نمایشی ساده و رو که با این حال تماشاگر را همراه میکند و هم نگاهی اعتراضی دارد و هم نگاهی به تأثیرات مخرب جنگها بر بازماندگان
در این دو مقوله این اجرا وارد می شود اما نمی تواند آنچنان که باید حرف خودش را بزند
همه چیز ساده و بی آلایش..همه در خدمت قصه بودند...شاید تنها ایراد نبود خلاقیت فردی بود
به نظر من داستان ساده،آرام و نرم بود...من لذت بردم...البته نه خیلی..اون هم به دلیل حضور و خنده ها و زنگ موبایل ها و از همه غیر قابل باورتر صحبت کردن 3 دقیقه ای با موبایل در حین اجرای نمایش از طرف یک عده آدم غیر تئاتری که از طرف یک ارگان بلیطهاشون خریداری شده بود،دیدن نمایش برام زهرمار شد!!
واقعاً چرا اجازه میدید چنین توهینی بشه...مگه اینجا پارکه که افراد با بچه های 5 6 سالشون بیان!!
چطور آدم ها میتونن به طنز تلخی که اشک در میاره بخندن!
من این کار رو هفته پیش دیدم.تماشاگر حرفه ای تئاتر نیستم ولی خب کار رو در سطح متوسطی دیدم.نگاه واقعی تری به قضیه جنگ داشت..بدون اینکه بخواد قهرمان سازی کنه..
اما این نمایش رو فراموش نمیکنم به خاطر اینکه صبح همون روز مادر اقای همتی فوت کرده بود و بازی مسلطشون در طول اجرا و گریه هاشون همه رو تحت تاثیر قرار داد.