هیچ آوازی برای من نخوانده ای
اما نمی دانم چرا به هر سو که
رو بر می گردانم
صدای تو را می شنوم
انگار جهان به صدای تو آغشته است
انگار من به دوست داشتن تو .
مرضیه زمانی

بیا تا برایت شعر بخوانم
از بهار بگویم
از شکوفه های گل های انار ، از شکوفه های درخت گیلاس که می رقصند در باد
که زیبایی شان خنده می آورد ، اشک می آورد.
بیا تا از سکوت برایت بگویم ، از لحظه دیدار چشمها ، که هیچ کلامی نمی تواند توصیف شان کند ،
از پاییز می خواهم بگویم ، از آتشی که شعله عشق روشنش می کند و پرندهای مهاجر به دورش می چرخند بی پروا !
از زمستان و تار وپود تنیده شده اش با برف ، با شال گردن هایی که من برایت بافته ام ، که در صندوقچه خاطرات منتظر تو هستند .
از برف می خواهم بگویم این سپید زیبا که آینه است انگار ، که چشم را به طور عجیبی خیره می کند و حتی نمی توانی جای پاهای برفی ات را بشماری
از ... دیدن ادامه ›› خودت می خواهم برای خودت بگویم . توصیف شاعرانه ای که من فقط راه و رسمش را می دانم ، فقط من می توانم بنویسمش ، می توانم آوازش دهم ، می توانم زندگی اش کنم .
بیا تا برایت از خودم بگویم ، از این روح پرسشگر ، از این دیوانگی های زیبا ، از این روح سرشار ، سرشار از بودن و حضور !
بیا که من برای تو در این شبهای بلند زمستان حرفهای نگفته بسیاری دارم .
مرضیه زمانی

دوستت دارم
و نگرانم روزی بگذرد
که تو تن زندگی ام را نلرزانی
و در شعر من انقلابی بر پا نکنی
و واژگانم را به آتش نکشی
دوستت دارم
و هراسانم دقایقی بگذرند،
که بر حریر دستانت دست نکشم
و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم
و در مهتاب شناور نشوم
سخن ات شعر است
خاموشی ات شعر
و عشقت آذرخشی میان رگ هایم
چونان سرنوشت.....



از: نزار قبانی

سالهاست کفش و کلاهم را پوشیده ام
و منتظر باران های موسمی ام
چتر شدن برای عشق
اتفاق بزرگی ست
مرضیه زمانی

هوای تو شبیه نفس کشیدن گلها
شبیه باران است
و من برای دیدن باران هوایی ات شده ام
و مثل یک پرنده کوچک ، که عاشق نور است
برای دیدن خورشید فدایی ات شده ام .
مرضیه زمانی