تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 16:30:11
نون و القلم...
در ابتدا کلمه بود و کلمه خدا بود...
چرا نمیتوانم قیول کنم قبل از کلمه هیچ چیز نبود ؟! بود؛ عیان نبود مثل آن درختی که در جنگل قطع شد و اگر کسی نبود تا صدای قطع شدنش را بشنود انگار که قطع نشده بود یک چیزی در مایع های گربه ی شرودینگر، شاید دقیق نمیدانم...
در ایتدا همه چیز از جدول مندلیف بود...
جدول مندلیف درست ماده تاریک هم درست نه؟!!
قبل از کلمه چه بود؟بدون وجود کلمه میشود زندگی کرد؟ بدون کلمه اصلا چیزی وجود داره؟ آیا وجود کلمه است که به زندگی، عشق، جهان هستی معنا میبخشد اگر قرار باشد انتخاب کنیم کلمه را بر میگزینیم یا خاطرات را ؟؟؟ یا کلام ابتهاج را باید به گرده کشید که: نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد زبان عاشقان چشم است و و چشم از دل ... دیدن ادامه ›› خبر دارد...
داخل آسانسور بلند پرسیدم این تاتر چه بود؟ و واقعا سوال پرسیدم آنچنان فکرم درگیر ساختار و گفتار و پندار منتقل شده بود که کاملا ناخودآگاه کمک میطلبیدم همچون غریقی که چنگ میزند به هر چیزی و هر کسی برای نجات، چنگی که اگر تو را بگیرد غرقت میکند، مگر آنرا بشکنی تا هر دو نجات پیدا کنید. من یکی از اتم های آهن شده بودم همانی که از آن میز و صندلی و آن بونگر لعنتی را ساخته بودند من همچون الکترونی میچرخیدم و میگردیدم و از آن پایین می پرسیدم؟ این داستان انسان و عشق است یا خدا و انسان ؟ نویسنده یک بلیدرانر ایرانی ارائه کرده بود؟ یا من لا و لو های مغز متورمم در حال تصعید کلمه واری بودم؟
در پاسخ سوالم فقط یک کلمه از دو نفر بیرون آمد *همه چیز کلمه است*
ارجاعی به دیالوگ دکتر که چرخه ی باطله ی دوری بغض عشق نزدیکی و فارغی را برای دختر توضیح میداد و در جواب بنده هم ارجاع دادم به : مگر فیلمنامه دو خطی هم داریم یا میتوان داستان را در دوخط گفت؟
گاهی باید سیفونتن را خودت برای خودت بکشی تا چیزهایی که به شکل کلمه و ناکلمه در فضاهای ذهن و مغزت جولان میدهند و تو را در خودت و کلمه ای به نام موهومات غرق میکنند نجات بدهی.کلمات چرخ خوران تو را میخورند و بالا میآیند همان کلماتی که قرار بود پایین بروند بلکه یک ثانیه بی کلمه گی را لمس کنی . سیفون را میکشی و بغض فریاد میزند این صدای گلوی تو است که بی کلمه در آسمانی که نیست میپیچد . ذهن ،چرخ و فلک ، بونکر یا خانه وقتی داری در آن ها زجر میکشی هیچ فرق وجودی با هم ندارند فقط شکل نوشتن و گفتن شان در مقیاس کلمه فرق دارد معنی و مفهوم اگر داشته باشند یکی است. _ همه چیز کلمه است یا معنی؟ تصویر است یا آنچه که هست؟ آنچه که هست چیست؟ _ آنها حداقل برای تو در نقطه ای که ایستاده ای مانند یکدیگرند.
پ ن: فضا سازی و بازی ها و متن به خوبی هم دیگر را پوشش داده بودند . کارگردان خوب همه چیز را دمه دست هم چیده بود از این ارکستر صدای تقریبا یک دست و کوکی به گوش میرسید. به قول یکی از همان عزیزان داخل آسانسور همینکه داری فگر میکنی خوبه... آره باید بگم این کار منو گرفت البته نه مثل یه قرمه سبزی مامان پختِ جا افتاده ای که بعدش یه چایی قند پهلو بزنی و بری تووی چرت بعد از ناهار جمعه، منو گرفت مثل زرشک پلو با مرغ بیرون که یه کوکا بعدش زدیو کمی نفخ هم کردی . یعنی میخوام بگم خیلی مرزی هستم اما با لبی خندان تقریبا .
