سلام بامداد عزیز. این که شما شعرهای من رو می خونید، اونم پنجاه بار! من رو خیلی خوشحال می کنه و البته در من این حس مسئولیت رو به وجود میاره که شاعر بهتری باشم. خیلی ازتون ممنونم. خیلی خیلی خیلی!
و البته درباره ی این شعر. حق با شماست. خودم هم موقع گفتن این شعر هزاربار خوندمش اما اون چیزی که می خواستم نشد. اما بازم با این حال متوجه کاستی اون نشدم. شاید بعضی از شعرها هیچوقت قصد خوب شدن ندارن!
بازم ازتون ممنونم، خیلی :))

حس تنهایی عمیقی را در این شعر میشود احساس کرد تنهایی که با بی اعتمادی به آنچه این زمانه عشق مینامند وقتی خواندم بی اختیار دلم گرفت برای خودمان که شاید هرگز دوست داشتن و دوست داشته شدن را تجربه نکنیم . دست مریزاد

بسیار زیبا بهارین جان من. ممنون از بودن دوبارت :))

دقیقا من هم موقع سرودن همین حس رو داشتم. ممنونم تیلای عزیز :))

بسیار زیبا .
توصیف قشنگی ست .

ساقیا سایه ی ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

:*

چقدر خوشحالم که برگشتی دوست بهاری من.
لطفا بیشتر باش :))
سال نوت مبارک :))

زیباست

تصویر سازی عالی
ممنون از خلق تصویر

سپاس از شما جناب معتمد عزیز :))

عالی...

سپاس گزارم دوستان :)

خوب بود

:)

عالی بود
تصویر کلافگی در درس خواندن را نشانم دادی
ممنون

ممنون از شما جناب معتمد :))

زیبا و لطیف .
شعری که جنس دارد .

ممنون از نگاهتون جناب جاهد :))

سپاس بامداد عزیز :))

هزاران سپاس از شما جناب بامداد :))

عالی

:'(

احسنت به شما بسیار خوب و قابل تامل بود براوو خانم شکوهی

واقعا ممنون آقای رئیسی :))

پریسا باورت میشه دل‌تنگی من رو!
نمیدونی الان چقد خوشحالم وقتی دیدمت اینجا

***

زیبا بود احسن کوتاهی دلنشین

ممنون آقای رئیسی

آفرین!

بسیار بسیار زیبا