال میکنم
تو سالهاست خنده را به من حرام کرده ای
و من همیشه گفته ام تو را حلال میکنم

همان وقت این فکر برایم پیش آمد که دیوانه شده ام. به خودم میخندیدم، به زندگانی میخندیدم.
می دانستم که در این بازیگرخانه بزرگ دنیا هر کسی یکجور بازی می کند تا هنگام مرگش برسد.
من هم این بازی را پیش گرفته بودم چون گمان میکردم مرا زودتر از میدان بیرون خواهد برد.


#زنده_بگور
هدایت

..

ولی آنها باور نمی کردند ، چنین دنیای وحشتناکی وجود داشته باشد ، جایی که حقیقت ، ترسناک تر از آن است که باور آدمی ، درک حقیرش را در سر ناچیزش بگنجاند.