تئاتر مخدری ست که رویای آن انسان را به پرواز در بی کران ها میبرد
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
اول از همه باید بگم ممنونم که تو این شب های سرد دل آدم ها رو با هنر با ارزشتون گرم میکنید.
و در مورد نمایش باید بگم که بازی ها راضی کننده بود و میشه گفت نقطه قوت نمایش بود .
ولی من هر چه سعی کردم نتونستم با نمایش نامه ارتباط بگیرم و اصلا نمایش نامه برام جذاب نبود .
امیدوارم هر روز موفق تر از دیروز باشید .
برای بار دوم این نمایش رو دیدم و دقیقا مثل بار اول عالی و جذاب بود .
اصلا صحبتم با بازیگر های این نمایش اینه که چجوری شما اینقدر خوب بازی میکنید .
واقعا کارتون عالی بود
زنده ترین و حرفه ای ترین و هنرمندانه ترین و البته خودمانی ترین نمایشی بود که تاحالا دیدم .
بازیگران نقش ها رو به معنای واقعی کلمه زندگی کردند و این باعث میشد ارتباطی به شدت قوی بین نمایش و مخاطب شکل بگیره که در نتیجه مخاطب خودش رو نه بیننده بلکه جزئی از نمایش ببینه .
کل تیم فوق العاده بودند ولی قطعا هنر مندی و مردمی بودن خانم صامتی از پررنگ ترین عوامل موفقیت این نمایش بود
نمایش بهمن ، نمایشی که فراز و فرود های زیادی رو داره و در روند نمایش نامه و کیفیت بازی ها شاهد فراز و نشیب های زیادی خواهید بود . برای من لحظاتی به شدت جذاب و لحظاتی کسالت آور بود . و
به نظرم و البته تا جایی که من متوجه شدم نمایش با ته مایه های طنز موفق شد پیام خودش رو به مخاطب برسونه و این از نقاط قوت نمایش بود.
با اینکه قطعا برای نمایش بچه تلاش زیادی شده بود اما نتونستم با نمایش ارتباط بگیرم
. از لحظه شروع و حتی،پیش نمایش سوال های زیادی در سرم ایجاد شد و منتظر بودم که بالاخره یه جایی بهشون پاسخ داده بشه و من از این سردرگمی بیرون بیام . ولی هرچه بیشتر میگذشت و من هر چه بیشتر تلاش میکردم تا به لایه های زیرین نمایش پی ببرم و بتونم باهاش ارتباط بگیرم و جواب سوالاتم رو بگیرم ، سوالات بیشتری با ادامه نمایش در من ایجاد میشد که ارتباطم رو با نمایش کاهش میداد. . تنها نکته ای که میتونم بگم این بود که پایان نمایش برای من جذابیت بصری داشت و غافلگیرم کرد.
بطور کلی خیلی برای مخاطب عام سخته که بتونه با این نمایش ارتباط بگیره.
ولی از نقاط قوت نمایش که میزانسن و نور پردازی عالی اون بود هم نباید غافل شد
نمایش «بچه» به کارگردانی استاد فرهادنیا سبک متفاوتی داشت که به شخصه تا به حال تئاتر به این سبک ندیده بودم. نمایشی که من را تا اخرین لحظات به چالش کشید تا کشف کنم و این حس کنجکاوی آمیخته به ترس و اضطراب بود.
المان های به کارگرفته شده همه ترکیبی هنرمندانه بود تا مخاطب را همراه با داستان کند.
رنگ در این کار متناسب با تم انتخاب شده بود و طراحی دکور هوشمندانه بود ، از دیگر ابتکارات کارگردان میشه به طراحی فرم و حرکت در این کار اشاره کرد که متاسفانه من نتونستم این فرم هارو با محتوای داستان تطبیق بدم و ارتباط برقرار کنم.
اما آمادگی جسمانی و راحتی بازیگران در اجرای فرم ها برام جذابیت داشت.
در مورد طراحی صحنه باید خدمتتون عرض کنم که باتوجه ... دیدن ادامه ›› به نظر شخصیم ، اگر المان های سورئالیستی بکار گرفته می شد به نمایش جذابیت بیشتر و همچنین ترس بیشتری می بخشید.
تقریبن یک سوم صحنه با طراحی سرویس بهداشتی خونه اشغال شده بود که این برای من نکته ی جذابی نبود.
