اینکه همه ی ردیف اول در تمام روزها رو برداشتید برای خودتون، باعث شد از دیدنش صرف نظر کنم، گفتم بدونین..!

"" که زندگی دو سه نخ کام است، و عمر سرفه ی کوتاهی ست ""
.
نمیدونم دیشب ذهن من زیادی خسته بود، یا ریتم نمایش زیادی تند بود..!
اکثر تایم نمایش حس میکردم انقدر دارن تند تند دیالوگ میگن که نفس خودشون هم به شماره افتاده..!
خیلی جاها جا میموندم..، دوس داشتم یه فرصتی..، وقفه ای..، ثانیه ای باشه برای فکر کردن به ثانیه ای که گذشت..، فکر کردن به چیزی که دریافت کردم..، اما صحنه مدام فکر و دیالوگ و حس های متناقض پرت میکرد سمتم و من چیزی که دریافت کرده بودم رو هربار فراموش میکردم..!
البته میگم شایدم مغز من خسته بود..!
به هرحال مرسی که با رقص دست ها و بیان قشنگ تون، با هیچی برامون هزاران تصویر ترسیم کردید..، مرسی که در اوج سادگی حرفه ای بودید.

نمایشی که انگار همزاد من ساخته بود..
انقدر به من نزدیک بود که از یه جایی نفهمیدم گذر زمان رو..!
همین چند روز پیش بود که به کسی گفتم : " من حس میکنم باید یه بار دیگه به دنیا بیام، چون هیچی از اون اتفاقات ازاین مغز لعنتی پاک نمیشه"
میخوام چشمامو روی هرچیز آزادهنده یا کاستی ها ببندم و بابت این نمایش
ازتون تشکر کنم.

قیمت هم که نزدید اعتراض نکنیم :D

روایت گیرای صابر ابر که باعث میشه جذب داستان ساده ش بشی و باهاش عصبی بشی..، ناراحت بشی.. اشک بریزی... و حتی لبخند بزنی..!! (البته که همه چی به همون سادگی نبود..) اما به نظرم جدای از صحنه و نور و لباس و... چیزی که برای من خیلی خیلی درخشان بود طراحی بی نظیر صدا بود که انگار نیمی از بار این نمایش رو به دوش میکشید..!
در کل کار گیرا و متفاوتی بود

وقتی ایده ندارید چرا نمایش میسازید..؟؟
من تعجب میکنم از این همه کامنت مثبت..!
اجرا به شدت پوچ..؛ بی داستان.؛ بی حس..؛ بی اینکه یک لحظه بتونی ارتباط بگیری..؛ دیگه از صحنه و نورپردازی و .. نگم..!

باحال بود..
خندیدیم
ولی من بیشتر دوست دارم با تئاتر گریه کنم!

من این نمایش رو دیدم، تاثیرگذار بود بله، ولی جای کار زیادی داره ، از متن بگیر تا بازی، از بازی تا دیالوگ، که شما در هیچ کدام از این موارد قدرت و معنای محکمی دریافت نمیکنی. باشد که بیشتر تلاش کنند
تشکر