اول از همه بسیار سپاسگزارم که داستان های اساطیری ایران زمین رو زنده نگه میدارید و حس ملی گرایی رو که این روزها به شدت بهش نیازمندیم تقویت میکنید.
من در کل از دیدن کار لذت بردم،قطعاً ایراداتی و جای بهتر شدن داشت اما انقدر از نظر معنوی برام ارزشمنده که نادیده گرفتم و فقط لذت بردم،به خصوص از صدای دلنشین بانوان نازنین.

این رو در متن جدا مینویسم چون هیچ اتباطی به تیم نمایشی شیزوفرنی نداره و دوست نداشتم حال خوب نظرم رو خراب کنم:
وای از تماشاگرنماهایی که هنوز فرهنگ تئاتر رفتن رو یاد نگرفتن و بهش به چشم کافه و رستوران و دورهمی رفتن نگاه میکنن،کاش یاد بگیریم هرمکانی فرهنگ خودش رو داره، در تمام طول نمایش صندلی کناری من،پشت سری من و چندجای دیگه سالن صدای گفتگو میومد که تمرکز آدم رو بهم میریزه،دونفر کناری من که حتی 5دقیقه هم سکوت نکردن و وقتی به توصیه یک عزیز تیوالی برای اولین بار تذکر دادم خانوم کناریم نزدیک بود من رو تکه پاره کنه!
تجزیه تحلیل نمایش رو بزارید بعد از تمام شدن کار! و تمرکز بازیگرا و تماشاگران دیگه رو بهم نریزید.
کاش ابتدای هرنمایش علاوه بر تذکر درمورد خاموشی موبایل و فیلم برداری نکردن تذکر صحبت نکردن باهمم بدن (هرچند اون دومورد رو هم بعضا رعایت نمیکنن اما شاید موثر باشه)

"اگر به طور دائم چیزهایی میبینید که وجود خارجی ندارند،یا صداهایی میشنوید که از دهان گربه،از درون یخچال،از زیر تخت می آیند و با شما صحبت میکنند،یا ناگهان متوجه میشوید که تلویزیون درحال پخش محتویات ذهن شماست،طوری که عالم و آدم میفهمند در ذهنتان چه میگذرد،اگر نمیتوانید واقعی را از غیرواقعی تشخیص دهید،میتوان گفت که به سایکوز مبتلا شده اید."
حامدجان رحیمی نصر چقدر دلنشین اینهمه پراکندگی ذهن و توهمات یک فرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی رو کنار هم چیدی.
بازیها خوب، موسیقی و حرکات به جا و در جهت کار بود، واج آرایی رو دوست داشتم ، استفاده از نوستالژی های دهه 50 و 60 دلنشین بود.
نقطه اوج و طلایی برای من انتهای کار قسمت پروفسور بود که به درستی جملات یک فرد دارای اختلال رو نشون میداد و به زیبایی هم اجرا شد.
جز معدود کارایی بود که دلم میخواد دوباره ببینم و بادقت بیشتری اونهمه نماد و معانی آشکار و پنهان و اونهمه جمله بی ربط باربط رو ببینم و بشنوم.
خداقوت میگم به همه تیم که قطعا با توانایی تک تک افراد نتیجه کار انقدر قوی میشه،دم همتون گرم.

هماهنگی ۲۸بازیگر با اون همه اکت وقت زیادی میبره و من برای این همه زحمت احترام قائلم اما به نظرم تمام زحمات فدای یه متن ضعیف شده بود،
یه جاهایی یهو یه جرقه میزد خوشحال میشدم میگفتم آهاااان داره میفته تو مسیر درست بعد باز ول میشد.
موضوع و دغدغه نویسنده خوب بود ولی خیلی جا داشت تا به پختگی برسه.واقعا حیف!

یه کم نظر دادن برام سخته،از اون کارایی بود که نه دوستش داشتم نه ازش بدم اومد،خیلی حالت بی حسی دارم بهش
به نظرم کار شُل و وِلی بود.
تنها چیزی که نظرم رو جلب کرد بازی داریوش رشادت بود که دوست داشتم ،خیلی من رو یاد هادی حجازی فر مینداختن که ایشونم بازیگر خیلی خوبی هستن.
مجید یوسفی هم بازی خوبی داشت
و دیگر هیچ.
(البته اینا نظر شخصی منه و باتوجه به مشاهداتم نمایش تو خنده گرفتن از اکثریت مخاطبان دیشب خیلی موفق بود)

علت انتخاب این نمایش نویسنده کار محمود احدی نیا بود،چون کار قبلیشون سیزده بدر رو دوست داشتم،اصولا رئالیست اجتماعی رو دوست دارم،شاید به واسطه شغلمه که شنیدن داستان زندگی آدمها برام جالبه یا شاید برعکسش D: ،داستان این کار رو هم دوست داشتم .کلیت کار خوب بود، البته که ایراداتی هم داشت اما نقاط قوتش طوری بود که بتونم نقاط ضعف رو نادیده بگیرم و با حال خوب از سالن خارج شم. در کنار همه خوبیهاش نمیتونم نگم که "مهدی یگانه تو چقدررررر فوق العاده،باور پذیر و بی نقص بودی"
و واقعا ممنونم که زمان کار انقدر به اندازه بود.

