ایستگاه متروی تاتر شهر یک جعبه روی دیوار سکوش داره که میشه برای هر سفر یک داستانک چند خطی ازش گرفت و توی راه خوند..
کنار تاتر شهر نوازنده های خیابانی ای هستن که از کیبورد و گیتار الکتریک تا دف و سه تار به دست در حال زدن و خوندن هستند...
تو خیابون نوفل لوشاتو چند تا رهگذر هستن که نوبتی رو یک چهارپایه میشینند و برات تاتر خیابونی اجرا می کنند. کارشونم جالبه. بازی های بعضیاشون انصاقا خیلی خوبه...
یه چیزی شبیه اجرای «تاتر»چند روز پیش سالن ایرانشهر. منتها ساده تر و کم خرج تر.
وقت کردید یک سری بهشون بزنید. و چه اسم با مسمایی روی کارشون هست:
... دیدن ادامه ››
حراج تاتر.
آقای صفری عزیز
شما شب ها در اجرای دیگری مشغول هستید. اما بچه هاتون کارشون رو خیلی خوب انجام میدند.
یکی باید اینجا باشه و در رورانس معرفی شون کنه. باید اسم هاشون یادمون بمونه.
اقای صفری
یکی از نکات قابل توجه نمایشی که در اون نقش آقای می سی سی پی رو به زیبایی بازی میکنید، دکور خارق العاده شه،
یا اون فویل رو از پشت صحنه بردارید یا جوری نصبش کنید که حداقل نیفته!
چقدر جای تصویر یک خیابان چه بسا ثابت و با طراحی معمولی پشت اون صحنه احساس میشد..
یا بهتر از اون یک ویدیو آرت ساده، که با کمی کار میتونست برای هر اپیزود بک گراند اختصاصی خودش رو مثل: سنترال پارک, کنار دریا، پذیرایی خانه پروفسور و... داشته باشه و با کمی خلاقیت اسم هر بازیگر زو قبل از اجراش بنویسه..
آقای صفری
نه تنها ما بعد ها با یاد امشب و نمایش شما خاطره بازی میکنیم، که بچه هاتون هم نیاز به دیدن و لمس کرد بروشور این نمایش خواهند داشت، من حتی به قید کردن بیوگرافی این بچه ها در چند خط و گذاشتن چند تا از عکس های تمرینشون فکر می کردم، اگر جای شما بودم.
و در نهایت متشکرم.
این نمایش خوب خاطره بد لامبورگینی رو شست و برد.
خسته نباشید به گروه ناشناخته و مهجور و دوست داشتنی.
لذت بردم.