تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 08:02:57
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به همدیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نامه زیبا و عاشقانه نادر ابراهیمی به همسرش
تفاوت
همسفر
در این راه طولانی
که ما بی خبریم
و چون باد می گذرد ،
بگذار خرده اختلاف هایمان ، با هم باقی بماند
خواهش می کنم !
مخواه که یکی شویم ، مطلقا یکی.
مخواه که هر چه تو دوست داری ، من همان را ... دیدن ادامه ›› ، به همان شدت ، دوست داشته باشم.
و هر چه من دوست دارم ، به همان گونه ، مورد دوست داشتن تو نیز باشد.
مخواه که هر دو ، یک آواز را بپسندیم.
یک ساز را ، یک کتاب را ، یک طعم را ، یک رنگ را
و یک شیوه نگاه کردن را.
مخواه که انتخابمان یکی باشد ، سلیقه مان یکی ، و رویاهامان یکی.
هم سفر بودن و هم هدف بودن ، ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست.
و شبیه شدن ، دال بر کمال نیست. بلکه دلیل توقف است.
عزیز من
دو نفر که عاشق اند ، و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است ؛
واجب نیست که هر دو صدای کبک ، درخت نارون ، حجاب برفی قله ی علم کوه ، رنگ سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته باشند.
اگر چنین حالتی پیش بیاید ، باید گفت که یا عاشق زائد است یا معشوق.
و یکی کافیست.
عشق ، از خودخواهی ها و خود پرستی ها گذشتن است.
اما ، این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
من از عشق زمینی حرف می زنم ، که ارزش آن در “حضور” است،
نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری.
عزیز من
اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست ، بگذار یکی نباشد.
بگذار در عین وحدت مستقل باشیم.
بخواه که در عین یکی بودن ، یکی نباشیم.
بخواه که همدیگر را کامل کنیم ، نه ناپدید.
بگذار صبورانه و مهرمندانه ، درباب هر چیز که مورد اختلاف ماست ، بحث کنیم.
اما نخواهیم که بحث ، ما را به نقطه ی مطلقا واحدی برساند.
بحث ، باید ما را به ادراک متقابل برساند ، نه فنای متقابل.
اینجا ، سخن از رابطه ی عارف با خدای عارف در میان نیست.
سخن از ذره ذره ی واقعیت ها و حقیقت های عینی و جاری زندگیست.
بیا بحث کنیم.
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم.
بیا کلنجار برویم.
اما سرانجام نخواهیم که غلبه کنیم.
بیا حتی اختلافهای اساسی و اصولی زندگی مان را ، در بسیاری زمینه ها ، تا آنجا که حس می کنیم دوگانگی ، شور و حال و زندگی می بخشد ،
نه پژمردگی و افسردگی و مرگ ، حفظ کنیم
من و تو ، حق داریم در برابر هم قد علم کنیم.
و حق داریم ، بسیاری از نظرات و عقاید هم را نپذیریم ، بی آنکه قصد تحقیر هم را داشته باشیم.
عزیز من
بیا متفاوت باشیم ..
تفاوت
همسفر
در این راه طولانی
که ما بی خبریم
و چون باد می گذرد ،
بگذار خرده اختلاف هایمان ، با هم باقی بماند
خواهش می کنم !
مخواه که یکی شویم ، مطلقا یکی.
مخواه که هر چه تو دوست داری ، من همان را ... دیدن ادامه ›› ، به همان شدت ، دوست داشته باشم.
و هر چه من دوست دارم ، به همان گونه ، مورد دوست داشتن تو نیز باشد.
مخواه که هر دو ، یک آواز را بپسندیم.
یک ساز را ، یک کتاب را ، یک طعم را ، یک رنگ را
و یک شیوه نگاه کردن را.
مخواه که انتخابمان یکی باشد ، سلیقه مان یکی ، و رویاهامان یکی.
هم سفر بودن و هم هدف بودن ، ابدا به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست.
و شبیه شدن ، دال بر کمال نیست. بلکه دلیل توقف است.
عزیز من
دو نفر که عاشق اند ، و عشق آنها را به وحدتی عاطفی رسانده است ؛
واجب نیست که هر دو صدای کبک ، درخت نارون ، حجاب برفی قله ی علم کوه ، رنگ سرخ و بشقاب سفالی را دوست داشته باشند.
اگر چنین حالتی پیش بیاید ، باید گفت که یا عاشق زائد است یا معشوق.
و یکی کافیست.
عشق ، از خودخواهی ها و خود پرستی ها گذشتن است.
اما ، این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
من از عشق زمینی حرف می زنم ، که ارزش آن در “حضور” است،
نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری.
عزیز من
اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست ، بگذار یکی نباشد.
بگذار در عین وحدت مستقل باشیم.
بخواه که در عین یکی بودن ، یکی نباشیم.
