در این دشت
که باد
حصارش را
هزار روز به یکبار
به هم میدرد
کلاغ
نمیروید و سکسه ی پلکهات
به گاهِ خورشیدْ شکار
روزها را
ترک میزند
تا سوزنبان موتور دودی خاطرات
آرام آرام
دستانش
سقوط کنند
و مرگ
شریانهای آلوده به خون را
غسل دهد.