نمایش›همه چیز می گذرد تو نمی گذری

نمایش رو جمعه شب دیدم البته از اولین ردیف که جزئئیات از نظرم دور نمونه. بافت نمایش از قالب های کلاسیک کاملا فاصله داره و در واقع تصویر سازی افکار پراکنده نویسنده است که با تجسم بخشیدن به شخصیت های محبوب و منفور تاریخی و کنار هم چیدن اونها سعی در انتقال فریادهای ذهنی خودش به بیننده داره.

بازیگران کاملا روان و بدون هیچ نوع دشواری تصاویر ذهنیات رو خلق می کنند و بدون از دست دادن کنترل بازی از قالب یک شخصیت به شخصیت دیگه ای حرکت می کنند که مهم نیست زن باشه یا مرد و این یکی از نقاط قوت کاره. بازی بازیگران از لحاظ قوت به نحوی هست که هیچ جای اما و اگر برای بیننده باقی نمیگذاره که واقعا قابل تحسینه.

وقتی اجرا به بازی سایه ها می رسه جذابیت کار بیشتر میشه تا بیننده حس لمس بسیاری از شخصیت ها رو تجربه می کنه گرچه به گفته یکی از بازیگران محترم بخشی از این قسمت به خاطر ممیزی حذف شده ولی در جمع میشه گفت دلچسب ترین بخش کار محسوب میشه.

دکوراسیون ساده است و اجرا بیشتر شخصیت محور هست تا متکی به صحنه و گرچه گاهی نورپردازی به کمک کاراکتها میاد ولی فقط مکمله کاره.

در آخر ... دیدن ادامه ›› اگر نگاهی به دستمایه خود کار داشته باشیم باید اذعان کرد که نویسنده در انتقال دغدغه های ذهنی خودش قدری ضعیف عمل کرده چون با نماشی که درجمع حدود یک ساعت زمان داره نویسنده باید در بیست دقیقه اول هدف اجرا رو مشخص کنه ولی این موضوع اصلا اتفاق نمی افته و بیننده سردرگم فقط اجرا رو دنبال می کنه که باید گفت نویسنده به قوت اجرای بازیگران بدهکار باقی میمونه و این خوب نیست.
اگر تمام نقاط ضعف و قوت کار رو باهم در نظر بگیریم این نمایش از 5 امتیاز بیشتر از 3 امتیاز کسب نمی کنه چون بیننده جدا از لذت تماشای اجرای زنده یک نمایش که با توانائی خاص بازیگران خلق شده به دنبال مفاهیم و مضامین بکر هم هست که در این نمایش به خوبی اتفاق نمی افته.

از تمام دست اندرکاران و بازیگران که به خلق و اجرای این اثر کمک کردند صمیمانه تشکر می کنم
شاد و سبز و برقرار باشید

متن بسیار عالی بود، شبیه طنزهای چارلی چاپلین ، تلخ و گزنده ، اجرا و طراحی رو دوست داشتم ، هنرمندان و اعضای گروه پر انرژی بودند ، بدون داد و فریادهای اعصاب خورد کن ، با ایمان و عاشقانه اجرا کردند ، فقط اسم های بزرگی ندارند و سلبریتی نبودند ولی بهتر از خیلی از سلبریتی ها اجرا کردند.
مفهوم متن در طراحی و اجرای هوشمندانه کاملا عیان بود، طرح سیاه و سفید لباس ها، بازی با سایه ها، هماهنگی حرکات ، بازی های پس زمینه خیلی عالی بودند . به هر هنرمند در صحنه نگاه کنید ، یک جریان و مفهوم را می بینید.
اگر آقای بهرامی ناراحت نمی شوند، این کار رو بیشتر از تختی دوست داشتم. شاگردان شما به شدت خودتان را تهدید می کنند ، حرفه ای ، با انگیزه و با تمام قلب شان اجرا می کنند و اطمینان دارم از همین گروه در سالهای بعد حرف های زیاد و خبرهای خوبی خواهیم شنید.
به نظرم بهتره هرچه زودتر با بچه های این گروه طرح رفاقت بریزم ،اگر نه بعدها واسه یه امضا گرفتن ازشون باید صف وایسم