بخواه که همدیگر را کامل کنیم ، نه ناپدید.
بگذار صبورانه و مهرمندانه ، درباب هر چیز که مورد اختلاف ماست ، بحث کنیم.
اما نخواهیم که بحث ، ما را به نقطه ی مطلقا واحدی برساند.
بحث ، باید ما را به ادراک متقابل برساند ، نه فنای متقابل.
اینجا ، سخن از رابطه ی عارف با خدای عارف در میان نیست.
سخن از ذره ذره ی واقعیت ها و حقیقت های عینی و جاری زندگیست.
بیا بحث کنیم.
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم.
بیا کلنجار برویم.
اما سرانجام نخواهیم که غلبه کنیم.
بیا حتی اختلافهای اساسی و اصولی زندگی مان را ، در بسیاری زمینه ها ، تا آنجا که حس می کنیم دوگانگی ، شور و حال و زندگی می بخشد ،
نه پژمردگی و افسردگی و مرگ ، حفظ کنیم
من و تو ، حق داریم در برابر هم قد علم کنیم.
و حق داریم ، بسیاری از نظرات و عقاید هم را نپذیریم ، بی آنکه قصد تحقیر هم را داشته باشیم.
عزیز من
بیا متفاوت باشیم ..
سودابه، مهدی.. و mahdieh fiez این را
خواندند
maria، roya imani، نسیم ح، مجتبی مهدی زاده، لیلا عبدی، محمد شایان، علی اکبر فلاحی و مجید سلیمی این را دوست دارند
maria، roya imani، نسیم ح، مجتبی مهدی زاده، لیلا عبدی، محمد شایان، علی اکبر فلاحی و مجید سلیمی این را دوست دارند
مهدی.. (human103)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۱ خرداد ۱۳۹۴
((اگر زاویه دیدمان نسبت به چیزی یکی نیست ، بگذار یکی نباشد.
بخواه که همدیگر را کامل کنیم ، نه ناپدید.
بیا متفاوت باشیم ..))
سپاس فراوان محمد عزیز..
من تا الان این نامه را نخوانده بودم و جملاتی بسیار با معنا و درست
در آن مطالعه کردم..عاالی بود..
بخواه که همدیگر را کامل کنیم ، نه ناپدید.
بیا متفاوت باشیم ..))
سپاس فراوان محمد عزیز..
من تا الان این نامه را نخوانده بودم و جملاتی بسیار با معنا و درست
در آن مطالعه کردم..عاالی بود..
۰۹ مرداد ۱۳۹۴
دوست‌دارم
پاسخ
درود بر جناب شایان بزرگوار
عالی ست...
این کتاب خیلی ارزشمنده...
عالی ست...
این کتاب خیلی ارزشمنده...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خیره ام در چشمِ خیست حسرتم را درک کن
قبله ام باش عاشقانه ، نیتم را درک کن
ای که رویایت دلیلِ گُنگِ عصیانم شده ست
شعرهایم ،گریه هایم ، خلوتم را درک کن
عشق را بر شانه ی اسطوره ها باریده ام
ردِّ اشکِ نیمه شب بر صورتم را درک کن
غرقِ ... دیدن ادامه ›› آغوشت شدم، عریانی ام تسلیم توست
تا ابد می خواهمت این حالتم را درک کن
روزهای بودنم باتو علامت خورده است !
توی تقویمم بمان وُ عادتم را درک کن
گرچه نقشِ منفی ام را خوب ایفا کرده ام
در غزل ها جنبه های مثبتم را درک کن
از قرارم با تو یک عمر است که آواره ام !
لا اقل دلشوره های ساعتم را درک کن
صنم میرزاده نافع
قبله ام باش عاشقانه ، نیتم را درک کن
ای که رویایت دلیلِ گُنگِ عصیانم شده ست
شعرهایم ،گریه هایم ، خلوتم را درک کن
عشق را بر شانه ی اسطوره ها باریده ام
ردِّ اشکِ نیمه شب بر صورتم را درک کن
غرقِ ... دیدن ادامه ›› آغوشت شدم، عریانی ام تسلیم توست
تا ابد می خواهمت این حالتم را درک کن
روزهای بودنم باتو علامت خورده است !
توی تقویمم بمان وُ عادتم را درک کن
گرچه نقشِ منفی ام را خوب ایفا کرده ام
در غزل ها جنبه های مثبتم را درک کن
از قرارم با تو یک عمر است که آواره ام !
لا اقل دلشوره های ساعتم را درک کن
صنم میرزاده نافع
عمو فرهاد قصه ها، مرتضی کلانی، مجید سلیمی، سودابه و مجتبی مهدی زاده این را
خواندند
۱۹ نفر این را دوست دارند
۱۹ نفر این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۳,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۶۰ برنامه
+۷,۷۴۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۶۶ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