موفق و پیروز باشید ممنون
در ابتدا کلمه بود و کلمه خدا بود...
چرا نمیتوانم قیول کنم قبل از کلمه هیچ چیز نبود ؟! بود؛ عیان نبود مثل آن درختی که در جنگل قطع شد و اگر کسی نبود تا صدای قطع شدنش را بشنود انگار که قطع نشده بود یک چیزی در مایع های گربه ی شرودینگر، شاید دقیق نمیدانم...
در ایتدا همه چیز از جدول مندلیف بود...
جدول مندلیف درست ماده تاریک هم درست نه؟!!
قبل از کلمه چه بود؟بدون وجود کلمه میشود زندگی کرد؟ بدون کلمه اصلا چیزی وجود داره؟ آیا وجود کلمه است که به زندگی، عشق، جهان هستی معنا میبخشد اگر قرار باشد انتخاب کنیم کلمه را بر میگزینیم یا خاطرات را ؟؟؟ یا کلام ابتهاج را باید به گرده کشید که: نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد زبان عاشقان چشم است و و چشم از دل ... دیدن ادامه ›› خبر دارد...
داخل آسانسور بلند پرسیدم این تاتر چه بود؟ و واقعا سوال پرسیدم آنچنان فکرم درگیر ساختار و گفتار و پندار منتقل شده بود که کاملا ناخودآگاه کمک میطلبیدم همچون غریقی که چنگ میزند به هر چیزی و هر کسی برای نجات، چنگی که اگر تو را بگیرد غرقت میکند، مگر آنرا بشکنی تا هر دو نجات پیدا کنید. من یکی از اتم های آهن شده بودم همانی که از آن میز و صندلی و آن بونگر لعنتی را ساخته بودند من همچون الکترونی میچرخیدم و میگردیدم و از آن پایین می پرسیدم؟ این داستان انسان و عشق است یا خدا و انسان ؟ نویسنده یک بلیدرانر ایرانی ارائه کرده بود؟ یا من لا و لو های مغز متورمم در حال تصعید کلمه واری بودم؟
در پاسخ سوالم فقط یک کلمه از دو نفر بیرون آمد *همه چیز کلمه است*
ارجاعی به دیالوگ دکتر که چرخه ی باطله ی دوری بغض عشق نزدیکی و فارغی را برای دختر توضیح میداد و در جواب بنده هم ارجاع دادم به : مگر فیلمنامه دو خطی هم داریم یا میتوان داستان را در دوخط گفت؟
گاهی باید سیفونتن را خودت برای خودت بکشی تا چیزهایی که به شکل کلمه و ناکلمه در فضاهای ذهن و مغزت جولان میدهند و تو را در خودت و کلمه ای به نام موهومات غرق میکنند نجات بدهی.کلمات چرخ خوران تو را میخورند و بالا میآیند همان کلماتی که قرار بود پایین بروند بلکه یک ثانیه بی کلمه گی را لمس کنی . سیفون را میکشی و بغض فریاد میزند این صدای گلوی تو است که بی کلمه در آسمانی که نیست میپیچد . ذهن ،چرخ و فلک ، بونکر یا خانه وقتی داری در آن ها زجر میکشی هیچ فرق وجودی با هم ندارند فقط شکل نوشتن و گفتن شان در مقیاس کلمه فرق دارد معنی و مفهوم اگر داشته باشند یکی است. _ همه چیز کلمه است یا معنی؟ تصویر است یا آنچه که هست؟ آنچه که هست چیست؟ _ آنها حداقل برای تو در نقطه ای که ایستاده ای مانند یکدیگرند.
پ ن: فضا سازی و بازی ها و متن به خوبی هم دیگر را پوشش داده بودند . کارگردان خوب همه چیز را دمه دست هم چیده بود از این ارکستر صدای تقریبا یک دست و کوکی به گوش میرسید. به قول یکی از همان عزیزان داخل آسانسور همینکه داری فگر میکنی خوبه... آره باید بگم این کار منو گرفت البته نه مثل یه قرمه سبزی مامان پختِ جا افتاده ای که بعدش یه چایی قند پهلو بزنی و بری تووی چرت بعد از ناهار جمعه، منو گرفت مثل زرشک پلو با مرغ بیرون که یه کوکا بعدش زدیو کمی نفخ هم کردی . یعنی میخوام بگم خیلی مرزی هستم اما با لبی خندان تقریبا .