چرا قطره چکونی روزای خرید رو باز میکنید؟! 😁

هممون میخوایم دنیا رو عوض کنیم،وطنمون رو جای بهتری کنیم ولی حتی از عوض کردن خودمونم عاجزیم،پاش که بیفته خودمونم با همه شعارهایی که میدیم درنهایت راه غلط رو انتخاب میکنیم و روابط رو به اخلاقیات ترجیح میدیم!

از تماشاگران دیشب این نمایش تشکر میکنم،چقدر بافرهنگ بودن،به موقع اومدن،انقدر ساکت بودن که صدای نفس بغل دستیتو میشنیدی،نه صدای گوشی اومد،نه نور گوشی! بعد مدتها بدون حرص خوردن تئاتر دیدم

دکور متناسب بود،موزیک رو دوست داشتم
بازی رامین ناصرنصیر عالی که نه فوق العاده بود
بهنام تشکر عالی بود
موضوع چیزی که هرروز داریم توش زندگی میکنیم اما زاویه خارج از گود دیدنش جذاب بود
اما با همه این خوبی ها نمیدونم چرا کل کار برام کسل کننده بود،شاید اگر تو یک ساعت جمع میشد جذاب تر میشد،ریتم کار برای من کند بود،مخصوصا قسمت اول که خیلی داشت برام خسته کننده میشد که آقای ناصرنصیر نجاتم داد

تسلط بازیگران اونم با اونهمه فعالیت عالی بود،بازی سام کبودوند رو خیلی دوست داشتم،و پایان عالی هم داشت.فقط یه جاهایی که تکرار اضافی بود یا اون ریتم پر از شور و هیجان می افتاد رو دوست نداشتم.
.
.
تالارفرهنگ حال و هوای خوبی داشت،چیزی که ساخته نمیشه،باز خوبه حداقل زحمات قدیمی ها استفاده شه. فقط امیدوارم بهش رسیدگی شه و امکاناتش کامل شه.رفتید حتما از آقایی که اونجا بوفه داره خرید کنید خیلی مشتی و بامرامه.

این حجم از بی فرهنگی رو تا به حال یکجا تو یه سالن تئاتر ندیده بودم،یعنی بدترین تجربه تئاتر دیدنم بود.
-اجرا با ۴۵دقیقه تاخیر شروع شد
-من دوتا بلیت ردیف یک داشتم ولی همراهم نیومد،سمت راستم عکاس با صدای چیک چیک،سمت چپم یکی با بوی بد عرق،بعد از ۵دقیقه تحمل پاشدم رفتم ردیف۵
-کلا سه ردیف پر شده بود که همه اقوام بودن،اونا هم فکر میکردن دورهمی خانوادگیه تمام مدت حرف میزدن
-یکی از اقوام بچه ۷-۸ سالشو آورده بود که اونم هیجان زده میشد بلندددد سوال میپرسید
-مادر بچه وسط نمایش گوشیشو درآورده بود عکس میگرفت
-صدای بازکردن زرورق شکلات توسط یکی دیگه از اقوام،لعنتی بازم نمیشد بنده خدا دیگه به دندون متوسل شد
-نیم ساعت از اجرا گذشته بود ۵نفر دیگه از قوم و خویشا هم رسیدن نشستن جلوی من دیگه کامل صحنه محو شد،رفتم دو ردیف دیگه بالاتر
-گوشی یکی ... دیدن ادامه ›› از فامیلا زنگ خورد
دیگه خداروشکر اجرا تموم شد من باسرعت سالن رو ترک کردم،خوش بش آخر مراسمو از دست دادم!!
به عنوان یه مخاطب به عوامل این کار توصیه میکنم یا اول اقوام رو توجیه کنید قوانین سالن تئاتر چجوریه بعد دعوت کنید،یا برای مخاطب ارزش قائل شید اگه اجرای اول برای خویشاوندانه میخواید دورهم راحت باشید بلیت نفروشید.
واقعا حیف وقتم حیف حیف حیف
انقدررررر عصبانیم که نگو
به شدت نیاز دارم یه تئاتر خوب برم اینو بشوره ببره.