امان از بوقلمون صفتان زندگی که در لحظه ای حیاتی، نهایت آنچه انتظار نمی رود را به هنرمندی تمام در برابر چشمانمان بازی می کنند...

اول اینکه نمایش در مجموع خوب بود، زحمت زیادی براش کشیده شده و ارزش داره که دیده بشه.
دوم چون در گفتگوی بعد از نمایش فرصت نشد و یا نشد:) در مورد رویکرد خاصِ "عدم امکان اعلام حضور عکاس در سالن"، پاسخی داده بشه، اینجا چند نکته رو اشاره میکنم، شاید که مدنظر قرار بگیره.
- تماشای بدون مزاحمت و آرام نمایش جزء اصول اولیه سالن های تئاتر هست که نباید بواسطه شرایط زیرپا گذاشته بشه.
- این موضوع حق همه تماشاگرانه و هیچ ربطی به یک گروه سی-چهل نفره نداره که اگر اون افراد در سالن حاضر بودند، این اصل رعایت بشه.
- بدیهیه وقتی عکاس عملکرد حرفه ای داره، در جای مناسبی از سالن جا گرفته و مانع تمرکز تماشاگران (حتی یک نفر) نیست، اصلا مورد بحث برای حضور و عدم حضور در سالن نیست.
- با فرض پذیرش اینکه عکس عامل مهمی در ارتقاء اجراها و جذب مخاطبانه، چه لزومی داره n تا عکاس از یک نمایش یکسان عکس بگیرند! امکان پذیر نیست که تعداد محدودی عکاس حرفه ای و زبده از گروه و یا خارج از گروه مجموعه عکس های هنری و .. بگیرند و در اختیار خبرگزاری های مختلف ... دیدن ادامه ›› قرار بدهند؟
- اگر هم به هر دلیلی لازمه که عکاسای مختلفی از نمایش عکس بگیرند، مشابه کاری که چند سال پیش انجام میشد و در همین تیوال هم برای نمایش ها برچسب می خورد: نمایش ویژه عکاسان قرار داده بشه.
- اگر اصل ذکر شده در بند اول رو قبول داشته باشیم، دیگه اینکه معلوم نیست عکاس کی می تونه سر نمایش حاضر بشه و نمیشه اطلاع رسانی قبلی داشت و یا نمایش ویژه عکاسان داشت، از موضوعیت خارج میشه.
- در آخر باز هم اگه اصل اول و شرایط فوق احیاناً برای گروه و یا سالنی محیا نیست:)، حداقل جای تقریبی عکاس از قبل در پلن سالن ذکر بشه که تماشاگرایی که براشون آزار دهنده هست، در دور ترین فاصله ممکن بلیط بخرند و یا کلا نخرند.
پ.ن. لازمه اشاره کنم که در شبی که نمایش دیده شد هیچ عکاسی حضور نداشت و بیان این مطالب صرفاً بواسطه نوع نگاه بیان شده توسط هنرمندی بزرگوار و محترم بعد از نمایش بود.

حق با توئه
ولی تا زمانیکه قدرت نداشته باشی
کاری از دستت بر نمیاد...
(احتمالاً نقل به مضمون)

حیف بود که چیزی ننویسم، بدون تردید برخی نقاط برای بهبود نمایش وجود داشت، ولی انقدر خوبی داشت که لازم باشه ازش نوشته بشه و توصیه بشه به دیدن.
فکر می کنم متن اصلی از جذابیت های زیادی برخوردار بوده و باعث شده متن نمایش که احتمالاً برشی از متن اصلیست هم (حداقل برای من) خیلی جذاب باشه. البته این جذابیت لزوماً به معنی هم نظر بودن با دیدگاهی که متن داره بیانش میکنه، نیست؛ بلکه شنیدن و تفکر به این دیدگاه به نوبه خودش مهم، مفید و دلپذیره.
از دید من کیفیت کارگردانی (علیرغم جوان بودن) از خیلی از نمایش هایی که در حال حاضر رو صحنست و فرصت تماشاشون بدست اومده بالاتر بود.
جدای بازی های نسبتاً خوب در نقش های اصلی، موسیقی های انتخاب شده یکی از بهترین جنبه های نمایش بود. البته شاید بهتر بود که جملات کلیدی برخی دیالوگ ها رو هم همراهی کنه.
+در پایان نمایش و صحبت عوامل همش منتظر بودم که جمله معمول این روزها که "نظرتون رو بنویسید و دعوت کنید بیان نمایش ما رو ببین" رو بشنوم که گروه (از دید من) به درستی اون رو طرح نکرد و این خودش دلیلی شد بر نوشتن این نظر و دعوت دوستان به دیدن نمایش:)

تو من رو خلق کردی ... و من اومدم...
-------------
ای کاش ...

چرا این موضوع...

احسنت بر جناب خامنه ای
آمیخته ای غنی و قوی از متن، محتوی، بازی، موسیقی و تصویر.
دیدنش به جد برای قشرهای مختلف تئاتر رو، تئاتر بین و تئاتر فهم پیشنهاد میشه.

به نظرم متن بیشتر کنار هم گذاری اغرق آمیز واژگان بود. فارغ از اون موضوع و بازی ها بسیار درخور و قابل توجه بودند.