بازیگرا اغلب صدای آماده داشتن اما نحوه ی دیالوگ گفتن بنظرم باید بیشتر تقویت می شد و بیشتر همدیگر را می شنیدند تا ارتباط بین کارکتر ها بیشتر شکل می گرفت. ورود کارآگاه عجیب بود ابتدا ماسکه بود که بنظرم لازم نبود چنین شخصیتی به این شکل به مخاطب معرفی بشه چون شخصیت عجیب و مرموز نبود.
وجود بعضی بازیگران کاملن بی هدف بود مثل پرستار همراه دکتر ، و حتی خود دکتر و دیالوگ ها یا بهتر بگم ورد های نامفهوم از کار بیرون میزد و هیچ مفهومی را انتقال نمی داد، مگر اینکه به این منظور برداشت کنیم که تنها چاشنی برای ترس بود.
در پایان کار صحنه ها باز تکرار شدند
تکرار به چه علت؟ !
در بخش انتهایی نمایش بازیگران با نوعی رقص روی صحنه راه می رفتند که در این قسمت هم به من حسی یا مفهومی منتقل نمی کرد تنها احساس می کردم نوعی ادای احترام به مخاطب است و قرار است شاهد تعظیم وخداحافظی بازیگران باشیم که اشتباه بود ، بعد از آن باز صحنه های ابتدایی اثر تکرار شد، دقیق به همان شکل قبلی با این تفاوت که گریم و لباس بازیگران تغییر کرده بود که متاسفانه نتونستم منظور و هدف از تکرار را بفهمم.
در پایان سخنم ابتدا خسته نباشید میگم به استاد فرهادنیای عزیزم و بازیگران و دیگر بچه های گروه
نمایش سرگرم کننده ای بود و رازی پنهان برای کشف داشت دیالوگ ها عمیق و پیچیده نبود کاملن مفهوم بود تنها در بخش هایی ربط دیالوگ رو به کل اثر نمی فهمیدی یا بهتر بگم اصل مطلب را درست ادا نمی کرد
برای ساعاتی لذت بردیم ممنون از همه ی عوامل 👍
نمایش «بچه» به کارگردانی استاد فرهادنیا سبک متفاوتی داشت که به شخصه تا به حال تئاتر به این سبک ندیده بودم. نمایشی که من را تا اخرین لحظات به چالش کشید تا کشف کنم و این حس کنجکاوی آمیخته به ...
آناتومی یک نمایش بی نهایت زیبا و خلاقانه است که محصول کار یک گروه جسور وشجاع ،هنرمند و البته با استعداده .
نمایش نامه ، کارگردانی و بازیگری بی نهایت عالی بود. واقعا متحیر شدم از این همه استعداد این گروه جوان و بشدت تحت تاثیر نمایش قرار گرفتم اونقدر که بعضی جاها بغض گلومو فشار میداد و چیزی نمانده بود اشکم سرازیر بشه .
مخاطبین محترم نمایش آناتومی: لطفا نام و چهره عوامل این نمایش مخصوصا گروه بازیگری رو بخاطر داشته باشید چراکه بی شک شما سوپراستارهای آینده سینما و هنر نمایش این مرز و بوم رو در نمایش آناتومی میبینید
حرمان محصول یک گروه بسیار جوان و با استعداده.
نمایش نامه پتانسیل خوبی داره . و
بازی ها فراز و نشیب زیادی داره
و در کل کار قابل ستایش و دفاعی هستش که بنظر من جای بهتر شدن داره .
خسته نباشید میگم به همه دست عوامل نمایش و امیدوارم که در قله های هنر بدرخشید
کار های آقای مولانیا همیشه سر شار از احساسه بطوری که وقتی به عنوان مخاطب پای نمایش ایشون میشینید حتی اگر هم خودتون نخواید در گیر احساسی میشید که به واسطه نمایش توی سالن موج میزنه و همیشه مخاطب رو در گیر خودش میکنه...
این موضوع رو وقتی بیشتر احساس کردم که اشک های مادرم رو که تحت تاثیر نمایش قرار گرفته دیدم
واقعا لذت بردم .
و..
و...
بازی آقای هومن کیایی که فوق العاده ست و همیشه من رو به شدت به وجد میاره هم قطعا قابل ستایشه . ..
ممنونم از همه تون و دمتون گرم