موفق و پیروز باشید ممنون
آرمین، سوزان، مهسا مهدی، امیر مسعود، عرفان ضرغامی و میلاد فراهانی این را
خواندند
انوشه زاهدی، رضا سلیمانی، حمیدرضا مرادی، محمدرضا ریاحی پناه و مصطفی بیگ محمدی این را دوست دارند
انوشه زاهدی، رضا سلیمانی، حمیدرضا مرادی، محمدرضا ریاحی پناه و مصطفی بیگ محمدی این را دوست دارند
خریدار بهنام دیناری (ben)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۰ مهر ۱۳۹۹
خیلی وقت بود میخواستم فیلم her را دوباره ببینم. تعریفی جستجو و پرسشگرانه از عشق در حد و مرزهای وجودی انسان و احتیاج او به درک شدنش. پرداختن به نیاز عاطفی بشر به یک همدم ، کس یا جیزی که بتوان با او حرف زد دوست بدارد تو را و دوستش بداری. رابطه ی عاشقانه انسان و نرم افزاری هوشمند که اساس ماورایی و الهی عشق را زیر سوال میبرد و انسان را در حد یک سیستم بسیار پیچیده ی اعصاب با نگاهی فیزیولوژیستی و نورو سایتیفکی تنزل میدهد. نه، اینگونه نیست. بنده در جهانی که دوستی انسان حیوان به خانه آمده عشق را جستجو نمیکنم. بنده سگ را عزیزم و جانم بچه ام خطاب کردن را حیوان دوستی و اعتلای انسانیت نمیدانم. قهقرا که میگویند همین است. از دور هم هندوانه خوردن و متل گفتن شب های تابستان و کرسی و یلدای زمستان رسیدیم به لیبرالیسم سگ گردانی در پارکها و تنهایی و انواع امراض جدید و مبشرفته.میدانم سگ ها چه حیوانات نازنینی هستند اما گودرز و شقایق از کی برادر و خواهر شدند؟
میگردیم به دنبال فکر بکر و بهتری بلکه زندگی زیباتر و عاشقانه تر میشد بلکه کسی را میداشتیم عاشقش باشیم به او برسیم و با او بمانیم غافل ... دیدن ادامه ›› از اینکه مغزمان پوک شده از حجم هجمه های بی امان رسانه و دلمان آهنی و سوراخ سوراخ از دربه دری این عصر پوشالی و تغییر ماهیت داده آنقدر که حالا میتوان با آن میز و صندلی و حصار ساخت . آره باید حصار ساخت اون هم با برق چند هزار ولت باید حواست باشه گول دروغ های یه مشت ابله امانیست ابزردبسم سایکو رو نخوری که تن و بدن و خاک و کرم ها عاقبتت میشه. خیر جانم . خیر. عشق هست حقیقی اش هم هست. فقط این وسط یه داستاهایی وجود دارد مثل خاک ره میر مغان یا می و سجاده ی رنگین. اشتباه نکن دارم در مورد زن و مرد حرف میزنم نه خدا و انسان!
میگردیم به دنبال فکر بکر و بهتری بلکه زندگی زیباتر و عاشقانه تر میشد بلکه کسی را میداشتیم عاشقش باشیم به او برسیم و با او بمانیم غافل ... دیدن ادامه ›› از اینکه مغزمان پوک شده از حجم هجمه های بی امان رسانه و دلمان آهنی و سوراخ سوراخ از دربه دری این عصر پوشالی و تغییر ماهیت داده آنقدر که حالا میتوان با آن میز و صندلی و حصار ساخت . آره باید حصار ساخت اون هم با برق چند هزار ولت باید حواست باشه گول دروغ های یه مشت ابله امانیست ابزردبسم سایکو رو نخوری که تن و بدن و خاک و کرم ها عاقبتت میشه. خیر جانم . خیر. عشق هست حقیقی اش هم هست. فقط این وسط یه داستاهایی وجود دارد مثل خاک ره میر مغان یا می و سجاده ی رنگین. اشتباه نکن دارم در مورد زن و مرد حرف میزنم نه خدا و انسان!
۲۸ آبان
دوست‌دارم
( ۲ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
