الگوی متن این نمایش، چیزیه که کمتر در تئاتر ما بهش پرداخته شده و شاید بشه نمونه هاش رو در فیلم های مشهور خارجی نظیر "انجمن شاعران مرده"
... دیدن ادامه ››
و "کلاس"(لوران کانته) و نمایشنامه "اولئانا" دنبال کرد.
الگوی آسیب شناسی فضای آموزشی که این بار، در قالب فضاسازی یک مدرسه تصویر شده. محمد مساوات در تجربه های اخیرش و به خصوص در "خا.ن.وا.ده" این بحث استبداد قوانین و این که چطور می شه از دل این فضای بسته بیرون اومد و چه هزینه هایی احتمالا در انتظار شکننده اون حصار خواهد بود، ورود درخشانی به این موضوع داشت.
گروه جوان نمایش "هذلولی" به نظرم به خوبی از فضای عمارت روبرو استفاده کردند و اجرایی تامل برانگیز درباره این موضوع را به روی صحنه اوردند.
من برای دوست داران این نمایش و عزیزانی که تمایل به دیدن اون دارند، مطالعه شماره اول دوماهنامه "مروارید" با عنوان «دیکتاتوری کلمات» که به نقد فضای آموزشی کشورمان از جنبه های مختلف می پردازه رو پیشنهاد داشتم.
خیلی خسته نباشید می گم و آرزوی موفقیت دارم برای گروه محترم.